งานเลี้ยงยังคงดำเนินไปจนช่วงกลางงาน นางเห็นบ่าวคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานอะไรสักอย่างกับฮูหยิน
รอง ก่อนจะถอยไปเงียบ ๆ คงจะเริ่มแผนการกันแล้วกระมัง
ทางหลางอันตอนนี้เขาเริ่มหงุดหงิดมาก ตั้งแต่เข้างานมาเขาเห็นอันเหม่ยเพียงครั้งเดียวเท่านั้น นางเข้ามาในงานเพียงครู่เดียวก็ออกไปข้างนอกพร้อมกับบุรุษคนเดิมอีกรอบ จะให้ลุกตามไปก็ถูกเจ้าไคเฉิงรั้งไว้ทุกครา น่าเจ็บใจนัก
“ท่านรู้หรือไม่เจ้าคะว่าฮูหยินรองวางแผนอันใดในวันนี้” นางพอจะดูอาการออกว่าฮูหยินรองและคนของนางวางแผนอะไรสักอย่างกับอันเหม่ย แต่ก็อยากจะมั่นใจว่านางคิดถูก ถึงจะสงสารอันเหม่ยอยู่บ้างที่ต้องโดนเช่นนี้ แต่นางก็สงสารตนเองมากกว่าหากปล่อยอันเหม่ยไว้
มีคนควบคุมนางไว้ก็ดีเช่นกัน อยากจะรู้นักว่าคราวนี้หยูหลวนเหยาจะมีประโยชน์อันใดอีกนอกจากฝีมือทางการแพทย์ของนาง อย่าว่าแต่หยูหลวนเหยาเลยที่หมดประโยชน์ แผนการที่คนพวกนั้นวางไว้หลายปีต้องพังลงเช่นนี้
