บทที่ 9 ต่อเวลาออกไป
1113 คำ
อธิราชมาถึงที่สนามบินแล้ว จากนั้นเขาก็ใช้บริการเช่ารถยนต์คันหรูขับไปหาภรรยาในนามของเขาถึงที่พักของเธอ แม้จะงงๆอยู่บ้างแต่ก็พยายามเรียบเรียงถ้อยคำที่ผู้เป็นสามีบอก เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้สติของเธอกลับมาอีกครั้ง เมื่อประตูเปิดออกก็พบว่าเป็นรุ่นพี่ของเธอนั่นเอง
“เก็บของเสร็จหรือยังครับ นี่ก็ใกล้เวลาที่เราจะต้องออกเดินทางแล้ว”
“อะ เอ่อคือว่า...”
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ บอกพี่มาได้เลยนะครับ” ไม่ว่าปัญหานั้นจะเล็กหรือใหญ่เขาก็พร้อมจะช่วยเธอเท่าที่เขาจะช่วยได้
“คุณอธิปให้ศิค้างที่นี่ต่อน่ะค่ะ”
“ทำไมละครับ เขาจะให้ศิอยู่ที่นี่คนเดียวได้ยังไง กลับกับพี่เถอะครับพี่เป็นห่วง” อาร์มถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆว่าอธิราชต้องการอะไรกันแน่
“ใครจะกล้าปล่อยให้ภรรยาอยู่คนเดียวละครับคุณอาร์ม คุณไม่ต้องเป็นห่วงภรรยาผมขนาดนั้นก็ได้ครับ
มันออกจะดูเกินหน้าที่ไปหน่อย”
“คุณอธิป!”
“ผมไม่ติดธุระแล้วก็เลยอยากจะมาทำความรู้จักเพื่อนสนิทของภรรยาน่ะครับ คงไม่แปลกอะไรใช่ไหมครับ”
“...” อาร์มพูดอะไรไม่ออกเพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้าแค่อ้างไปเรื่อยเท่านั้นแหละ
“เราจะค้างที่นี่ต่ออีกคืนนะครับ” เขาหันไปบอกลักษิกาน้ำเสียงอบอุ่น อาร์มรู้สึกขัดใจมากๆกับการแกล้งทำของอธิราช
“คุณอธิราชมาแบบนี้ศิก็ได้ปาร์ตี้ตอนเย็นกับมิ้งค์สิคะ มิ้งค์นะคะยินดีที่ได้รู้จักคุณอธิราชค่ะ” มิ้งค์มาทันได้ยินประโยคของอธิราชพอดี จุดประสงค์แรกของเธอคือมาลาเพื่อนรักที่กำลังจะเดินทางกลับ แต่เมื่อได้ยินว่าเพื่อนจะอยู่ต่อก็ยินดีเป็นอย่างมาก
“ยัยมิ้งค์!”
“เรียกพี่อธิปเถอะครับ ไม่ต้องเป็นทางการกับพี่หรอก” ลักษิการู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันทีเพราะคนตรงหน้า
ไม่ถือตัวกับเพื่อนของเธอเลย เทียบกับเธอแล้วเขามองเธอเป็นคนอื่น
“ค่ะพี่อธิป เย็นนี้มิ้งคืมีปาร์ตี้สำหรับแขกที่ยังพักต่อ มิ้งค์ดีใจนะคะที่ยัยศิอยู่ต่อได้”
“ครับ พี่ยินดีกับน้องมิ้งค์อีกครั้งนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ แล้วพี่อาร์มจะอยู่ต่อไหมคะ”
“พี่คงต้องกลับแล้วครับเพราะพี่มีงานรออยู่” อาร์มตอบกลับอย่างรู้สึกเสียดายมากๆ ถ้าไม่มีงานต่อเขาจะอยู่ค้างอีกคืนแน่นอน
“ศิไม่อยากให้พี่ขับกลับคนเดียวเลยค่ะ” หญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงอาร์มไม่น้อยเพราะกว่าจะไปถึงที่หมายก็เกือบเช้าของอีกวัน
“คุณอาร์มเขาเก่งครับศิ เขาขับรถกลับเองได้แน่นอน อย่าคิ้วขมวดแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวไม่น่ารักนะ” ลักษิกาไม่ได้รู้สึกดีกับคำพูดของคนตัวโตเลยเพราะรู้ดีว่ามันไม่ได้ออกมาจากหัวใจแต่เขาอยากจะแกล้งเธอเสียมากกว่า
“พี่อธิปดูรักยัยศิมากเลยนะคะ เห็นเพื่อนมีสามีที่รักใคร่กันแบบนี้มิ้งค์ก็หายห่วงค่ะ แล้วเจอกันตอนเย็นนะคะ”
