“ไม่ได้ค่ะ ไม่ค้าง “
พราวรุ้งยืนยันหนักแน่น แต่กลับโดนจูบปิดปากทันที ร่างกายแข็งแรงอุ้มเธอขึ้นมา แล้วขยับให้นั่งตรงเค้าเตอร์เตรียมอาหารในครัว จูบที่นุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อน จนคนถูกจูบแทบจะละลาย มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก2เม็ด ให้เห็นคอขาวผ่องและหน้าอกอวบอิ่มสีขาวดังน้ำนม
“คุณอิฐ “ พราวรุ้งดันตัวเองออกมาหน้าเค้า แล้วดึงเสื้อให้แนบตัว
“เพราะแบบนี้ใช่ไหม ถึงอยากให้ค้างด้วย แค่อยากได้ใช่ไหมคะ” คนที่รู้สึกว่าเค้ากำลังรุกรานเธอมองด้วยความเสียใจ
“ผมกำลังแสดงความรักกับคุณทางร่างกาย แต่ถ้าคุณคิดว่าผมเอาเปรียบคุณ อยากได้คุณ แค่มีอารมณ์กับคุณ คุณก็ประเมินผมต่ำมาก “
เค้ากดเสียงต่ำด้วยความโกรธ อย่างเค้าไม่ต้องเทียวรับส่ง ไม่ต้องเลี้ยงข้าวด้วยซ้ำ ถ้าอยากได้ ก็เอาเลย ไม่ต้องมาพะเน้อพะนอแบบนี้
มือที่ประคองเธอปล่อยมือลงจากตัว มองคนตรงหน้าด้วยความเสียใจ เดินมาเปิดตู้เย็น ตั้งใจจะหยิบเบีย
