บทที่ 14 ดูตัว2
1319 คำ
ในรถ
“นั่นมันก็นานมาแล้วนะครับ เจ้านายยังเก็บมาใส่ใจอีกเหรอแค่หมาโดนปาหินใส่”
“กูมองคนไม่เคยพลาดยัยนี่ต้องไม่ธรรมดา วันนั้นในงานเลี้ยงอ่อยฉันอย่างกับอะไรดีมาวันนี้กลับแสร้งเป็นเรียบร้อยอ่อนหวาน” ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มเขามองออกว่าไอรินั้นหวังจะจับเขาตั้งแต่แรกจึงไม่ชอบเธอสักเท่าไหร่ เขาเป็นพวกที่ถ้าชอบจะเป็นฝ่ายเข้าหาเองไม่ใช่ให้ฝ่ายผู้หญิงเข้าหาแบบนี้
“แสดงว่างานนี้นายใหญ่เอาจริงแฮ่ะ เจ้านายเตรียมตัวเตรียมใจไว้เลยคนนี้น่าจะของจริง”
“มึงหยุดพล่ามเลยรีบๆกลับลูกชุบรอกินข้าวอยู่ป่านนี้ไม่รู้หิวแย่แล้วมั้ง”
“ฮ่าๆๆ นี่สินะคือเหตุผลที่อยากขัดใจคุณพ่อมีสาวในใจนี่เอง”
“พูดบ้าอะไรของมึงลืมไปแล้วรึไงว่าลูกชุบเป็นน้องสาวของไอ้ อคิรา กูกำลังทำตามแผนที่วางไว้”
“หึ! หึ! แผนระวังนะครับหลุมที่ขุดตกลงไปแล้วขึ้นมาไม่ได้ เล่นกับความรู้สึกสักวันเจ้านายจะพลาดท่าเสียเองสงสารคุณลูกชุบเธอเป็นคนดี” ฟูกะที่รู้จักลูกชุบมาเขาเองเห็นใจและรับรู้ว่าลูกชุบนั้นชอบริวกิจากใจจริง
“ไม่มีวัน พอเบื่อกูก็ทิ้งตอนนี้เอาให้คุ้มได้ทั้งกำไรจากการขายหุ้นคืนได้ทั้งน้องสาวมันสะใจว่ะ” ปากหยักกระตุกยิ้มเขาสะใจที่คิดถึงวันนั้นที่ลูกชุบทะเลาะกับเคนโซ่ทั้งสองคนพี่น้องแตกคอกัน และลูกชุบยังเลือกเข้าข้างเขาอีก
“เฮ้อออ! เห็นมาเยอะละจะคอยดูนะครับ วันที่คุณลูกชุบเธอไปคนที่จะอยู่ไม่ได้จะเป็นใครกันแน่”
“เชอะ! มึงอย่ามโนไอ้ฟูกะ”
“เอาเสื้อมาให้เปลี่ยนด้วยนะกลิ่นน้ำหอมยัยสกั้งปากแดงนั่นฉุนอย่างกับอะไรดีติดเสื้อฉันหมด เดี๋ยวลูกชุบได้กลิ่นจะโกรธเอา” ริวกิที่ยังได้กลิ่นน้ำหอมของไอริติดตัวเพราะเธอนั้นนั่งใกล้คลอเคลียเขาตอนนั่งกินมื้อค่ำ
“หึ! ไม่ทันไรกลัวเมียซะแล้วแค่กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดถึงต้องเปลี่ยนชุด”
“กูไม่ได้กลัวแค่ไม่อยากแก้ตัวให้มากความกันไว้ดีกว่าแก้โว๊ย! เค้าเรียกว่าคิดแบบผู้บริหารแก้ก่อนปัญหาจะเกิด”
“ครับๆ เจ้านายเอาที่สบายใจนะครับท่านผู้บริหารเยี่ยมจริงๆคิดการไกลอนาคตผมต้องสบายแน่ๆ”
เมื่อกลับมาถึงบ้านริวกิก็มารับประทานอาหารฝีมือลูกชุบกับป้าสมร เมนูโปรดของเขาเช่นเคยวันนี้ลูกชุบทำขนมไทยเป็นของหวานให้เขา ริวกินั้นชอบมากรสชาติดีเหมือนที่แม่ของเขาทำนับวันทั้งคู่ยิ่งสนิทกันและรู้ใจกันเวลาอยู่ด้วยกัน ก็เหมือนกับคู่รักที่แต่งงานกันใหม่ๆจะเรียกว่าข้าวใหม่ปลามันก็ไม่ผิด
“เมื่อเช้าคุณริวกิไม่ได้ใส่เสื้อตัวนี้นี่คะ?” จู่ๆ ลูกชุบก็ถามขึ้นเธอคิดว่าเขาเกิดอุบัติเหตุอะไรที่ทำให้เสื้อเลอะจนถึงต้องเปลี่ยนหรือเปล่า
“อ่อ ใช่ๆ ฉันทำกาแฟหกน่ะทิ้งไปแล้ว”
“อะไรกันแค่กาแฟหกถึงขั้นต้องทิ้งเลยเหรอคะเสื้อตัวนั้นราคาเท่าไหร่”
“ไม่เป็นไรเธอลืมไปแล้วเหรอว่าฉันรวยไม่ใช่แค่รวยธรรมดานะแต่รวยมาก….”
