บทที่​ 12​ พิศวาท.. วรรณิศา

1813 คำ

“อย่าแตะต้องศพ...นะครับ..” นายตำรวจกล่าวด้วยหน้าตาจริงจัง ขณะรีบใช้มือกางออกไม่ให้ใครคนไหนเข้าไปใกล้ร่างที่ไร้วิญญาณของหญิงสาว ก่อนจะยกวิทยุประจำกายเรียกออก.. “ว้าย..ตายแล้ว....” เอมอรผู้วิ่งเข้ามาถึงใหม่ร้องเสียงหลง..ก่อนที่เธอซบใบหน้าลงบนแผงอกของอัคคีที่พึ่งเข้ามาถึงอีกคน ………………………………………. ไซเรนแดงวาบๆ เป็นช่วงๆ ของรถที่ใช้ในราชการตำรวจ สองถึงสามคันจอดอยู่เหนือลานจอดรถของโรงพยาบาล พร้อมกับเหล่าเจ้าหน้าในชุดต่างๆ ที่กำลังพากันทำหน้าที่ บริเวณที่ได้เกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นเมื่อไม่นาน จนกลุ่มคนที่เกี่ยวข้องในการนี้ ต่างเดินกันขวักไขว่ ไปทั่วทั้งโรงพยาบาลประจำอำเภอขนาดเล็กแห่งนี้จน เต็มไปหมด “แน็ก กับ นิกส์ ปิดเครื่อง พวกเขาคงไม่อยากให้ใครกวน..เพราะพรุ่งนี้เห็นว่าจะไปช่วยพวกรุ่นพี่ถ่ายทำหนังที่วิลัย? .” วรรณิศาพยายามโทรบอกข่าวร้ายกับเพื่อน.แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ อัคคีจึงกล่าวสรุป. “ไม่เป็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม