“ไหนตามคำทำนายของซินแสเทวดาบอกว่าหากอี้เหม่ยหรงได้ขึ้นเป็นฮองเฮาของแคว้นฉางแล้ว ทุกอย่างจะเปลี่ยนจากร้ายกลายเป็นดีอย่างไรล่ะ นี่มันอันใดกัน เรื่องเหลวไหลไร้สาระทั้งเพ” อวี้ไป๋หลานซึ่งกำลังมีอาการกราดเกรี้ยวขว้างปาข้าวของใส่นางกำนัลอดคร่ำครวญออกมามิได้
“พระสนม โปรดระงับโทสะเพคะ” นางกำนัลคนสนิทของอวี้ไป๋หลานเหลียวซ้ายแลขวา เกรงว่าพวกนางกำนัลและขันทีในตำหนักจะแอบมารู้เห็นกิริยาอาการที่ไม่น่ายกย่องของนายตน
“ระงับโทสะไปใย เพราะมีอี้เหม่ยหรงข้าจึงไม่ได้เป็นฮองเฮา จะแสร้งทำตนให้ดูกิริยามารยาทงดงาม บริสุทธิ์สูงส่งไปทำไมกัน ในเมื่อนอกจากจะไม่ได้เป็นฮองเฮาแล้ว ชีวิตข้ายังดูเหมือนจะตกต่ำมากขึ้นไปอีก ชีวิตความเป็นอยู่ก็แร้นแค้นเต็มที” อวี้หวงกุ้ยเฟยให้รู้สึกเดือดดาลยิ่งนัก วันนี้คนของจวนสกุลอวี้ที่เข้ามาในวังเพื่อส่งของให้นางบอกว่าวันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายที่ได้มาส่งของเพราะที่จวนสกุลอวี้ก็ประสบปัญห
