“ จริงเหรอลูกแม่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ใครช่างกล้าทำกับนางได้ถึงเพียงนี้ เหตุใดถึงได้ใจร้ายมากมายถึงเพียงนี้” คุณหญิงชบาพูดออกมาด้วยความรู้สึกสงสารมะลิเป้นอย่างมาก พิกุลเมื่อพูดจบนางก็หันมามองพะยอมที่หน้าตาซีดเผือดส่วนกบบ่าวของพะยอมก็นั่งก้มหน้าตัวสั่นเทาอย่างกับเจ้าเข้า
“ พี่พะยอมเห็นเป็นเช่นใดบ้างเจ้าคะ “ พิกุล พะยอมพร้อมกับยิ้มเยาะมองพะยอมเหมือนกับอยากให้เธอร้อนตัวพะยอมเมื่อได้ยินแบบนั้นด้วยความที่เธอมีชะงักติดหลังเธอก็เลยรู้สึกเลิ่กลักทำตัวไม่ถูกเป็นอย่างมาก ก่อนจะตอบออกมาด้วยท่าทางเลิ่กลักหมือนกับว่ากลัวความลับจะแตก ก่อนจะตอบออกมาเพราะกลัวว่าจะเป็นที่สงสัย
“ เอ้อ.. เอ้อ น้องพุกิลว่าอย่างไรพี่ก็เห็นเป็นแบบนั้นละจ๊ะ “ พะยอมพูดพร้อมกับยิ้มแหยๆให้คุณหญิงชบากับหมื่นหาญ ก่อนจะหันมากัดฟันยิ้มใส่พิกุลเหมือนกับจะเอาเรื่องเธอ หาญที่เพิ่งได้รู้ว่าหญิงสาวโดนคนทำร้ายจนปางตายเขาก็รู้สึกเป็นห่วงเธ
