บทที่ 9

1641 คำ

"หนูว่าหนูตอบชัดเจนแล้วนะ ว่าหนูไม่ไป" "ทำไมเธอถึงได้เป็นเด็กดื้อด้านขนาดนี้นะ" "ลุงต่างหาก ทำไมชอบวางอำนาจกับหนู" "ฉันแค่อยากให้เธอไปอยู่ในที่ดีๆ" "ที่ดีๆ ของหนูคือที่นี่" "แต่ที่นี่มันไกลหูไกลตาฉัน" "นั่นเป็นปัญหาของลุง ไม่ใช่ปัญหาของหนู" พูดจบ เรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น ที่ยืนอวดทรวดทรงองค์เอวมาเป็นเวลานาน ก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวสีชมพูมาปิดบังสัดส่วนที่น่ามอง ก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นลอย เขาอยากจะตามขึ้นไปเคลียร์ให้รู้เรื่อง แต่บาดแผลที่พวงไข่ มันไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่นัก จึงทำได้เพียงนั่งถ่างขาบนเก้าอี้ รอจนกว่าความแสบสันจะทุเลาลงบ้าง กริ่งงง! สมาร์ตโฟนรุ่นใหม่สั่นกระดิ่ง อยู่บนโต๊ะคอมพิวเตอร์สีหวาน ก่อนที่ฝ่ามือหยาบใหญ่จะเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดูรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา เมื่อเห็นว่าเป็นหนึ่งในลูกน้องคนสนิท จึงกดรับสาย แล้วปรับโทนเสียงเป็นปกติ "มึงจะโทรมาทำไมไอ้ควายเผือก" [อ้าว ไอ้เผือก ลูกพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม