บ้านพิศวง คนอลเวง

แขกของแท้

" เอาละ "

วรายืนอยู่ที่หน้าประตูรั้ว แล้วค่อย ๆ เปิด และหันกลับมาพลิกป้ายหน้าประตู แล้วเดินกลับเข้าไปในร้าน

วันนี้เขาพลิกป้ายไวขึ้น เพื่อให้เด็ก ๆ ก็เข้ามาช่วยเขาเตรียมของตามปกติ เมื่อเด็ก ๆ มา เขาจึงออกไปพลิกป้ายหน้าร้านกลับเป็นปิดอีกครั้ง เมื่อเตรียมอะไรเสร็จเรียบร้อยดี เขาก็ออกไปพลิกป้ายอีกครั้ง เพื่อเปิดร้าน

กริ๊ง !!

" สวัสดีขอรับท่าน " จางกั๋วชิ่งเป็นลูกค้ากลุ่มแรก เขาพาครอบครัวมาอุดหนุนด้วยตลอด " เมื่อวานนี้ มีอะไรเกิดขึ้นกับท่านหรือไม่ขอรับ "

" อ๋อ ไม่มีอะไรครับ เมื่อวานป่วยนิดหน่อย เลยปิดครับแต่วันนี้หายแล้ว " วราตอบกลับ

" หืม เซียนป่วย ? คงเป็นข้ออ้างอะไรสักอย่างซินะ " จางกั๋วชิ่งนึกในใจ แล้วจึงยิ้มให้วราพร้อมเอ่ยขึ้นว่า " ดีแล้ว ๆ "

" วันนี้คุณยายไม่มาหรอครับ " วราถามขึ้น

" คือท่านแม่ข้าก็แก่มากแล้วขอรับ ทางมาที่นี่ก็ลำบากสำหรับคนแก่เกินไป ข้าเลยอยากมาถามท่านว่า ทำอาหารสำหรับนำกลับไปได้หรือไม่ขอรับ " จางกั๋วชิ่งถามขึ้น

" ได้ครับ " วราตอบ แต่ในหัวคิดว่า ถ้าเอาวัสดุจากโลกปัจจุบันไป มันจะมีผลกระทบกับโลกของพวกเขาด้วย เขาจึงเสนอว่า " แค่เอากล่องหรืออะไรที่ใส่อาหารมาให้ ผมจะทำให้ครับ "

" เข่นนั้นหรือครับ ดียิ่ง ๆ " จางกั๋วชิ่งพูดขึ้นด้วยความดีใจ " ขอบพระคุณท่านมากขอรับ "

" ครับ แต่ว่าหาที่นั่งก่อนดีกว่าครับ เดินทางมาเหนื่อย ๆ " วราเอ่ยชักชวน

" ขอบคุณขอรับ " จางกั๋วชิ่งกล่าวขอบคุณ พร้อมเดินนำครอบครัวเขาไป ครอบครัวคนอื่นก็ทำท่าคำนับวราแล้วเดินตามจางกั๋วชิ่งไป

และลูกค้าคนอื่น ๆ ก็ทยอยเข้าร้านมา ทั้งเอล์ฟนักเวทย์สาว องค์ชายและองค์หญิงจากอาณาจักรทะเลทราย ราชาของอาณาจักรหนึ่งและครอบครัว ซามูไรหนุ่มและนินจาสาว

" แปลกดีนะครับ " โรดี้พูดขึ้น

" หืม มีอะไรแปลกหรือโรดี้ " วราถามขึ้น

" หายากมากนะครับที่จะเจอคนจากอาณาจักรต่าง ๆ มารวมในที่เดียวเช่นนี้ " โรดี้พูด พร้อมหันไปทาง จางกั๋วชิ่ง นินจาและซามูไร " พวกเขามาจากทางตะวันออกไกล ซึ่งจะเดินทางมายังฝั่งตะวันตกนั้นนานมาก และที่สำคัญ ซามูไรและนินจา ไม่ค่อยจะถูกกันสักเท่าไหร่ แต่ผู้คนที่มาที่นี่ ดูเหมือนว่าจะเคารพและให้เกียรติกันน่าดูเลยนะครับ "

