รักต้องห้าม

ชีวิตที่แตกต่างกัน

เสียงเพลงปลุกเร้าดังลั่นสนามแข่งรถ การฉลองความสำเร็จเริ่มต้นขึ้นแล้ว เบียร์นับสิบขวดถูกแจกจ่ายให้ทีมงานข้างสนาม ก่อนที่ผู้ชนะ จะประเดิมเป็นคนแรก พร้อมกับบรรยากาศแห่งความสุข ได้เริ่มต้นในค่ำคืนนี้ พริตตี้สาวสวย เต้นโชว์ส่งสายตากับดาวในงานแทบจะไม่วางตา อิฐ เร่าร้อนเสมอ ทุกจังหวะการขับเคลื่อนของเค้า ทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างกายปลุกเร้าด้วยสัญชาติแห่งความสุข กายแกร่งของเค้า ไม่เคยทำให้ผิดหวัง แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่หลั่งใน แม้จะสวมถุงยาง แต่ทุกคนก็ยินดี ที่จะเล่นเกมส์บนเตียงกับเค้า

“อิฐ ครีมดีใจด้วยนะคะ “ คู่ขาคนสวยเข้ามาทักทาย คราวก่อนเงินหมื่นบาท ที่เค้าให้ พร้อมบทรักบนเตียงนานกว่าสองชั่วโมง ยังคงติดตาติดใจจนถึงวันนี้

“ครับ ขอบคุณมาก “ เค้าบอกเสียงเรียบ ก่อนจะเดินหนีห่าง ทำให้คนที่เข้าไปใกล้รู้ตัวทันที ว่า อิฐ ไม่เลือกเธอ

หญิงสาวในชุดเสื้อกล้ามตัวเล็กกับกางเกงขาสั้นกุด เดินผ่านเค้าไปพร้อมส่งสายตายั่วยวนอย่างคนที่รู้กัน พริตตี้สาวสวยยิ้มอย่างพอใจที่เค้าพยักหน้าตอบรับเธอ คืนนี้ เธอจะได้มีค่ำคืนกับเค้า

เจนเดินตามเค้ามาที่รถ หลังจากที่งานฉลองจบลงแล้ว ชายหนุ่มจอดรถของตัวเองเอาไว้ที่นี่ เพื่อใช้สำหรับขับเวลาที่มาพักหรือมาแข่งที่คอนโดสุดหรู

มินิคันเล็กขับออกจากสนามพร้อมกับหญิงสาวคนใหม่ล่าสุด หญิงสาวยิ้มกว้างแล้วคลอเคลียกับเค้าทันที ที่รถขับออกมา มือบางลูบไล้หน้าอกแกร่ง ก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงไปที่ขอบกางเกงยีนส์ที่เค้าสวมอยู่

คนถูกปลุกเร้าจับมือเธอเอาไว้แล้วบ่นเสียงเข้ม “อย่าซนได้ไหม เดี๋ยวจะเจอดี “ เค้าดุออกมา แล้วเร่งความเร็วทันที ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมที่ใก้ลที่สุด

ร่างกายเปลือยเปล่าถูกปลุกเร้าอย่างเต็มที่ หญิงสาวจัดการขึ้นคล้อมเค้าอย่างมีชั้นเชิง ก่อนจะโดนคนตัวโตกว่า พลิกตัวให้ลงไปก่อน สอดใส่ร่างกายตัวเองลงไปไม่เบานัก จังหวะขยับโยกเร่าร้อนรุนแรง ยาวนาน ใบหน้าของเค้าเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก กายแกร่งขยับโยกไม่ยอมถอย แสดงให้รู้ว่าเค้าแข็งแรงเพียงใด

“อิฐ ขา เจนชอบมากเลยค่ะ “ พริตตี้สาวร้องเรียกเค้า ใครหลายคนบอกกันว่า อิฐคือที่สุดของเพลย์บอย เค้าเร่าร้อน รุนแรง ไร้หัวใจกับผู้หญิง แต่แฟร์บนเตียงเหลือเกิน ชายหนุ่มจะส่งให้คู่นอนของตัวเองไปถึงสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกว่าจะพอใจ ก่อนที่เค้าจะปลดปล่อยออกมา

