“...ข้าทำสิ่งใดหรือเจ้าคะท่านพี่” นางทำสิ่งใด อยู่ ๆ ก็ให้คนไปตามนางมาพบ ยังไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใดก็ถามนางทันที ทั้งที่ยังไม่ทันได้ไม่เอ่ยอธิบายสิ่งใดให้กระจ่างเลย
“เหอะ งามหน้านัก เจ้าไม่รู้หรือว่าที่เจ้าออกไปจวนกงทุก ๆ วันมันส่งผลต่อสิ่งใดบ้าง” นางรอวันที่จะเอาคืนอนุจางมานานแล้ว ตอนแต่งเข้าใหม่ สามีนางก็ทั้งรักทั้งหลง นางเองก็มีหึงหวงบ้างตามประสา แต่สามีนางนั้นมีอนุเยอะแยะจนนับด้วยสองมือก็ไม่หมด นางจึงชินชากับมันไปแล้ว
มีเพียงจางอี๋ อนุสาวที่มาจากตระกูลใหญ่เช่นกัน เมื่อเห็นว่าสามีรักใคร่หลงใหล จึงทำตนเสมอนางที่เป็นถึงฮูหยินเอกมาตลอด ทั้งเรื่องที่ไม่มาเคารพนางตามธรรมเนียม พอมาก็อ้างว่าสามีกักตัวไว้ จะออกมาก็ไม่ได้เพราะหมดแรง นางได้แต่กัดฟัน เพราะรู้ดีว่าพอมีอนุคนใหม่แต่งเข้ามา สามีนางก็จะเลิกสนใจและหลงลืมอนุจางผู้นี้ไปเช่นทุกครั้ง และมันก็จริง เพียงไม่นานสามีนางก็รับอนุเข้ามาเพิ่ม จางอี๋ที