“ได้เลยครับน้องมิ้งค์”
หลังจากที่อาร์มเดินทางกลับไปแล้ว อธิราชก็ขนกระเป๋าเดินทางเข้ามาในห้องพักของหญิงสาว
คืนนี้เขาจะถือว่าออกมาเปิดหูเปิดตานอกสถานที่ งานเลี้ยงตอนเย็นจัดขึ้นที่ริมชายหาด นั่นทำให้ผู้คนที่มาร่วมงานได้นั่งฟังเสียงคลื่นของทะเลที่ไม่มีวันหลับใหล บนเวทีขนาดไม่ใหญ่มากนักมีนักดนตรีกำลังบรรเลงเพลงรักแสนหวาน และนั่นทำให้บรรยากาศทั่วทั้งบริเวณนี้มีความโรแมนติก เพราะเข้ากับคู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามันมากๆ
“คุณอธิปอยากทานอะไรไหมคะเดี๋ยวศิไปตักให้”
“ขออะไรรองท้องหน่อยก็ดี” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ
“งั้นรอศิแป๊บหนึ่งนะคะ” ระหว่างที่หญิงสาวออกไปตักอาหารให้เขาก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเขาเพราะอยากจะรู้ว่าเขาเป็นใครรู้จักกับฝ่ายเจ้าสาวหรือเจ้าบ่าวของงาน
“อิงดาวค่ะ ไม่ทราบว่าคุณ...” หญิงสาวโน้มตัวเล็กน้อยเพื่อยื่นมือมาจับกับเขาทำให้เขาสามารถมองเห็นหน้าอกของคนตรงหน้าทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะมองเลย
“อธิราชครับ เรียกอธิปเฉยๆก็พอ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณรู้จักกับยัยมิ้งค์หรือว่าพี่อิฐคะเนี่ย ส่วนอิงรู้จักกับพี่อิฐค่ะ”
“ผมไม่ได้สนิทกับใครเลยครับ”
“อะ อ้าว”
“คุณอธิปเขาไม่สนิทหรอกนะคะเพราะเขามาเป็นเพื่อนฉันน่ะค่ะ”
“น้องสาวหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ” อิงดาวเอ่ยทักทายหญิงสาวด้วยตนเองเสร็จสรรพ
“ไม่ใช่น้องสาวค่ะ ฉันเป็นภรรยาของคุณอธิป”
“ตายจริง ขอโทษด้วยนะคะอิงดาวเข้าใจผิดไป อิงเห็นคุณนั่งเหงาๆคนเดียวก็นึกว่าคุณยังโสด” อิงดาวบอกออกไปน้ำเสียงเศร้าสร้อยขัดกับสายตาแพรวพราวที่พยายามส่งความต้องการในใจให้ชายหนุ่มได้รับรู้
“คุณหิวไม่ใช่หรอคะ ทานเถอะค่ะ”
“งั้นอิงขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกนะคะ”
“แล้วนั่นจะไปไหนอีก”
“ศิจะไปหาอะไรมาดื่ม”
“คอแข็งหรือเปล่า ถ้าคอไม่แข็งก็อย่าดื่มเยอะล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยเตือนเสียงเข้ม นั่นยิ่งทำให้เธออยากจะทำอะไรสักอย่างเป็นการประชดประชันเขา
“หึ” จบประโยคของชายหนุ่มหญิงสาวก็สะบัดหน้าหนีทันที เธอไปคว้าแก้วเครื่องดื่มสีสวยสองแก้วจากนั้นก็กลับมายังโต๊ะของตัวเอง
“แก้วนี้ของคุณค่ะ”
“นึกว่าจะแน่”
“เดี๋ยวก็ได้รู้กันค่ะ” บริกรเดินมาเติมเครื่องดื่มให้เขาและคนตัวโตแก้วแล้วแก้วเล่า ช่วงแรกก็พอไปไหวแต่หลายแก้วเข้าตาของหญิงสาวก็เริ่มหวานเยิ้ม เขารับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าไม่น่าจะไหวแล้วถ้ายังดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เข้าไปอีก เขาจึงปฏิเสธบริกรหนุ่มคนนั้นไป หญิงสาวออกอาการไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมให้เขาพยุงพาเดินกลับห้องพัก
- ผู้เขียน
