ตอนที่ 2 หลัวชั่ว

622 คำ
โต๊ะดินเนอร์ในห้องหรูประโคมไฟคริสตัลพราวระยับเป็นสิ่งเดียวที่ลูเซียโน่มาเฟียลูกผสมอิตาลีสเปนมองเห็นว่าสวยที่สุดในตอนนี้ สวยกว่านางแบบสาวสุดฮอตที่เอาแต่ส่งสายตาน่ารำคาญมาให้เขาไม่หยุดหย่อน เจอครั้งแรกถูกใจทว่าเพียงแค่เปิดปากสนทนาเขาก็ทราบทันทีว่าอีกฝ่ายกระหายเงินมากแค่ไหน ลูเซียโน่ไม่ใช่พวกขี้เหนียวแต่การจ่ายเงินแลกกับอะไรบางอย่างมันต้องคุ้มค่าพอ แม่นางแบบสาวหุ่นสะบึ้มนี่น่ารำคาญเกินกว่าจะตกลงคุยธุระกันหลายครั้ง “เมียคุณโหดมากแอบมาพบเมร่าไม่กลัวเหรอคะ” นางแบบสาวผิวสีแทนสบตากับมาเฟียรูปหล่อตรงหน้า เขาใช้เธอทำงานแต่กลับแสดงสีหน้าเหนื่อยหน่ายออกมาตรงๆ แบบไม่คิดรักษาน้ำใจกัน ชื่อเสียงชายหนุ่มเลื่องลือเรื่องฟันครั้งเดียวแล้วจบไม่กินซ้ำ ดีสุดก็แค่หาผลประโยชน์ร่วมกันซึ่งเธออยากเป็นคนแรกที่ได้ครอบครองเขาซ้ำๆ “ฉันต้องกลัวทำไม เธอคงไม่ได้คิดจะมานั่งบรรยายถึงเมียฉันหรอกนะ” ลูเซียโน่เริ่มเพิ่มระดับน้ำเสียงตามอารมณ์หงุดหงิด มาพูดถึงเมียเขาทำซากอะไรตอนนี้ คาลิน่ายิ่งจมูกดีหูไวอยู่ด้วย “เมร่าแค่ชวนคุยเล่นเท่านั้นเอง” นางแบบสาวลุกจากเก้าอี้เดินอ้อมยืนข้างๆ มาเฟียหนุ่มที่ในมือแกว่งแก้วเหล้าเล่น “เอาของมา” เสียเวลาอยู่หลายนาทีก็เพื่อรายชื่อลูกค้าของคู่แข่ง เมร่าเป็นคนที่เขาจ้างให้ไปแอบล้วงจ้อมูลมาเพราะเธอเป็นที่น่าสนใจมากในตอนนี้ “คุณใจร้อนทุกเรื่องเลยเหรอคะ” หญิงสาวนั่งคุกเข่าปลดเข็มขัดหนังสีนิลมันวาวออกก่อนจะดึงท่อนลำขนาดใหญ่ออกมาค่อยเลียช้าๆ “อยากรู้ว่าร้อนแค่ไหนก็เอาของมา” แววตาดุดันจับจ้องใบหน้าเซ็กซี่อย่างสื่อความหมาย เขาไม่ใช่ผู้ชายโง่ๆ ที่จะยอมปล่อยนางแบบแถวหน้าแบบนี้ให้รอดมือไปง่ายๆ เขาจ่ายเงินต้องได้งานทุกอย่างที่จ้าง หญิงสาวส่งไดฟ์งานให้ชายหนุ่มพร้อมกับรอให้เขาเช็กอยู่ครู่หนึ่ง อารมณ์หงุดหงิดของลูเซียโน่หายเป็นปริดทิ้งแทนที่ด้วยความปวดหนึบท่อนลำแทน “เมร่าทำดีใช่ไหมคะ” นางแบบสาวเงยหน้าขึ้นถามชายหนุ่มทว่าไม่ทันได้รับคำตอบมือใหญ่ก็กดหัวเธอให้ครอบครองแก่นกายเสียก่อน “อมให้เสร็จ” เสียงห้าวคำรามสั่งพร้อมกับกดหัวอีกฝ่ายเพื่อคุมจังหวะให้เร็วขึ้น กริ๊งงงงง “มึงโทรมาทำเหี้ยอะไร ไม่รู้เหรอว่ากูไม่ว่าง” ลูเซียโน่กดรับสายมือขวาคนสนิท “นายหญิงหานายใหญ่อยู่ครับ” เลอารีบรายงานเจ้านายที่ชะตากำลังจะใกล้ขาด ถ้านายหญิงมาเจอสภาพตอนนี้บ้านได้ลุกเป็นไฟแน่นอน “อ๊ะ น่ารำคาญฉิบหาย” ตึ๊ด เก่งมากก็ตามหาเอาเองแล้วกัน เมียหรือแม่กันแน่ตามจนกูจะบ้า “อึก อ๊อก อ๊อก แค่กๆ” ใบหน้าเซ็กซี่บิดเบี้ยวเมื่อรู้สึกถูกมาเฟียหนุ่มกระทำรุนแรงซึ่งลูเซียโน่ไม่ได้สนใจนักเพราะถือว่าจ่ายเงิน “พู่ว! เลอาจะจัดการค่าเหนื่อยให้” เมื่อปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่ใบหน้านางแบบสาวเสร็จเขาก็รูดซิบกางเกงให้กลับเป็นอย่างเดิม ผู้หญิงที่เขาเอาไว้ใช้ส่วนใหญ่ก็มีสิทธิ์ได้แค่นี้ เขาชอบปลดปล่อยแต่ไม่ได้ให้ใครทำมากกว่าออรัลเซ็ก ไม่ใช่ว่ากลัวเมียแต่แค่รำคาญและเบื่อหน่ายการตอบคำถาม
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม