หลังจากที่ครามพูดประโยคนั้นจบทั้งสองก็ต่างพากันนั่งเงียบราวกับว่ากำลังใช้ความคิดอยู่ทั้งคู่ แต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อยกอดจากเอวเธอ ตอนนี้เหมือนเขากำลังร้องขอความรักจากหญิงสาวคนนี้ คนที่มีอิทธิพลต่อทุกความรู้สึกของเขา
ก๊อกๆ! เสียงประตูที่ถูกเคาะทำให้ทั้งเซย์และครามหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
"มาแล้วครับ" เฟรมเดินนำเข้ามาพร้อมกับเด็กเสิร์ฟที่ถือของกินของทั้งคู่เขามาโดยที่จัดใส่จานจนเรียบร้อยแล้ว
"ไปซื้อร้านไอเปลวมาเหรอ?"ครามถามเพราะเขาคุ้นชินกับรสชาติอาหารของร้านเพื่อนชายตัวเองดี เนื่องจากว่าเขาสั่งมันเกือบทุกวัน
"ใช่ครับ ปกติเห็นนายถูกปากแค่ร้านคุณเปลว" เฟรมก้มหัวตอบเขากลลับไป
"เธอกินสิ ร้านไอเปลวแม่ครัวทำอร่อยมาก"
"แล้วนายไม่กินหรือไง ฉันนั่งแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ถนัดกันพอดี" เธอพูดพรางจะขยับตัวลงแต่ครามก็ยังกระชับกอดอยู่แบบนั้น
"ถนัด ป้อนฉันด้วยแล้วกัน" ครามยิ้มให้เธออีกครั้งแต่ครั้งนี้มันด