ร่างกายแกร่งขยับโยกเร่งจังหวะหลายครั้ง ก่อนจะถอนตัวออกอย่างรวดเร็ว แล้วพ่นน้ำคาวใส่ถุงยางอนามัยเต็มที่ ท่ามกลางสายตาคนที่นอนตัวอ่อนระทวย อย่างอดสงสัยไม่ได้

ร่างกายเปลือยเปล่าขยับตัวเข้ามาหา ลูบไล้แผ่นหลังของเค้า แล้วถามด้วยความอยากรู้

“ใส่ถุงยางแล้วทำไมไม่เสร็จข้างในคะ “ คำถามที่ทุกคนอยากรู้ ทำให้เค้าขยับตัวลุกขึ้น จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“ถ้าถุงยางรั่ว เจนท้อง ผมไม่รับนะ “ เค้าบอกอย่างใจร้ายที่สุด จนคนฟังนิ่งไปเลย

“ผมไม่รักใคร ไม่รับผิดชอบใครทั้งนั้น แค่สนุกกัน เท่านั้นเอง “

บุหรี่ถูกดับ พร้อมกับที่เค้าลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ และกลับออกมาแต่งตัว เงินสดในกระเป๋าถูกดึงออกมา อย่างไม่ได้นับ ก่อนจะวางลงบนหัวเตียง

หญิงสาวอยากจะอาละวาดใส่เค้าขึ้นมาจริงๆ อิทธิพัทธ์ไม่มีหัวใจ เค้าเห็นว่าเรื่องบนเตียงเป็นแค่ความสุขชั่วคราว เค้าต้องการคนที่รักสนุกเพียงเท่านั้น แต่ไม่ต้องการความผูกพันใดใดทั้งสิ้น

เช้าวันจันทร์ อาจารย์สุนทรไม่พอใจอย่างมาก ที่เด็กฝากเจ้าปัญหา ขาดเรียน เสียงดุของอาจารย์บอกกับทีเอที่ฝากความรับผิดชอบเอาไว้

“ทำไมอิทธิพัทธ์ยังไม่มา ตามมาให้ได้นะพราวรุ้ง บ่ายนี้ต้องเข้าเรียน แล้วส่งงานด้วย “

คนที่ได้รับมอบหมายถอนหายใจออกมา ด้วยความอ่อนใจ ใครจะไปรู้ว่าเค้าจะไม่เข้าเรียน

@เรนโบว์ โทรเข้ามา @ เสียงโทรศัพท์ปลุกให้เค้าตื่นในเวลาเกือบจะสิบโมงเช้า

นาฬิกาที่หน้าจอโทรศัพท์ ทำให้คนมีเรียนเช้า ตกใจตื่นขึ้นมา ก่อนจะรีบรับสาย

“ครับ กำลังไป “ เค้าบอกทั้งที่ยังอยู่บนเตียง พราวรุ้งถอนหายใจออกมา

“คุณอิทธิพัทธ์ ต้องมาให้ทันคาบบ่ายนะคะ ส่วนงานคาบเช้า รุ้งจะเก็บไว้ให้ ถ้ามาก่อนเรียนได้ก็จะดีมากค่ะ อาจารย์สุนทรจะให้ทำงานให้เสร็จภายในวันนี้ “ ผู้ช่วยสอนบอกด้วยเสียงไม่ค่อยพอใจนัก เพราะเค้ารู้อยู่แล้ว ว่าอาจารย์สุนทร คาดโทษเค้าอยู่

“โอเคครับจะรีบไปเลย คุณทีเอ “ เค้าบอกเสียงประชดแล้วกดวางโทรศัพท์ โมโหตัวเองที่นอนเพลินจนลืมเวลา ลืมตั้ง นาฬิกาปลุกจนได้

ชายหนุ่มยืนรอทีเอสาวอยู่ที่หน้าห้องช่วงเวลาก่อนเที่ยง ด้วยใบหน้าราบเรียบที่ใครต่อใครบอกว่าหล่อเหลือเกิน

มือบางส่งกระดาษใบงานให้อย่างงอนๆก่อนจะชี้ที่เก้าอี้ด้านข้าง เพื่อให้เค้าเดินไปทำงานให้เสร็จ

“ต่อไปนี้ คุณอิทธิพัทธ์ ห้ามขาดเรียนแล้วนะคะ ทั้งเช้าทั้งบ่าย ไม่งั้นจะเรียนไม่จบนะคะ “ เธอบอกกับเค้า เสียงเข้ม

