บทที่ 7

964 คำ

หญิงสาวมองผ่านคนตัวสูงไปที่ซูเปอร์คาร์ที่จอดอยู่ด้านหลังชายหนุ่ม รถหรูแบบนี้ไม่อาจพบได้บ่อยครั้งนักเมื่อตอนอยู่ขอนแก่น แต่พอเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ก็เห็นวิ่งกันหลายคัน แน่นอน.. ถ้าไม่รวยคงซื้อรถแพงๆ ขับไม่ได้ ว่าแต่ว่าคนรวยมาทำอะไรที่นี่ นี่เป็นย่านนักศึกษานะ และส่วนมากนักศึกษาที่อยู่แถวนี้ก็ไม่ค่อยมีอันจะกินกันเท่าไหร่ แล้วเมื่อครู่ผู้ชายตรงหน้าพูดกับเธอหรือว่าใคร ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง มัทนาก็ตัดสินใจก้าวขาเดินเข้าอพาร์ตเมนต์ เธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนนั้นเรียกใคร เรียกเธอหรือไม่ แต่ถึงจะเรียกเธอแล้วอย่างไร ต่อให้ตีลังกาคิดก็ไม่เห็นว่าเราสองคนมีเรื่องอะไรที่ต้องสนทนากัน "เดี๋ยวก่อนน้อง" จิรัสย์ก้าวขาฉับเดินตามเด็กมัทนา เพียงสองก้าวก็ประชิดตัวคนตัวเล็ก "น้องครับ" "คุณทำอะไรคะ" เธอรีบสะบัดมือใหญ่ที่จับข้อแขนตัวเองออก อารามตกใจของหญิงสาวทำให้จิรัสย์รู้ตัวว่าตนทำเกินเหตุ "พี่ขอโทษ คือพี่อยากจะถาม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม