บทที่ 2
1208 คำ
“อืม...ใช้ได้ เราให้สองคะแนน”
ชีคฟาฮิดตรัสตอบ เริ่มให้ความสนใจสยามเมืองยิ้มขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง
“ค่าใช้จ่ายในการครองชีพค่อนข้างถูกมากสำหรับนักท่องเที่ยวที่จะเดินทางมาที่นี่”
“นั่นไม่ใช่ปัญหาเรา เจ้าก็รู้ดีนี่เจ้าฮารัน”
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมลืมไป เอาเป็นว่าข้อนี้ตัดทิ้งไปนะพ่ะย่ะค่ะ”
องครักษ์ฮารันพยักหน้าหงึกๆ เห็นดีด้วยกับคำตรัสของเจ้าเหนือหัวหนุ่ม ชีคฟาฮิดร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของมหาเศรษฐีโลก ซึ่งถูกจัดอันดับโดยนิตยสารฟอร์บส์ นิตยสารด้านการเงินและธุรกิจชื่อดังของอเมริกา เพราะฉะนั้นจึงไม่มีคะแนนให้สำหรับหัวข้อนี้
“มีเรื่องอื่นที่น่าสนใจกว่านี้ไหมเจ้าฮารัน เพราะที่เจ้าพูดมา มันยังไม่ค่อยกระตุ้นต่อมความอยากให้เราอยากเดินทางไปเที่ยวประเทศไทยสักเท่าไร”
ชีคฟาฮิดตรัสถามสุรเสียงเนือยๆ เริ่มหงุดหงิดพระทัยขึ้นมาอีกหน เมื่อองครักษ์ฮารันทำงานไม่ได้ดั่งที่พระองค์ทรงต้องการ
องครักษ์ฮารันรับรู้ได้ถึงสัญญาณไม่ดี เสือดำแห่งท้องทะเลทรายกำลังพิโรธขึ้นมาแล้ว จึงรีบกวาดสายตาอ่านข้อมูลที่เหลือ พร้อมกับเอ่ยบอกเจ้าเหนือหัวอย่างรวดเร็ว
“ประชากรในประเทศไทยเป็นมิตรกับนักท่องเที่ยวมากที่สุด”
“ให้สองคะแนน” ชีคฟาฮิดยังคงให้คะแนนด้วยสุรเสียงราบเรียบเช่นเคย
“อาหารอร่อย มีให้เลือกรับประทานตลอด 24 ชั่วโมง”
“ใช้ได้ เรื่องนี้เราให้สามคะแนน”
คราวนี้สุรเสียงของเสือดำแห่งท้องทะเลทรายตรัสออกมาด้วยความพึงพอพระทัยในระดับหนึ่ง
องครักษ์ฮารันยิ้มออกมาได้ เริ่มมีสีหน้าดีขึ้นกับคำตอบของเจ้าเหนือหัว จากนั้นก็เอ่ยพูดถึงความโดดเด่นของประเทศไทยต่อ
“ประเทศไทยมีท้องทะเลสีครามที่สวยงาม ซึ่งประเทศของพวกเราไม่มีพ่ะย่ะค่ะ”
“ข้อนี้เราให้ห้าคะแนน”
ชีคฟาฮิดตรัสออกมาอย่างพึงพอพระทัยมากที่สุด ใช่แล้ว ในรัฐฟาเรสส์ไม่มีคลื่นทะเลสีครามอันงดงามเหมือนประเทศไทยหรือประเทศอื่นๆ กระนั้นรัฐฟาเรสส์ก็มีละอองเม็ดทรายเล็กๆ ซึ่งใต้ผืนเม็ดทรายเหล่านี้เต็มไปด้วยน้ำมันดิบอันเป็นทรัพยากรที่ช่วยให้พระองค์กลายเป็นมหาเศรษฐีผู้มั่งคั่งคนหนึ่ง
“กระหม่อมรวบรวมคะแนนแล้ว ประเทศไทยได้คะแนนเกินสิบแล้ว กระหม่อมขอเสนอให้พระองค์เดินทางไปพักผ่อนที่ประเทศไทยพ่ะย่ะค่ะ”
องครักษ์ฮารันเอ่ยรวบรัด อยากให้พระองค์ตัดสินพระทัยเลือกไปพักผ่อนยังประเทศไทย เพราะหากพระองค์ไม่ตัดสินพระทัยเลือกสักที เขาก็ไม่รู้จะนำเสนอประเทศใดให้กับพระองค์อีก
ทางด้านของเสือดำแห่งท้องทะเลทราย ตีสีพระพักตร์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง โดยไม่รู้เลยว่าขณะพระองค์กำลังนึกคิดอยู่นั้น องครักษ์ฮารันก็จ้องมองเขม็งกลั้นหายใจรอคอยคำตอบ
และในที่สุด ชีคฟาฮิดก็ทรงตัดสินพระทัยเดินทางไปพักผ่อนในประเทศไทย ตามเสียงสนับสนุนขององครักษ์ฮารัน
“ตกลง เราจะเดินทางไปพักผ่อนที่ประเทศไทย เจ้าจัดการเรื่องเอกสารการเดินทางด้วย”
องครักษ์ฮารันแทบกระโดดตัวลอยกับคำตอบที่ได้รับ “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะจัดการเรื่องการเดินทางทันทีพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่พระองค์จะเดินทางไปประเทศไทยเมื่อไรพ่ะย่ะค่ะ”
“พรุ่งนี้”
คำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความซึ่งหลุดออกมาจากโอษฐ์ของเจ้าเหนือหัวที่เอาแต่พระทัยองค์เองเป็นใหญ่ ทำเอาองครักษ์ฮารันต้องเบิกตาโตตะโกนร้องเสียงหลง