" อ่ออ " วราตอบรับ เขาบอกให้โรดี้คอยเล่าเรื่องของทางโลกฝั่งนั้นให้เขาฟัง โดยอ้างว่า เขาไม่เคยรู้เรื่องทางฝั่งนั้นเลยเพราะมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องอาหาร

" ท่านนินจาและซามูไรมาจากอาณาจักรชิโชคุ ท่านจอมยุทธนั่นคงมาจากอาณาจักรฟั่นหลง ส่วนเอล์ฟก็มาจากอาณาจักรเอล์ฟของพวกเขาเอง ส่วนทั้งสองคนพี่น้องนั้นน่าจะมาจากอาณาจักรมัสดาฮี ส่วนครอบครัวตรงนั้นข้าไม่มั่นใจครับ อาจจะมาจากอาณาจักรเมนอสหรือไม่ก็อาณาจักรราเมโอ "

กริ๊ง ๆ !!

" อ๊ะ สวัสดีครับ / ค่ะ "

" นมัสเต " หญิงหน้าคมที่แต่งกายด้วยชุดส่าหรี ยกมือไหว้พร้อมทักทายกลับ " ที่นี่คือที่ใดหรือท่าน "

" ร้านอาหารครับผม " โรดี้ตอบ " เชิญนั่งก่อนเลยครับ "

เขาพาลูกค้าคนใหม่ไปนั่งที่โต๊ะ และเอาน้ำและผ้ามาเสิร์ฟ

" อยากรับอะไรไหมครับ " วราเดินมาถามพร้อมวางเมนูต่อหน้าเธอ " ลองเลือกในเมนูก็ได้ครับ หรือไม่ก็ถ้าอยากกินอะไรพิเศษก็บอกมาได้เลยนะครับ "

เธอหยิบเมนูมาเปิดดูพร้อมกับประหลาดใจกับเมนูอาหารต่าง ๆ มากมาย " หืม มีทุกอาณาจักรเลยหรือ " เธอพึมพำขึ้น

ทุกอย่างช่างดูเหนือจินตนาการ ไม่มีทางที่จะเป็นสิ่งที่มีในอาณาจักรใด ๆ ได้หรอก เครื่องเรือนต่าง ๆ แค่แก้วนี้ก็ล้ำค่าเป็นอย่างมากแล้ว ไหนจะน้ำเย็น และผ้าที่นำมาให้นั้นเธอไม่เคยเห็นจากพ่อค้าหรือแม้กระทั่งกิลด์การค้าก็คงหามิได้

รูปอาหารที่อยู่ในเจ้าหนังสือเล่มนี้ก็ดูตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก ในโลกที่มีแต่อาหารต้มกับย่างกับขนมปังนั้น ของพวกนี้ย่อมไม่ใช่อาหารบนโลกแน่นอนอยู่แล้ว แม้ช่วงที่ผ่านมาหลายช่วงหลายปีนี้จะมีข่าวลือเกี่ยวกับอาหารใหม่ ๆ จากทางอาณาจักรพรอสเพรุมที่ติดกับอาณาจักรเอล์ฟ แต่มันก็แค่ข่าวลือ ไม่แน่ข่าวลือนั้นอาจจะมาจากคนที่เคยมายังที่นี่ก็เป็นได้

เธอเงยหน้าขึ้นมองวรา แล้วก็ก้มหน้าลงแทบจะทันที " ท่านช่วยเลือกอาหารให้หน่อยเถิดค่ะท่าน "

" เอ่อ เอาอย่างนั้นนะครับ " วราตอบกลับ " งั้นรอแปปนะครับ "

เมื่อวราเดินจากไป เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังของวรา และมองไปรอบ ๆ " นี่คือสวรรค์ชั้นใดกันแน่นะ แล้วอยู่ ๆ ข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน " ภาษาที่ท่านนั้นใช้ก็ดูแตกต่าง

วราเดินมาถามโรดี้ว่าผู้มาเยือนคนใหม่ที่เป็นสาวแขกนั้นมาจากอาณาจักรที่ชื่อว่าอะไร

" ชื่อว่าอาณาจักรซามิดดาครับ "

" อืม ทำอาหารอินเดียน่าจะดี " วราพูดขึ้น