เช้านี้มีข่าวลือใหม่เกิดขึ้น หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้ว ชาวบ้านเริ่มเลิกเอ่ยถึงเรื่องตระกูลจ้าวกันจนเกือบจะหมดแล้ว แต่ยังไม่ทันให้เหตุการณ์ได้สงบดี องค์ชายสามและหลวนเหยาที่ทำตัวสงบมาตลอดกลับเริ่มเคลื่อนไหวเสียอย่างนั้น
“อืม...ราวกับว่าต้องการทำลายชื่อเสียงตระกูลจ้าวเสียอย่างนั้น ท่านว่าเช่นนั้นหรือไม่” ตอนนี้นางกำลังนั่งอยู่บนตั่งเป็นเบาะให้บรรพบุรุษผู้นี้นอนหนุน
องค์ชายรองสวี่ไคเฉิงมักจะมานอนกับนางเกือบทุกคืน หนักเข้าก็ขนงานมาทำที่เรือนของนางด้วยเสียเลย บ่าวทั้งเรือนของนางถูกจำกัดเหลือเพียงแค่อาจี๋และแม่นมหานเท่านั้น คนอื่น ๆ นางไม่มั่นใจว่าจะเชื่อใจได้มากแค่ไหน ไม่รู้ว่าจะเป็นสายให้คนข้างนอกหรือเปล่า ยิ่งมีบรรพบุรุษผู้นี้แวะเวียนมาแทบจะทุกวันทั้งวันด้วยแล้ว นางจะมองข้ามเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างสาวใช้ไปไม่ได้เด็ดขาด
“เหตุใดจึงคิดเช่นนั้น” มือเรียวของไคเฉิงยกขึ้นมาดึงมือเรียว