คนที่กำลังทำงานเงยหน้าขึ้นมามองทีเอที่สวมเสื้อสีชมพูหวานกระโปรงสีชมพูพีช ดูหวานขึ้นมานิดหน่อย

“อาทิตย์หน้า โทรมาปลุกสิ เจ็ดโมงครึ่ง แปดโมงสิบโทรมาตามอีกทีว่าอยู่ที่ไหนแล้ว แปดโมงห้าสิบโทรมาถามอีกครั้งว่าอยู่ใต้ตึกหรือยัง ถ้าคุณทีเอไม่โทร ผมไม่มาเรียน อาจารย์สุนทรเค้าวีนใส่ ผมไม่รู้ด้วยนะ

“เค้าบอกเสียงกวนๆแล้วก้มหน้าก้มตาทำงาน

”มันเป็นเรื่องของคุณ ถ้าคุณไม่เข้าเรียน คุณก็จะไม่จบ “ คนที่เรียนมาหลายปี ยิ้มออกมา

“ถ้าเรียนที่นี่ไม่จบ ย้ายก็ได้ ยังมีอีกหลายที่ ที่เค้าต้องการให้ผมไปเรียนที่นั่น “ คนเจ้าปัญหาบอกอย่างไม่ใส่ใจ แต่เสียงอาจารย์สุนทร ลอยอยู่ในหูของเธอ ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงาน

“ต้องให้เค้าจบให้ได้ ต้องให้ตัวปัญหาเรียนให้จบ นี่เป็นหน้าที่หลักของเธอ “

พราวรุ้งมองเค้าแล้วถอนหายใจออกมา เวรกรรมอะไรของเธอ ที่ทำให้ต้องมาดูแล ตัวปัญหาของอาจารย์สุนทร คนนี้

“ตกลงนะ เริ่มอาทิตย์หน้าเลย ถ้าไม่โทร ผมตื่นไม่ทัน ผมหรือคุณ ใครจะโดนวีนมากกว่ากันก็ไม่รู้นะครับ คุณพราวรุ้ง “

ชาเขียวปั่นยี่ห้อดังถูกส่งยื่นให้กับน้องใหม่คนสวย ที่เป็นเป้าหมายคนใหม่ อาจารย์หนุ่มมองดูรุ่นน้องที่กำลังรองานจากนักศึกษาตัวแสบ ด้วยความไม่พอใจ

“คราวหน้า คุณควรมีความรับผิดชอบมากกว่านี้นะ คุณอิทธิพัทธ์ “

คำตำหนิ พร้อมกลิ่นน้ำหอมราคาแพง ทำให้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนงานอยู่ เงยหน้าขึ้นมามอง

“มันเรื่องของผม ไม่ใช่เรื่องของคุณเลย อาจารย์ชัยวัฒน์ “ คนไม่ยอมใครตอบโต้กลับไป พร้อมสายตาท้าทาย

“แต่มันเกี่ยวกับคุณพราวรุ้ง ที่ต้องมาคอยดูแลคุณอยู่นี่ “ อาจารย์หนุ่มยังไม่หยุด เพราะรู้ดีว่า นักศึกษาคนนี้ไม่กล้าหาเรื่องแน่นอน

“คุณพราวรุ้งเค้ายังไม่พูด คุณชัยวัฒน์ก็ไม่ควรพูดนะครับ “ คำตอบท้าทายกลับ ทำให้คนที่เป็นอาจารย์เริ่มโกรธ จริงๆแล้ว

“เอาละค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ ที่ซื้อชาเขียวมาให้ แล้วอิทธิพัทธ์ก็รีบทำงานเถอะ คาบบ่ายยังมีเรียน “

คนที่เป็นคนกลางรีบไกล่เกลี่ยทันที ไม่อยากให้มีเรื่อง

อาจารย์หนุ่มยิ้มเอาใจสาว แล้วเดินแยกไป ปล่อยให้รุ่นน้องนั่งคุมนักหนาทำงานต่อ เพราะได้ทำคะแนนไปเรียบร้อยแล้ว

”คุณอิทธิพัทธ์คะ อย่ามีเรื่องมีราวอีกเลยนะคะ รุ้งขอร้อง คุณจะเรียนจบแล้ว ตั้งใจอีกไม่กี่วันเองนะคะ “

