“จะไม่ทักทายกันก่อนหรือผิง เจ้าสนใจแต่เรื่องของไอ้ชนนอย่างเดียวหรือยังไงกัน”
ชีคฟาฮิดแสร้งตีสีพระพักตร์เคร่งครึม ขณะตรัสตัดพ้อคนที่ถลามาหาพระองค์ พอคว้าร่างบางระหงให้ตกอยู่ในอ้อมกอดได้แล้ว ก็กดโอษฐ์ร้อนรุ่มลงไปบนหน้าผากมน ไต่ลงมาเรื่อยๆ ผ่านจมูกเล็กโด่งงาม จนกระทั่งพบกับเรียวปากอิ่มสีกุหลาบที่ทรงชื่นชอบ
“ขอจูบหวานๆ รับขวัญกลับบ้านแทนคำถามพวกนั้นได้ไหมผิง”
ทรงฉลาดเรื่องการหลอกล่อยิ่งนัก พอหม่อมหลวงนิรินรดาเผยอเรียวปากเตรียมจะตอบโต้ ก็สกัดถ้อยคำของหญิงสาวให้หายเข้าไปในลำคอด้วยการส่งชิวหาร้อนรุ่มเข้าไปกระหวัดเกี่ยวพันกับลิ้นนุ่มๆ ของหญิงสาว ทรงบดขยี้จุมพิตตักตวงความหวานอย่างดุดันหนักหน่วง
หม่อมหลวงนิรินรดาตกอยู่ในภวังค์ของความหวานฉ่ำเร่าร้อนเป็นเวลานาน และหากปล่อยให้ชีคฟาฮิดทำตามอำเภอใจ เธอคงไม่ได้รู้เรื่องของคนชั่วแน่ จึงรวบรวมพละกำลังผลักร่
