แสงแดดอ่อน ๆ ต้อนรับเช้าวันใหม่สาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างบานเกล็ด อากาศที่กำลังเย็นสบายทำให้คนตัวเล็กที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนายังคงนอนหลับตาพริ้มราวกับกำลังฝันหวาน
ปัง!
ประตูห้องถูกเปิดอ้าออกอย่างแรงจนมันเด้งไปปะทะเข้ากับฝาผนังเสียงดัง พร้อมกับร่างสูงของภูมิพัฒน์ที่ยืนขบกรามแน่นด้วยความไม่พอใจ ทั้งที่ตกลงกันว่าจะมารับในตอนเช้าหญิงสาวก็ผิดเวลาจนได้ อุตส่าห์มานั่งรออยู่หน้าห้องเกือบชั่วโมงจนพนักงานที่ออกไปทำงานในรอบเช้าต่างหันมามองกันด้วยความสงสัย กระทั่งทนรอไม่ไหวอีกต่อไปชายหนุ่มจึงไปขอกุญแจสำรองห้องมาเปิดประตูก่อนจะพบว่าเจ้าของห้องยังคงนอนหลับสบายอยู่บนเตียงแบบนี้
“นี่ ยัยขี้เซาตื่นได้แล้ว!” ร่างสูงตวาดเสียงกร้าวด้วยความไม่พอใจก่อนจะออกแรงกระชากผ้าห่มผืนหนาลงไปกองอยู่บนพื้น
“อือ” ร่างบางส่งเสียงครางแผ่วเบาเมื่อถูกรบกวนการนอนหลับที่แสนจะสบาย หญิงสาวพลิกตัวหันหน้าไปทางฝาผนังราวกับไม่มี