คำบอกของคนที่มาคุม ทำให้เค้าเงยหน้าขึ้นมองอีกที

“ทำไมผมต้องเห็นแก่คุณด้วยครับ คุณเป็นอะไรกับผม ผมต้องเชื่อคุณ “

พราวรุ้งอยากจะซัดคนยอกย้อนสักที แต่ก็จริงอย่างที่เค้าบอก เธอเป็นอะไรกับเค้า

“รุ้งเป็นอาจารย์ช่วยสอนคุณไงคะ จะช่วยคุณให้เรียนจบเทอมนี้ให้ได้ “

คนที่เกเรมาตลอดยิ้มอย่างร้ายกาจ แล้วบอกออกไป

“คุณเป็นทีเอของผม ของผมใช่ไหมครับ คุณจะช่วยให้ผมเรียนจบ แน่ใจนะครับ คุณพราวรุ้ง ถ้าผมทำตามที่คุณบอก เข้าเรียนจนครบ ส่งงานตามเวลา คุณจะให้อะไรผมไม่ทราบ “

“รุ้งจะช่วยคุณค่ะ จะโทรปลุกคุณ จะช่วยคุณทุกอย่างเลย “ พราวรุ้งบอกจากใจจริง เพราะหากเธอทำให้เค้าเรียนจบได้ โอกาสต่อสัญญาจ้างงานก็มีสูง

“โอเคครับ ผมจะเชื่อคุณ จะมาเรียนให้ครบ จะส่งงานตลอด จะเรียนจบให้ได้ คุณคอยดูแล้วกัน “

คนร้ายกาจยิ้มอย่างพอใจ พราวรุ้งไร้เดียงสาเกินไป แล้วอาจารย์ชีกอประจำแผนกก็มีท่าทีสนใจทีเอของเค้าไม่น้อย หากไม่เข้าไปแทรก อีกไม่นาน คงเสร็จมันแน่นอน

เอกสารที่เขียนเสร็จเรียบร้อยรวดเร็วเกินกว่าที่คาดคิดเอาไว้ ความจริงแล้ว อิทธิพัทธ์ไม่ใช่คนหัวไม่ดีหรือเรียนไม่เก่ง แต่เป็นเพราะติดเล่นมากกว่า ไม่อยากเรียน ไม่อยากตื่นเช้า เลยทำให้เรียนไม่จบสักที

“เจอกันคาบบ่ายนะคะ ห้ามเลทนะคะ” ทีเอบอกย้ำก่อนจะแยกกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ปล่อยให้ชายหนุ่มเริ่มคิดวางแผนอยู่คนเดียวในใจ

ฝนกระหน่ำลงมาช่วงบ่ายจนฟ้ามืดไปหมด นักศึกษามองดูฝนที่กำลังโหมกระหน่ำลงมา หลายคนทยอยกลับบ้านไปแล้ว เหลือเพียงไม่กี่คนที่ไม่อยากลุยฝนออกไป

“น้องรุ้ง กลับยังไงครับ พี่ไปส่งไหม “ เสียงอาจารย์หนุ่มถามที่ข้างหู แบบแนบชิดจนเกินพอดี ทำให้ดูไม่น่ารักเท่าไหร่ คนถูกถามขยับตัวหนี แล้วบอกปฏิเสธทันที

“ไม่เป็นไรค่ะ รุ้งไม่รีบ อยากตรวจงานก่อนจะกลับ “ อาจารย์หนุ่มยิ้มออกมา แล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ตอนนี้ในห้องไม่มีคน อยู่ในห้องนี้ก็ดีเหมือนกัน

“ผมอยู่เป็นเพื่อนครับ งานก็ยังไม่เสร็จเหมือนกัน “ พราวรุ้งแอบถอนหายใจออกมา แล้วรีบเดินออกไปเข้าห้องน้ำทันที นึกโมโห ที่ปฏิเสธไม่พ้นตัว เข้าทางเค้าอีกต่างหาก

กลิ่นบุหรี่ลอยมาปะทะจมูกตรงมุมตึก ที่จัดเป็นที่สูบบุหรี่ ทำให้เห็นว่ามีใครบางคนนั่งอยู่ตรงนั้น