“ฮ้า! พระองค์จะเดินทางไปประเทศไทยพรุ่งนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ”
“กลายเป็นคนแก่หูตึงตั้งแต่เมื่อไรเจ้าฮารัน ก็เราเพิ่งบอกหลัดๆ ว่าจะเดินทางไปประเทศไทยในวันพรุ่งนี้ ย้ำ! ว่าวันพรุ่งนี้”
ชีคฟาฮิดตรัสสุรเสียงเข้ม ดวงเนตรสีนิลจ้องมององครักษ์ฮารันเขม็ง และในตอนท้ายก็ทรงตรัสย้ำอย่างทรงอำนาจให้องครักษ์เอกต้องยิ้มไม่ออก
“เอ่อ...ได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อยในคืนนี้พ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ฮารันรับคำเสียงหนักแน่นไม่แพ้กัน
“ดีมาก เจ้าฮารัน”
เจ้าแห่งทะเลทรายตรัสชม ก่อนจะเดินไปรินบรั่นดีมาจิบเคล้าอารมณ์ ขณะเดินไปทอดดวงเนตรจ้องมองพระสุริยาที่ถูกทะเลทรายกลืนกินไปเกินครึ่งแล้ว
“พระองค์ทรงต้องการอะไรในประเทศไทยเป็นพิเศษไหมพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะสั่งให้ลูกน้องจัดเตรียมไว้ให้พร้อมพ่ะย่ะค่ะ”
“ไอ้ที่เจ้ากำลังพูดถึงนั้นมันคืออะไรเจ้าฮารัน”
ชีคฟาฮิดหันมาตรัสถามองครักษ์ฮารัน ซึ่งองครักษ์หนุ่มก็รีบเดินมาหยุดยืนอยู่เบื้องพระพักตร์ เพื่อรอรับคำสั่งจากพระองค์
“กระหม่อมก็หมายถึงพวกอาหาร โรมแรม สถานที่พักผ่อน พระองค์ต้องการสิ่งใดเป็นพิเศษจากโรงแรมที่พระองค์ทรงเข้าพักไหมพ่ะย่ะค่ะ”
องครักษ์ฮารันยกตัวอย่าง คิดว่าเจ้าเหนือหัวทรงต้องการความสะดวกสบายมากเป็นพิเศษขณะเดินทางไปพักในประเทศไทย แต่พอได้ยินคำตอบจากพระองค์อีกครั้ง ก็ได้แต่อ้าปากค้างพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
“ไอ้ที่เจ้าพูดมา เราไม่ต้องการสักนิด เพราะเจ้าก็จัดการทุกอย่างได้ดีอยู่แล้ว แต่ที่เราต้องการคือผู้หญิง!”
“ผู้หญิง!” องครักษ์ฮารันทวนค้ำเสียงหลง หลังจากหายตกใจแล้ว
“ใช่! เราต้องการผู้หญิงไทย” ชีคฟาฮิดตรัสย้ำสุรเสียงห้วน ก่อนจะตำหนิองครักษ์เอกด้วยความหมั่นไส้
“ทำไมเจ้าต้องทำเสียงตกใจและตีสีหน้าเหมือนถูกผีหลอกด้วย เจ้าก็รู้ว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องปกติของเรา”
“กระหม่อมทราบพ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมนึกว่าพระองค์จะไปพักผ่อนชมวิวทิวทัศน์ในประเทศไทย มากกว่าจะนึกถึงเรื่องของผู้หญิง”
เอ่ยตอบไปแล้ว องครักษ์ฮารัน ก็ต้องตกใจหน้าถอดสีซีด เพราะตอนนี้ดวงเนตรสีนิลฉายแวววาววับด้วยความโกรธกริ้ว เมื่อถูกล้ำเส้นเข้าให้แล้ว
“เอ่อ...กระหม่อมขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมปากไวไปนิดพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ฮารันรีบเอ่ยขอประทานอภัย ก่อนจะถูกพระบาทหนักๆ ซัดให้เข้าให้ตามลำตัว
ในตอนแรกชีคฟาฮิดทรงพิโรธอยู่บ้างเล็กน้อย ที่องครักษ์เอกพูดแทงพระทัยดำ แต่พออีกฝ่ายสำนักผิดเอ่ยขอประทานอภัย จึงโบกพระหัตถ์ว่อน แล้วตรัสสั่งว่า
“ช่างมันเถอะ เจ้าก็รู้ว่าเราไม่เคยโกรธเจ้า เจ้าจัดการตามที่เราต้องการก็พอ เราต้องการผู้หญิงไทยทันทีที่เราเดินทางไปถึงประเทศไทยแล้ว”
“กระหม่อมจะจัดการทันทีพ่ะย่ะค่ะ”
“รู้ใช่ไหมว่าเราต้องการผู้หญิงอย่างไร”
“พ่ะย่ะค่ะ สะอาด บริสุทธิ์ ไม่เคยต้องมือใครมาก่อน”
“ใช่ เราต้องการแบบนั้น”
เจ้าแห่งทะเลทรายพยักพระพักตร์รับคำพูดขององครักษ์ ทรงยกบรั่นดีที่เหลือดื่มจนหมดแก้ว พร้อมกับตรัสย้ำเหมือนทุกครั้งที่สั่งให้องครักษ์ฮารันหาผู้หญิงเหล่านี้มาบำเรอพระองค์
“อย่าลืมตามที่เราเคยสั่งเจ้าในทุกครั้ง ขอผู้หญิงที่เต็มใจพร้อมจะมอบความสุขให้กับเราเพื่อแลกกับเงินก้อนโต เราไม่ต้องการผู้หญิงที่ถูกบังคับมา”
- ผู้เขียน
