วันนี้เป็นวันที่นางและเหล่าน้องชายน้องสาวต้องเดินทางกลับสำนัก เป็นผลให้ตอนนี้นางต้องมานั่งอยู่บนรถม้าที่กำลังแล่นบนทางด้วยความเร็วคงที่
เมื่อคืนไคเฉิงรู้ว่านางจะต้องกลับสำนักแล้วก็ทำตัวหงอยราวกับเด็กน้อยเจ็ดขวบในยามที่สหายมาเล่นที่บ้านด้วยทั้งวันแล้วต้องแยกกันในยามเย็นเสียอย่างนั้น นางได้แต่ปลอบไปว่าจะรีบกลับไปขอสอบจบแล้วกลับมา ได้ยินแบบนั้นเด็กงอแงก็ตาวาวขึ้นมาอย่างปิดไม่อยู่ นางอดไม่ได้ที่จะเอ็นดูบุรุษตัวผู้นี้จริง ๆ
ใช่ว่านางจะไม่ใจหายเช่นเดียวกันไคเฉิง แต่ทำอย่างไรได้เล่า จะให้นางทิ้งการเรียนเลยก็คงจะไม่ได้ อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่รับประกันในความสามารถของนาง แม้แต่อันเหม่ยที่เวลานี้จะทำสิ่งใดก็ต้องให้กงอี้เหวินออกความเห็น ยังได้รับอนุญาตให้ศึกษาต่อจนจบ แล้วค่อยกลับมาทำหน้าที่ฮูหยินให้ตระกูลกง
รถม้าแล่นไปตามเส้นทางของมัน การเดินทางในครั้งนี้ไม่อันตรายใด ๆ จะว่าไม่อันตรายเลยก็ไม่ใช่
