ประตูเปิดอ้าออกก่อนที่ชายหญิงคู่หนึ่ง จะก้าวเข้าไปภายในห้องเช่าของเอกชน ที่ชาตรีใช้พักอาศัย
“ดีนะที่เอมก๊อบปี้กุญแจชาตรีมาให้ศาเก็บไว้...”
วรรณิศา กล่าวถึงความโชคดีที่เธอสามารถแอบเข้าห้องพักของชาตรีได้ในครั้งนี้
“ศา..ดูแป้งนี้สิ..มันน่าจะเป็นแป้งที่พวกละครใบ้ใช้ทาหน้า”
“ชาตรี เวลาไปหาเอมอรเขาเคยทาหน้า.เหมือนแบบฆาตกรในตำนานเลยค่ะ..พี่อัคคี”
“และมันเป็นไปได้ ที่เขาใช้แป้งเพื่อจะปิดบังหน้าเพื่อใช้ฆาตกรรม...”
นิสิตสาวพยักหน้าเข้าใจ..ก่อนที่สายตาจะมองไปเจออะไรบ้างอย่างที่มุมห้อง..
“นั่นพี่อัคคี...”
“อะไร? ศา”
“เชือก...นั่นมันเหมือนกับเชือกที่คนร้ายใช้ผูกพี่เอกติดกับรถที่ศาขับลากพี่เขาไปไม่มีผิดเลยค่ะ พี่อัคคี..”
อัคคีเดินไปหยิบเชือก เส้นที่ วรรณิศาว่า ขึ้นมาพิจารณาดู
“ใช่มันเหมือนกันจริงๆ ถ้ายังงั้นเรารีบไปจากที่นี้กันเถอะศา .”
“แล้วเราจะไปไหน? กันต่อคะ..”
“สถานีตำรวจ”
...........
