“พี่ต้องไปโรงพยาบาลแล้ว แต่ไม่อยากไปเลยให้ตายสิน้องช่อ” ตอนนี้เขาอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้เหลือเกิน อยากทิ้งงานที่มี แต่ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะชีวิตของผู้ป่วยหลายคนอยู่ในความดูแลของเขา
“ไปสิคะ และอย่าลืมเรื่องหย่าของเรานะคะ” เธอท้วงทันทีพร้อมกับคลายวงแขนที่โอบกอดคนตัวโตออกแล้วดันเขาออกห่าง
“อ่ะ...อื้อ” เธอครางซ่านทันทีเมื่อเขาเคลื่อนตัวถอดถอนกายออกจากความเป็นสาวตัวเอง
“พี่บอกเหรอว่าจะหย่าให้เรา เท่าที่พี่จำได้ พี่เปลี่ยนใจแล้วนะ และกลับบ้านด้วย ไปรอพี่ที่เรือนหอของเรา เดี๋ยวพี่จะให้คนของพี่มาพาเรากลับ” เขาเดินไปหยิบกางเกงที่ถอดทิ้งก่อนหน้าแล้วหยิบขึ้นมาล้วงหาโทรศัพท์ออกมากดต่อสายหาบอดี้การ์ดตัวเอง ปกติเขามีบอดี้การ์ดคอยให้ความดูแล แต่ว่าเมื่อวานเขาผ่าตัดดึกจึงให้บอดี้การ์ดไปพัก เพราะเขาคิดว่าจะนอนค้างที่ห้องทำงานไม่กลับ
“คนสับปลับ”
หึหึ
“แต่งตัวนะคะเมียพี่หมอฤทธิ์ เรื่องหย่าเลิกฝันไปเถ
