บทที่ 1 Intro
1620 คำ
“เธออยากให้ฉันขายหุ้นบริษัทของครอบครัวเธอคืนไหมล่ะ?”
“อยากสิคะอยากมากด้วย….คุณจะขายในราคาที่กำไรมากกว่าเดิมก็ได้พี่เคนโซ่ต้องดีใจแน่ๆ”
“ฉันขายไม่เอากำไรมากหรอกแต่มีข้อแลกเปลี่ยนอยู่ที่เธอว่าจะตกลงไหม”
“ข้อตกลงอะไรล่ะคะคุณลองเสนอมาสิ”
“เธอต้องมาคบกับฉันและต้องทำตามใจฉันทุกอย่างภายในเวลาหนึ่งปี ถ้าเธอตกลงฉันจะขายหุ้นคืนให้พี่ชายเธอครึ่งหนึ่งก่อนส่วนอีกครึ่งเมื่อครบกำหนด”
“คบ!….คุณจะบ้าเหรอคะคุณชอบพี่เฟื่องนี่จะมาคบกับฉันเพื่อ?” ลูกชุบอ้าปากค้างเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการ แต่ถึงอย่างนั้นภายในใจก็รู้สึกดีเพราะเธอนั้นหลงรักริวกิเข้าแล้ว
“เหอะ! เธอก็เป็นเมียเก่าพี่ชายเธอไม่ใช่เหรอ ทำไมฉันรักเฟื่องแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอหรือเธอไม่อยากได้หุ้นคืน”
“ฉันไม่ได้เป็นเมียพี่โซ่นะแค่ทางนิตินัยเท่านั้น….” ใบหน้าสวยก้มหน้างุดเธอรู้สึกอับอายความจริงคนที่ได้นอนกับเธอและเป็นคนแรกก็คือเขาต่างหาก
“หึ! เธอกับผัวเก่าก็เหมาะกันดีทำไมถึงปล่อยให้เขามีผู้หญิงอื่น เธอนี่มันไร้น้ำยาแค่ผัวคนเดียวยังเอาไม่อยู่ต้องมาเป็นหม้ายตอนที่ยังสาว” ริวกิที่ปกติเป็นคนดูพูดน้อยวันนี้เขากลับต่อว่าลูกชุบเขาดูเปลี่ยนไปมากนับจากวันนั้น
“มันเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะดิฉันตกลงรับข้อเสนอนี้ และอาทิตย์หน้าคุณก็อย่าลืมสัญญาว่าจะขายหุ้นคืนครึ่งหนึ่งนะคะฉันจะได้หาเงินมา”
“ดี…ใจถึงดีฉันชอบ ต่อไปนี้เธอเป็นคนของฉันแล้วนี่เป็นสัญญาระหว่างเราเซ็นสิ”
“ถ้าเธอผิดสัญญาฉันจะไม่ขายหุ้นคืนพี่ชายเธอ และจะคิดค่าปรับเป็นเงินจากมูลค่าหุ้นทั้งหมดเป็นสองเท่า”
“แค่ปีเดียวทำไมฉันจะทนไม่ได้ฉันรู้ว่าคุณโกรธพี่โซ่มาก แต่ไม่เป็นไรค่ะฉันจะชดเชยให้คุณแทนพี่โซ่ทุกอย่างไม่ว่าคุณต้องการอะไรฉันจะยอมทำตามทุกเรื่อง”
“เหอะ! แน่ใจว่าไหวแม้แต่เรื่องที่จะเอาเธอมาเป็นนางบำเรอนะเหรอ” ริวกิหรี่ตามองดูลูกชุบที่ตอนนี้มีท่าทางอึกอักเธอดูเสียอาการที่เขาถามตรงๆ
“ไม่เป็นไรค่ะฉันไม่แคร์ อย่าคิดว่าคุณได้ฉันฝ่ายเดียวสิฉันก็ได้กินคุณเหมือนกันเราวินทั้งคู่” ลูกชุบรวบรวมความกล้าทำใจดีสู้เสือเธอทำตัวเป็นผู้หญิงหน้าด้านเพราะไม่มีอะไรที่จะเสีย แม้จะต้องเป็นนางบำเรอแต่เขาคือชายที่แอบชอบมีหรือที่เธอจะไม่ยินยอมเพราะเธอเองก็ยังไม่ได้มีใคร
“นึกว่าจะใสซื่อ ถ้าพี่เธอรู้เข้าจะอกแตกตายไหมที่มายุ่งกับคนอย่างฉัน” ปากหยักยกยิ้มที่มุมปากเขารู้สึกสะใจลึกๆ ที่น้องสาวของคนที่เกลียดกำลังจะมาเป็นนางบำเรอให้กับเขา
หลายเดือนต่อมา
