“ถ้าคราวหน้า เป็นแบบนี้ รุ้งไม่มาด้วยแล้วนะ “
พราวรุ้งทำหน้าเครียดเมื่อเห็นถุงกระดาษที่อยู่ในมือของเค้าหลายใบ เสื้อผ้าของใช้ของเธอทั้งหมดอยู่ในมือของเค้าแล้ว คนที่ใช้เงินมาอย่างประหยัด บ่นด้วยความไม่พอใจ ที่เค้าจ่ายค่าเสื้อผ้าทีละหลายพันแบบนี้
“รุ้งต้องเข้าใจว่า เราไปไหนมาไหนด้วยกัน ผมไม่ได้บอกว่าคุณแต่งตัวไม่ดีเพียงแต่บางที่บางเวลา ก็ต้องพร้อมให้เกียรติสถานที่ด้วย “ เค้าบอกถึงเหตุผลที่เลือกเสื้อผ้าราคาแพงให้เธอ แต่คนที่เสียดายเงินยังอดไม่ได้
“รุ้งเสียดายเงิน มันแพง “ คนจ่ายเงินส่ายหน้าแล้วกอดเธอด้วยมืออีกข้างที่ว่างอยู่
“พวกนี้ทิ้งไว้ที่คอนโดผมก็ได้ คุณจะได้สบายใจ “ จอมวางแผนยิ้มกว้าง ดึงมือเธอเข้าไปที่ร้านกระเป๋ายี่ห้อดังทันที อย่างน้อยก็ต้องมีกระเป๋าและรองเท้าสวยๆเอาไว้ด้วยอีกอย่าง
เพื่อนที่เคยเที่ยวด้วยกัน สะกิดให้ดูคนที่เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับหญิงสาวอีกคนที่ไม่คุ้นตา ทีท่างท
