“เหอะ!! คงห้ามได้หร๊อก นับวันยิ่งแข็งข้อ!! นี่คงรู้แล้วสิว่าตัวเองมีสิทธิ์ทุกอย่างในมรดก...เราจะทำไงกันดีไกร? จะใช่จ่ายแบบเดิมไม่ได้แล้วนะ หากต้องทำตามพินัยกรรม พี่เหลือเงินแค่หยิบมือเดียวในแต่ละเดือน...ไม่ได้มีมากเหมือนเก่า...ไกรก็เพลาๆ การใช้จ่ายลงด้วยล่ะ”
“ไหนพี่ฉายว่าจะยัก ย้าย ถ่าย เทไงครับ”
“ก็อยากทำอยู่นะไกร!! แต่ไอ้แก่ทนายความมันไม่เล่นด้วยน่ะสิ...ไม่รู้มันจะซื่อสัตย์อะไรหนักหนา...ผัวพี่ก็ตายจนเป็นปุ๋ยไปนานนม...พี่กำลังหาทางอยู่เหมือนกัน...แต่ยังมองไม่เห็นช่อง”
สาวใหญ่บ่นเสียงขุ่น ใช่ไม่ไม่คิดทำเมื่อไร ห้าปีมานี้เธอเพียรพยายามไม่น้อย ติดตรงคนที่ทำได้มันไม่ร่วมมือ เอิกเกริกไปเรื่องจะแดง แล้วพากันอดไปหมด เลยได้แต่รีๆ รอๆ จนจวนจะหมดเวลา
“พี่ฉายก็ขอหนูตะวันตรงๆ สิพี่ลูกสาวพี่คนเดียวดูแลไม่ไหวหรอกครับ เอาเหตุผลการเป็นแม่มาอ้าง มีหรือลูกสาวพี่ฉายจะกล้าขัด”
“พี่ก็ว่าจะลองพูดดู ใจร้อน
