บทที่ 5 เลขาพ่วงตำแหน่งภรรยา
1055 คำ
ลักษิกาหลังจากอาบน้ำแต่งตัวแล้วหญิงสาวก็บีบยาสีฟันให้คนตัวโต เธอจ้องมองแปรงสีฟันที่วางคู่กันแล้วก็ยิ้มออกมาอัตโนมัติ ต่อด้วยจัดเตรียมชุดสำหรับใส่ไปทำงานให้กับผู้เป็นสามีจากนั้นลงมายังชั้นล่าง
ของบ้าน หญิงสาวเดินเข้าไปในครัวเพื่อดูว่ามีอะไรที่เธอพอจะช่วยได้บ้างแต่ก็ถูกอิ่มแม่ครัวใหญ่ของบ้านปฏิเสธ เพราะอิ่มเห็นว่าเจ้านายคนใหม่ของตนอาบน้ำแต่งตัวพร้อมไปทำงานแล้วถ้ายังมาช่วยในครัว
คงจะเหงื่อออกท้วมตัวไม่ดีแน่ๆ
“คุณศิไปนั่งรอในห้องอาหารดีกว่านะคะ เกิดคุณท่านรู้ว่ามาช่วยป้าแบบนี้คุณท่านคงจะหักเงินเดือนป้าแน่ๆโทษฐานที่ใช้แรงงานลูกสะใภ้ของท่าน”
“ฮ่าๆ ป้าอิ่มก็พูดเกินไปค่ะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกได้เลยนะคะ” หญิงสาวหัวเราะชอบใจแต่เธอก็ยังทิ้งท้ายเอาไว้เพราะเธอนั้นเต็มใจจะช่วยจริงๆ
“ค่ะ รอแปบเดียวนะคะอีกเดี๋ยวก็พร้อมเสริฟ์แล้ว” ลักษิกาเมื่อไม่มีอะไรทำก็คว้าโทรศัพท์ออกมาเปิดดูข่าวสารต่างๆรวมถึงความเป็นไปของเพื่อนๆด้วย และเธอก็ได้รับข่าวดีจากเพื่อนสนิทคนหนึ่งว่าอีกฝ่ายกำลังจะแต่งงานและอยากให้เธอไปร่วมงานมงคลด้วย งานนี้ถ้าขอให้อธิราชไปร่วมงานด้วยเขาจะยอมสละเวลาอันมีค่าของเขาไปกับเธอไหมนะ
การปรากฏตัวของอธิราชทำให้คนที่ตั้งอกตั้งใจเลือกเสื้อผ้าให้คนตัวโตอย่างเธอเป็นปลื้มเพราะเขายอมใส่ชุดที่เธอจัดเตรียมเอาไว้ให้ ชายหนุ่มนั่งลงตรงข้ามกับเธอจากนั้นบิดาของเขาก็เดินมานั่งลงที่หัวโต๊ะ
“หนูศินอนหลับสบายดีไหม”
“หลับสบายดีค่ะคุณพ่อ” หญิงสาวตอบกลับน้ำเสียงสดใส
“หลับสบายพ่อก็เบาใจ ทานข้าวเถอะหนูศิ วันนี้แม่อิ่มตั้งใจทำสุดฝีมือใช่ไหม”
“ค่ะคุณท่าน คุณศิน่ะใจดีอยากจะมาช่วยอิ่มในครัว”
“อย่าเชียวนะหนูศิ แค่ให้หนูดูแลตาอธิปก็มากเกินพอแล้ว” เขาไม่ได้ต้องการแม่บ้านเพิ่มมาอีกหนึ่งคนเพราะฉะนั้นลูกสะใภ้ของเขาไม่จำเป็นต้องทำงานบ้านใดๆ
“ค่ะคุณพ่อ”
“ไม่คิดจะคุยกับลูกชายบ้างหรอครับพ่อหรือพอได้ลูกสาวคนใหม่แล้วผมตกกระป๋อง”
“หึ แกโตแล้วนี่ทำไมพ่อจะต้องสนใจด้วย” บิดาของชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ ลูกชายโตพอจะดูแลตัวเองได้รวมถึงดูแลครอบครัวของตนเองได้มีหรือที่คนเป็นพ่อจะไม่สบายใจ
“ครับๆ ทานข้าวกันเถอะครับเดี๋ยวจะไปทำงานสาย” ชายหนุ่มอยากจะมองบนให้กับความลำเอียงของบิดา
