เกี้ยวที่ประทับของฮ่องเต้และฮองเฮาแห่งแคว้นฉางได้มาถึงหน้าทางเข้างาน ฉินหย่งเต๋อถอนหายใจใหญ่ก่อนจะขยับกายออกมาจากเกี้ยว เขารีบปรับเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็วจนไม่มีผู้ใดสามารถสังเกตเห็นได้ จากนั้นเดินถอยหลังอีกสองสามก้าวมาที่เกี้ยวของอี้เหม่ยหรง จังหวะที่ขันทีเปิดผ้าม่านด้านหน้าเกี้ยวเขาก็ยื่นมือส่งให้นางจับประคอง
ช่างดูเป็นฮ่องเต้ที่อบอุ่นอ่อนโยน น่าหลงใหลซะเหลือเกิน
อี้ฮองเฮาจับจ้องที่ฝ่ามือของบุรุษที่ได้ชื่อว่าอยู่เหนือผู้คนนับมื่นก่อนจะผินหน้าไปมองพระพักตร์อันหล่อเหลาคมคายเล็กน้อย แน่นอน พระสวามีในนามของนางส่งยิ้มละไมพลางพยักหน้าน้อยๆให้ อี้เหม่ยหรงถึงกับตะลึงจนชะงัก นางนิ่งอึ้งไป วูบหนึ่งก็เห็นว่าเขาปรายตามองนางอย่างรังเกียจเดียดฉันท์คราหนึ่งก่อนจะปรับเปลี่ยนเป็นแววตาที่อบอุ่น อ่อนโยน อี้เหม่ยหรงรู้สึกสับสน เมื่อฉินหย่งเต๋อมองเห็นอารมณ์หลากหลายในดวงตาของนาง เขาจึงส่งสายตาดุดันกลับไป