เมื่อสองเท้าเล็กเหยียบลงบนผืนแผ่นดินอาทิตย์อุทัยอีกครั้งหัวใจดวงน้อยๆของหญิงสาวอย่าง ‘นวรา พณาดิสรณ์’ หรือ ลูกชุบ สั่นไหวเธอตื่นเต้นและดีใจที่ได้กลับมาประเทศนี้อีกครั้ง สาวสวยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตารอยยิ้มสดใสดวงตากลมโตนัยน์ตาชวนฝัน ที่โชคชะตาสุดแสนอาภัพเธอเป็นเด็กกำพร้าที่มีเพียงป้าแท้ๆคือ ‘ป้าฤดี’ เอาเธอมาเลี้ยงดูตั้งแต่วัยประถมและต้องกลายเป็นหม้ายเพราะหย่ากับพี่ชายต่างสายเลือดคือ ‘อคิรา พณาดิสรณ์’ หรือ เคนโซ่ ที่ช่วยเธอให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของลุงเขยสุดหื่นสามีของป้าแท้ๆ และเป็นพ่อของเคนโซ่ที่หวังจะขืนใจอยากจะได้ตัวเธอมาเป็นเมียอีกคน
ด้วยความสงสารน้องสาวพี่ชายอย่างเคนโซ่จึงสมอ้างหลอกลวงพ่อและแม่เลี้ยงว่ารักกัน และมีสัมพันธ์กันแบบลึกซึ้งจนทั้งคู่จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยากำมะลอเกือบสี่ปีสุดท้ายเมื่อพี่ชายเจอรักแท้ เขาจึงขอหย่าและแต่งงานกับเฟื่องนิมมาน หนึ่งปีที่ผ่านมาเธอผ่านเรื่องราวมากมายและเกือบตายมาแล้ว จึงอุทิศชีวิตและหวังจะชดเชยความสุขให้กับพี่ชายจึงยอมทำตามข้อตกลงคำขอของ ‘ริวกิ’ ยากูซ่าหนุ่มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นที่เป็นศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่งของพี่ชาย และที่สำคัญลูกชุบเองก็มีใจปฏิพัทธ์แอบหลงรักยากูซ่าหนุ่มรูปหล่อที่เป็นรักแรกทั้งคู่เคยร่วมเตียงและเขาได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้
“ชุบซัง ทางนี้ๆ เฮ้!” มินามิเพื่อนสาวชาวญี่ปุ่นที่เรียนมหาวิทยาลัยและห้องเดียวกันเธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุด
“สวัสดี มินามิ ขอบใจนะที่มารับถึงสนามบินเลยอากาศหนาวมากไอปรับตัวแทบไม่ทัน” สองเพื่อนสนิทยืนกอดกันด้วยความคิดถึงเพราะหลังจากเรียนจบลูกชุบก็ไปช่วยงานพี่ชายที่บริษัท
“ชุบซัง ไอดีใจจังเลย รู้ไหมว่าเหงามากถ้ายูไม่กลับมานะไอจะบินไปหายูที่ประเทศไทย”
“คิดถึงไอขนาดนั้นแต่งงานกับไอเลยมั๊ย…..ฮ่าๆๆ”
“ก็ดีนะ แล้วป้ากับพี่ชายยูจะรับไอได้ไหมล่ะ”
“ยี๊!....ไอชอบผู้ชายให้แต่งกับยูไม่เอาด้วยหรอกยัยบ๊อง!”
“ชิ! ล้อเล่นหรอกน่า….”
หลังจากถึงห้องพักลูกชุบก็ได้เล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตให้กับมินามิฟัง ซึ่งมินามิถึงกับอึ้งเธอสับสนและงุนงงไปหมดแต่เธอก็ดีใจที่ลูกชุบปลอดภัยและกลับมาหาเธอที่ประเทศญี่ปุ่นอีกครั้ง ลูกชุบจึงบอกว่าเหตุผลที่กลับมาเพราะต้องทำตามสัญญาที่ตกลงไว้กับริวกิ เธอต้องการให้เขาขายหุ้นคืนในส่วนที่เหลือให้กับพี่ชายทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของลูกชุบก็ได้แผดเสียงดังขึ้น
Rrrrrrrrrrrrrr (เสียงโทรศัพท์)
ริวกิ : ถึงแล้วใช่ไหมเดี๋ยวฉันจะให้ลูกน้องไปรับ
ลูกชุบ : ถึงแล้วค่ะแต่ฉันขออยู่ที่ห้องกับเพื่อนอีกสักชั่วโมงจะได้ไหม
ริวกิ : ไม่ได้เก็บเสื้อผ้าของเธอแล้วต้องย้ายมาอยู่กับฉันที่บ้าน
ลูกชุบ : ห๊ะ! ย่ะ…ย้าย ทำไมต้องไปอยู่ที่บ้านคุณด้วยฉันเองก็มีห้องเช่าและก็ไม่ได้ไกลจากคลับของคุณเท่าไหร่
ริวกิ : หรือเธอจะผิดสัญญา…..