เขายื่นมือออกไปตักอาหารมาใส่จานจากนั้นก็นั่งรับประทานต่อไปเงียบๆ ใจจริงเขาอยากจะดื่มแค่กาแฟดำเหมือนเช่นเคยแต่ในเมื่อยังไงก็ต้องรอไปพร้อมกันกับหญิงสาวเพราะฉะนั้นทานข้าวเช้าสักหน่อยก็คงจะดี หลังจากที่อิ่มแล้วเขาและลักษิกาก็ออกเดินทางทันที หญิงสาวมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วคิดทบทวนว่าต่อจากนี้สถานะเธอเปลี่ยนไปแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการทำหน้าที่ภรรยาและเลขาส่วนตัวของผู้เป็นสามีให้ดีที่สุด เมื่อมาถึงห้องทำงานของเขาก็พบว่าได้มีการจัดเตรียมโต๊ะให้เธอนั่งภายในห้องทำงานใหญ่ของอธิราชด้วย เท่ากับว่าเธออยู่กับเขาแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวัน
“เดี๋ยวจะให้เลขาคนเก่ามาสอนงานเธอก่อนแล้วกัน”
“ค่ะ แต่ความเป็นจริงไม่ต้องก็ได้นะคะศิค่อยๆเรียนรู้ไปก็ได้” เธอไม่อยากรบกวนเวลาเลขาคนก่อนของเขา อีกนัยหนึ่งก็คือไม่อยากให้เลขาคนสวยของเขามาเจอเขาอีก
“ลืมไปว่าเธอคือเลขาคนเก่งของคุณพ่อ แต่ให้สอนหน่อยก็ดีเพราะมีบางส่วนที่เธอยังไม่รู้นะศิ”
“ค่ะ ศิแล้วแต่คุณ” อริสาเลขาคนสวยดีอกดีใจที่อธิราชเรียกตัวเธอขึ้นมาหาอีกครั้งหลังจากที่เธอโดนคำสั่งฟ้าผ่าให้ลงไปเป็นเลขาของของอนุวัตน์แทนที่จะได้อยู่กับเจ้านายสุดหล่ออย่างอธิราช
“ริสามาแล้วค่ะบอส ริสาคิดถึงบอสยังเลย” หญิงสาวส่งสายตาหวานเชื่อมและบอกออกไปอย่างไม่คิดจะเกรงใจลักษิกาที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากอธิราช
“ผมอยากจะให้คุณสอนงานศศิเขาน่ะ เผื่อมีอะไรขาดตกบกพร่องจะได้รู้” ชายหนุ่มบอกออกไปน้ำเสียงราบเรียบ
“ยังมีอะไรจะต้องสอนอีกหรอคะ ขนาดตัวบอสเขายังคว้าไปได้เลย” อริสาบอกออกไปน้ำเสียงประชดประชัน หล่อนไม่ถูกชะตากับลักษิกาตั้งแต่แรก พอรู้ว่าทำตำแหน่งเดียวกันก็ยิ่งไม่ถูกชะตาเพราะเห็นว่าอีกฝ่าย
เป็นลูกรักของท่านประธานใหญ่
“คุณริสา” ชายหนุ่มเรียกชื่อดีตเลขาเสียงเย็น ก่อนหน้านี้เป็นเขาเองที่เจ้าชู้หยอกล้อหญิงสาวบ้างแต่ก็ไม่ได้ต้องการให้อริสาพูดอะไรไม่ให้เกียรติภรรยาในนามของเขาแบบนี้
“ค่ะๆ ริสาทราบแล้วค่ะตามมาสิคะ” ประโยคหลังอริสาหันไปบอกลักษิกาให้เดินตามออกไปด้านนอก
อริสาสอนงานลักษิกาไปบ่นไป หล่อนทำเหมือนว่าลักษิกาไม่ค่อยจะรู้เรื่องทั้งๆที่เรื่องที่อริสากำลังตั้งใจสอนนั้นลักษิการู้หมดแล้ว ลักษิกาได้แต่คิดในใจว่าให้ยัยปากแดงมาสอนงานเป็นการเสียเวลาทำงานเสียมากกว่า
ไม่รู้ว่ายัยปากแดงนั่นทำยังไงเขาถึงได้ร่วมงานกับเจ้าหล่อนได้ เป็นเธอเธอทนไม่ได้หรอกเพราะเธอรำคาญแทบจะแย่กับการบีบเสียงให้ดูน่ารักของอริสา หลังจากที่อริสาผละห่างไปเขาก็เอ่ยถามออกไปว่า
- ผู้เขียน