ร่างสูงใหญ่ปล่อยควันสีขาวออกจากปาก มองออกไปข้างนอก เป็นภาพส่วนตัวของเค้า ที่ดูมีเสน่ห์เหลือเกิน

เสียงไอออกมาทำให้คนที่อยู่ในภวังค์หันไปมอง อิทธิพัทธ์ดับบุหรี่ แล้วมองคนที่เดินเข้ามาใกล้

“ไม่กลับบ้านหรอครับ ทีเอของผม “ อาจารย์สาวหน้าแดงขึ้นมาทันที ทีเอของผมบ้าบออะไร

“ฝนตกแรง กลับตอนนี้คงเปียก “ เค้าพยักหน้ารับรู้ แล้วไม่ได้ถามต่อ ปล่อยให้เธอเดินไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมาหลัวงจากหายไปสักพัก

“อยู่แถวนี้ใช่ไหม ไปเอากระเป๋ามาสิ เดี๋ยวไปส่ง “ คำพูดคำขาของนักศึกษา พูดกับอาจารย์ ทำให้คนฟังอยากจะฟาดสักที

“ไม่เป็นไรค่ะนักศึกษา “ เธอตอบออกไปทันที แล้วเดินกลับไปที่ห้อง

สายฝนยังคงกระหน่ำลงมาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่สี่โมงเย็นจนเกือบจะหกโมงก็ยังไม่มีทีท่าจะว่าหยุด อาจารย์หนุ่มกลับไปตั้งนานแล้ว หลังจากที่แชทข้อความอยู่สักพัก

บรรยากาศในตึกเริ่มเงียบสงบ จนน่ากลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกลับเย็นกว่าใคร

แสงไฟข้างนอกส่องสว่างแล้ว พราวรุ้งเดินออกจากห้องทำงาน แอบกลัวนิดหน่อย ในบรรยากาศแบบนี้ ใต้ถุนอาคารมีนักศึกษาไม่กี่คน นั่งคุยกันอยู่ ในใจคิดแต่เพียงว่า ต้องซื้อร่มมาไว้ใช้บ้างแล้ว อย่างน้อยก็คงช่วยให้เดินกลับออกไปเรียกแท็กซี่ได้

รถมินิสีขาวจอดอยู่ตรงหน้าตึกเพียงคันเดียว ท่ามกลางสายฝนแล้ว โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมา

*ตัวปัญหา* คนที่โทรเข้ามา ทำให้เธอตกใจ แต่ก็กดรับสายทันที

“ฮัลโหลค่ะ “

“มินิสีขาว เดินมาขึ้นรถ จะไปส่ง “ เค้าบอกมาทันทีที่เธอรับสายพร้อมกับกระพริบไฟ แล้วถอยรถออกมา จอดให้ชิดตรงหน้าบันไดทันที

พราวรุ้งวางสายลงแล้วเดินมาที่รถที่จอดรอ ก่อนจะเปิดประตูรถทันที ไม่อยากให้รถเค้าเปียกไปด้วย

“คุณอิทธิพัทธ์ รอรุ้งหรอคะ “ คำถามแรกที่เธอถามด้วยความอยากรู้ เพราะช่วงเวลาที่เจอเค้าสูบบุหรี่กับตอนนี้ ใช้เวลาเกือบชั่วโมง

“เปล่ารอ กำลังกลับ “ ชายหนุ่มตอบระหว่างที่ขับรถออกจากมหาวิทยาลัย

กลิ่นน้ำหอมของเค้าฟุ้งกระจายภายในรถ ทำให้เธอนั่งตัวเกร็ง ฝนแรงจนรถติดหนักมาก เพราะน้ำรอการระบาย ทำให้รถขยับได้ยากขึ้นไปอีก

ในรถไม่มีใครพูดอะไรออกมา มีแต่ที่ปัดน้ำฝนทำงาน อิทธิพัทธ์มองดูคนข้างๆที่ใช้ผ้าเช็ดหน้า ซับหน้าและแขนที่เปียกละอองฝน เป็นภาพที่ไม่ได้เห็นนานแล้ว ใครเค้ายังพกผ้าเช็ดหน้ากันอีก

“ติดอีกนานละมั้ง “ เค้าพูดออกมาก่อนจะจัดการเปิดเพลง เพื่อให้ในรถไม่เงียบเกินไป