ลูกชุบ : เปล่าค่ะ อีกหนึ่งชั่วโมงมารับฉันที่ห้องได้เลยค่ะ
“นี่มันอะไรกันชุบซัง ริวกิเขาบังคับยูขนาดนี้เลยเหรอ?” หลังจากวางสายมินามิที่ได้ยินทุกอย่างเธออดที่จะสงสารลูกชุบไม่ได้แม้จะรู้ดีว่าเพื่อนสาวนั้นมีใจให้แก่ยากูซ่าหนุ่มรูปหล่อ
“ไอต้องตามใจเขาทุกอย่าง…..นี่คือสัญญาที่ไอให้กับเขาไว้แล้วแค่หนึ่งปีเองไม่แน่เขาอาจจะมองมาที่ไอบ้างก็ได้”
“ชุบซัง….” มินามิมองดูหน้าของเพื่อนสาวด้วยความแปลกใจลูกชุบเธอเปลี่ยนไปมากหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน
“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วงไอมั่นใจคุณริวกิไม่ใช่คนเลวร้าย แม้เขาจะเป็นแบบนั้นเพราะเราเลือกเกิดไม่ได้ลึกๆแล้วเขาเป็นคนใจดีมากๆนะ” ใบหน้าสวยยิ้มออกมาเธอมีแววตาเปล่งประกายเมื่อนึกถึงตอนที่เขาเป็นคนช่วยชีวิตในตอนที่นอนอยู่ในอ้อมแขนในขณะที่กำลังจะหมดสติไปในวันนั้น ลูกชุบจดจำน้ำเสียงท่าทางแววตาภาพนั้นของเขาได้ดี
“นี่ยูจะคลั่งรักเขามากไปแล้วนะชุบซัง ริจะเล่นกับไฟเดี๋ยวก็ได้โดนไฟคลอกเอาหรอก”
“ไอรู้ว่าไฟมันร้อน…..แต่ไอได้สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะชดเชยในสิ่งที่พี่ชายของไอทำกับเขาที่แย่งผู้หญิงที่เขารักไป”
“คนเราไม่มีใครแทนใครได้หรอกนะเผื่อใจเอาไว้บ้างชุบซัง”
“อื้ม! ไม่เป็นไรถ้าเขาไม่มองไอแบบที่มองพี่เฟื่องก็ไม่เป็นไร….. อย่างน้อยก็ยังได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาแค่นี้ไอก็มีความสุขมากๆ”
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นสินะ ไอเป็นกำลังใจให้เสมอและจะคอยอยู่ข้างๆ ชุบซังนะขอบคุณที่กลับมาและไว้วางใจเล่าทุกอย่างให้ฟังโดยไม่ปิดบัง”
“ก็ไอมียูเป็นเพื่อนคนเดียวนี่ มินามิ รู้ไหมยูสำคัญกับไอมากขนาดไหนขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดี”
“งื้อ!....ยัยผู้หญิงประสาทวันแรกที่เจอกันก็ยิ้มแบบนี้ไอเกลียดรอยยิ้มนี่ที่สุดยิ้มอยู่ได้” หยาดน้ำตาแห่งความปิติสำหรับมิตรภาพอันแสนแนบแน่นได้เอ่อล้นออกมาจากสองสาว พวกเธอร้องไห้และกอดกันอีกครั้งทั้งคู่รักกันมากลูกชุบนั้นวางใจและชื่นชอบมินามิที่สุด ส่วนมินามิเองก็รักลูกชุบมากเช่นกันเธอมองว่าลูกชุบแปลกเพราะเธอยิ้มให้มินามิตลอดในวันแรกที่เจอจนเธอหลงรอยยิ้มสดใสนั่นจึงกลายมาเป็นเพื่อนรักกันในที่สุด
- ผู้เขียน
