เมื่อรถจอดสนิทลักษิกาก็ก้าวเดินลงมาจากรถ เธอรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อยที่ได้ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องกังวลใจแล้ว พรุ่งนี้เธอจะออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์เพื่อให้รู้ไปเลยว่าความจริงเป็นอย่างไร
จะได้ไม่ค้างคาใจแบบนี้ จังหวะที่กำลังจะก้าวเข้าบ้านเธอก็ต้องสะดุ้งตกใจเพราะไม่คิดว่าคนตัวโตจะมายืนอยู่ตรงนี้ เวลานี้เขาควรจะอยู่ที่ห้องนอนแล้วไม่ใช่หรือ เขาจะมายืนให้ยุงดูดเลือดเล่นๆทำไมถ้าไม่ใช่เพราะว่า
มาดักรอเธอ
“แค่นี้ก็ต้องตกใจ”
“มารอศิหรอคะ” เธอถามออกไปน้ำเสียงทะเล้น ถ้าเขาตอบว่าใช่ในใจของเธอคงจะมีความสุขมาก ดูอย่างเพื่อนของเธอสิสามีแสนจะเอาอกเอาใจ เพื่อนเธออยากได้อะไรอีกฝ่ายก็รีบสรรหามาให้ทันที
“ที่นี่บ้านผม ผมจะยืนตรงไหนมันก็เป็นสิทธิ์ของผม”
“ก็จริงค่ะ ศิเข้าใจแล้ว เชิญยืนให้ยุงดูดเลือดต่อไปเถอะค่ะ” หญิงสาวตอบกลับน้ำเสียงประชดประชันจากนั้น
ก็สะบัดหน้าหนีไม่อยากสนใจเขาอีก เป็น
