บทที่8
1055 คำ
“สายไปแล้วอ้าย พี่จะทำ! ถ้าเราเป็นของกันและกันอ้ายจะไม่พูดกับพี่แบบนี้!” ต่อให้เธอกับเขาจะเป็นของกันและกันมันก็คงไม่ได้เปลี่ยนอะไรให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ นั่นคือสิ่งที่มธุรสคิดก่อนจะขัดขืนอีกคน ที่กำลังปล้ำถอดเสื้อผ้าออกไปจากร่างกายของเธออย่างจริงจัง
“พี่หนึ่ง อย่า..อื้อ!” ไม่ว่าจะร้องห้ามยังไงเขาก็ไม่ทีท่าว่าจะหยุด ซ้ำตอนนี้เสื้อผ้าของเธอก็ถูกถอดออกไปจากร่างกายจนหมด เรือนร่างที่เคยสงวนมาทั้งชีวิต บัดนี้กำลังถูกจับจ้องจากสายตาคม
“พี่รักอ้ายนะครับ รักอ้ายคนเดียวเท่านั้น!” คำว่ารักของเขาส่งผลตรงต่อหัวใจไม่รักดีทุกครั้งที่ได้ยิน มันทำให้มธุรสเผลอตัวปล่อยใจหลงระเริงไปกับไฟสวาทที่เขาบรรจงจุดขึ้นมาอย่างหักห้ามใจไม่อยู่ สัมผัสของเขาอ่อนโยนลงยามเมื่อเธอหมดสิ้นแรงจะขัดขืนก่อนจะปล่อยเสียงร้องครางเบาๆ เป็นการโต้ตอบ
มธุรสลืมไปจนหมดสิ้นว่าเคยสัญญาอะไรกับมารดาเอาไว้ ลืมแม้กระทั่งว่าควรจะขัดขืนเขาให้มากกว่าที่เป็นอยู่
เสียงร้องห้ามที่หายไปทำให้วัชระยิ้มให้กับตัวเอง เขาใช้เวลาไม่นานก็สามารถทำให้ตัวเองเปลือยเปล่าเสมอภาคกับอีกคนได้ก่อนจะปรนเปรอเธอด้วยปลายลิ้นเพื่อเปิดทางรักให้ฉ่ำพอที่จะแทรกแก่นกายที่พรักพร้อมเข้าไปได้ แม้ว่านั่นจะยากเหลือเกินกับสิ่งที่เป็นอยู่
“กรี๊ดดด อ้ายเจ็บ!” ความเจ็บปวดรวดร้าวทำให้หญิงสาวกรีดร้องขึ้น แม้ว่าร่างกำยำสูงใหญ่จะแทรกผ่านเข้ามาได้เพียงส่วนปลายเท่านั้น แต่เพียงเท่านั้นมันก็ทำให้เธอจนอยากให้เขาหยุดทุกสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่ ในขณะที่วัชระเองก็ทรมานเช่นกัน ความคับแน่นของหล่อนบีบจนเขาเกือบเสร็จสมแต่ก็ต้องสะกดกลั้นทุกๆ อารมณ์เอาไว้
ครั้งแรกเขาอยากเสร็จในตัวเธอ!
“พี่หนึ่ง…อื้อ อ้ายเจ็บ!” มธุรสยังคงพร่ำบอกถึงคำเดิมๆ เหมือนอยากจะขอร้องให้อีกคนได้โปรดเห็นใจกันบ้าง สิ่งที่ได้เห็นและสัมผัสอยู่ตรงหน้ามันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เธอคิดไว้มาก นึกไม่ออกด้วยว่ามันจะเข้าไปในตัวเธอได้อย่างไรหมด!