“รู้ค่ะ แม้คุณจะรวยมากแค่ไหนก็ควรจะเห็นคุณค่าของเงินบ้างที่ทำงานไม่ได้พักทุกวันนี้ก็เพราะเงินไม่ใช่เหรอคะ” ใบหน้าหล่อสะอึกลูกชุบพูดแทงใจดำเขา เพราะที่ผ่านมาเขาทำงานหนักตลอดไม่เคยจะพักผ่อนน้อยครั้งที่เขาจะหยุดงาน
“ถ้าฉันไม่ทำลูกน้องฉันจะอยู่อย่างไรไหนจะครอบครัวของพวกเขาอีก และเธอจะได้อยู่สุขสบายแบบนี้เหรอลูกชุบหืม?”
“ฉันแค่อยากให้คุณพักบ้างค่ะ ขอโทษที่ล้ำเส้นฉันไม่มีเจตนาจะสั่งสอนคุณริวเลยนะคะ” ใบหน้าสวยก้มลงหลบสายตาคมกริบมือบางจับกันแน่นแสดงให้เห็นว่าเธอประหม่าที่พูดจาสั่งสอนเขาในวันนี้
“เธอเป็นห่วงฉันเหรอลูกชุบ”
“ป่ะ…เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้ห่วงคุณริวอย่างที่คิดนะคะพรุ่งนี้ขอไปเที่ยวกับมินามิจะได้ไหมและจะไปสมัครงานด้วย”
“สมัครงาน! นี่เธอจะบ้าเหรอ….อยู่กับฉันไม่ต้องทำงาน เธออยากได้อะไรก็เอาบัตรหรือเงินจากฉันไปซื้อได้เลยฉันเลี้ยงเธอไหวเธอจะผลาญเงินฉันเท่าไหร่ก็ได้”
“แค่งานพาร์ทไทม์แก้เบื่อค่ะ งานแคชเชียร์ทำวันละไม่กี่ชั่วโมงเอง ฉันกลับมาทำอาหารเย็นให้คุณกินทันแน่นอนไปทำงานเก้าโมงเช้าบ่ายสองก็เสร็จ” ใบหน้าสวยยิ้มจนตาหยีเธอเบื่อที่นั่งๆ นอนอยู่แต่บ้านครั้นจะออกไปไหนก็ต้องมีคนคอยตามตลอดไม่เป็นตัวของตัวเอง จึงอยากจะมีอิสระและทำงานหวังจะฆ่าเวลา
“ไม่ได้ ฉันไม่ให้ไป….ถ้าเธอเหงามากก็ให้เพื่อนเธอมาหาที่นี่สิ จะออกไปเที่ยวไหนก็ได้แต่ต้องกลับมาก่อนที่ฉันจะถึงบ้าน ที่สำคัญให้คนของฉันติดตามไปด้วยตลอดจะชวนป้าสมรไปฉันก็ไม่ห้าม”
“คุณริว พูดจริงๆนะคะน่ารักที่สุดเลยค่า” ลูกชุบยิ้มออกมาอย่างดีใจเธอมีความสุขที่เขานั้นยอมตามใจชีวิตที่เฉา ดั่งนกน้อยในกรงทองเริ่มจะมีสีสันเพราะห่างเพื่อนสนิทมานาน
“ถ้าน่ารักคืนนี้เธอก็รักฉันสิ รักให้แรงๆสมกับที่ฉันใจดีกับเธอนะลูกชุบ”
“คุณริว คืนนี้ไม่ได้ค่ะฉันจะโทรหาเพื่อนนัดกันไปกินข้าวและไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันพวกเราจะนัดปาร์ตี้กันค่ะ”
“ลูกชุบ!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจที่เขานั้นอุตส่าห์เอาใจแต่เธอกลับเมินเขาและสนใจเพื่อนมากกว่า
“ถ้าเธอไม่ดูแลฉันคืนนี้ข้อตกลงทุกอย่างยกเลิกนะ ไปสิไปคุยกับเพื่อนเธออย่าหวังว่าจะได้ก้าวเท้าออกจากบ้านนี้ไปฉันจะนอนอยู่ที่บ้านทั้งวันเฝ้าเธอเอามั๊ย?”
“คุณริวเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะคะ ไหนคุณว่างานยุ่งไม่ทำไม่ได้จะมาหยุดเฝ้าฉันทำไมมิทราบคุณก็อนุญาตไปแล้วนี่กลับคำไม่ได้”
“เธอนี่มันไม่เคยจะรู้ความเอาเสียเลยของฟรีไม่มีในโลกหรอกนะ ฉันให้เธอส่วนเธอก็ต้องตอบแทนฉันด้วยร่างกายของเธอสิฉันชอบอะไรเธอก็รู้…” เสียงนุ่มทุ้มแม้ไม่ได้พูดดังแต่เธอก็ได้ยินชัดเจนริวกินั้นเสพติดกายหอมๆ ร่างนิ่มๆ ของเธอ ทุกคืนต้องนอนด้วยกันและยามตื่นก็จะมีเขานอนอยู่ข้างๆ ในใจของเธอนั้นสั่นไหวเขาช่างมีอิทธิพลต่อหัวใจดวงน้อยๆยิ่งนัก
“ก็ได้ค่ะ ถ้าฉันดูแลคุณสัญญานะคะว่าจะไม่คืนคำ”
“สัญญาสิแต่ต้องดูผลงานของเธอคืนนี้ก่อนนะว่าจะคุ้มค่าไหม”
“ชิ! ตายอดตายอยากมาจากที่ไหนกันนะไม่เบื่อบ้างหรือไงคนบ้า” ปากเล็กบ่นพึมพำทว่ากลับทำให้ยากูซ่าหนุ่มพอใจเขาหัวเราะร่าออกมาอย่างขำขันที่ลูกชุบนั้นบ่นเขาแบบนี้ นับวันเธอนั้นช่างน่ารักสดใสอ่อนหวานและรู้ใจไปหมดทำให้เขามีชีวิตชีวามากขึ้น
- ผู้เขียน
