“ มึงเข้ามาเลยไอ้สันขวาง กูรอมึงอยู่ หึหึหึ “ แอมแปร์ ถือหัวของบ่าวแม่พิกุลอยู่ในมือ หน้าเพิ่งตัดหัวของชายคนนั้นด้วยมีดปาดหมาก การกระทำของเธอทำให้พิกุลและบ่าวของนางต่างก็มองด้วยสีหน้าหวาดกลัว เพราะการกระทำของเธอไม่เหมือน คนแต่กับเหมือนยมทูตที่กำลังจะมาลากเอาวิญญาณพวกคนชัว บวกกับสีหน้าและก็ยิ้มของเธอเลยทำให้เธอดูน่ากลัว
“ แม่นายข้าเจ้าว่าเราหนีก่อนเถอะหนาเจ้าคะอีมะลิมันบ้าเลือดแล้วหนาแม่นาย “ บ่าวของแม่หญิงบอกเจ้านายออกมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงหวาดกลัว พิกุลที่ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้ยินแบบนั้นนางก็ทำท่าจะวิ่งหนี แต่ก่อนที่นางจะก้าวขาออกแอมแปร์ได้พูดสวนออกมาทันควันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า
“ ถ้าวันนี้มึงคิดจะหนีกู กูขอให้มึงหนีกูให้ตลอดเมื่อวันใดที่มึงคิดจะส่งคนมาฆ่ากูเหมือนที่มึงฆ่าบ่าวของมึง กูอยากให้มึงรู้ไว้ว่ากู อีมะลิคนนี้จะไปตัดหัวมึงทั้งโคตร ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ แอมแปร์ พูดจบนางก็หัวเราะอ