“พี่รักอ้ายนะครับ อ่าส์! แน่นอะไรอย่างนี้คนดี” แต่แทนที่วัชระจะหยุด เขากลับก้มลงมาจูบเรียวปากสวยอย่างตั้งอกตั้งใจ ความคับแน่นทำให้อยากจะระเบิดทุกสิ่งทุกอย่างออกมันเสียเดี๋ยวนี้แต่ก็ต้องข่มใจเอาไว้ เพราะอยากทำให้คนใต้ร่างปรับตัวให้คุ้นชินกันซะก่อน
เดือนอ้ายของเขาสะอาดหมดจดไปทุกสัดส่วน เธอทำให้เขามีความสุขจนไม่อยากผละจากไปไหน และเขาก็ไม่นึกเสียใจเลยสักนิดยามที่ ตัดสินใจกระแทรกแก่นกายเข้าหาเธอสุดลำเพื่อรวมเป็นหนึ่ง
“อีกเดี๋ยวจะไม่เจ็บแล้วครับคนดีพี่จะทำให้อ้ายมีแต่ความสุข”
คำพูดนั้นถูกส่งต่อพร้อมกับจูบเร้าร้อนที่เพิ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นตามแรงปรารถนา ไม่นานเขาก็ทำให้อีกคนสุขสมก่อนที่จะตามเธอไปติดๆ อีกทั้งยังไม่คิดที่จะหยุดทุกอย่างเพียงแค่รอบเดียว
“อื้อ พอแล้วค่ะ อ้ายไม่ไหวแล้ว”
“ขออีกรอบนะอ้าย อ้ายของพี่น่ารักเหลือเกิน นะครับคนเก่ง” เสียงเข้มออดอ้อนให้เห็นใจก่อนจะเริ่มขยับกายอีกครั้งอย่างเนิบช้า ทุกๆ การกระทำเน้นย้ำถึงความสัมพันธ์ที่ตอนนี้ได้ก้าวกระโดดไปไกล ก่อนที่เขาจะพาเธอไปยังโลกอีกใบ ที่เธอไม่เคยสัมผัสนานนับชั่วโมง
ไม่มีบทสนทนาใดๆ เกิดขึ้นตลอดการเดินทางจนกระทั่งถึงจุดหมาย วัชระตัดสินใจรั้งคนที่ทำท่าจะเดินลงจากรถเข้ามากอด รู้ดีว่าสิ่งที่ตนเองทำลงไปในวันนี้มันจะทำให้ชีวิตของอีกคนเปลี่ยนไปตลอดกาล และแม้จะรู้อย่างนั้นเขากลับไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิดที่ทำ
“พี่จะไม่ขอโทษเพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้พี่ตั้งใจทำ พี่รักอ้ายนะ” คำว่า ‘รัก’ ของเขาค่อยๆ ฆ่าเธอให้ตายอย่างช้าๆ ไม่รู้ด้วยว่าเธอจะมองหน้ามารดาได้อย่างไรในเมื่อรับปากท่านเอาไว้ว่าจะเลิกยุ่งกับเขา แต่เธอกลับยินยอมพร้อมใจมอบกายให้เขาโดยไม่ขัดขืน แม้จะไม่เต็มใจในคราแรกแต่สุดท้ายเสียงเรียกร้องของหัวใจก็ชนะทุกสิ่ง
กี่ครั้งก็ไม่รู้ที่เธอกรีดร้องอยู่ภายใต้การขยับโยกรัวเร็วของเขา และก็เป็นทุกครั้ง ที่เธอให้ความร่วมมือกับเขาไปจนจุดปลายทาง
ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาทำกัน!
“อ้ายจ๋า พูดกับพี่หน่อยคนดี พี่ไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้เลย” ยิ่งอีกคนนิ่ง วัชระก็ยิ่งรู้สึกแย่ที่ไม่อาจปล่อยเธอไปตามที่เธอร้องขอได้ เพราะว่านั่น มันจะเป็นสิ่งเดียวที่เขาไม่อาจมอบให้กับเธอได้จริงๆ
“อ้ายขอเวลาหน่อยนะคะ อ้ายสับสน…” มธุรสตอบเพียงเท่านั้นก็รีบผละตัวออกมาจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ซึ่งหนนี้วัชนะก็ไม่ได้เหนี่ยวรั้งเธอเอาไว้ นั่นมันก็เท่ากับว่าเขายอมรับคำขอของเธอ
หญิงสาวก้าวเดินไปเบื้องหน้าด้วยท่าทีที่ไม่ปกตินัก เนื่องจากร่างกายของเธอในตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว แม้จะรู้สึกหน่วงที่ใจกายร่างทุกครั้งที่ก้าวเดิน แต่เธอก็กัดฟันทน ไม่แม้แต่จะหันไปขอความช่วยเหลือ จากอีกคนที่ขับรถตามหลังกันมาห่างๆ อย่างห่วงๆ
จนกระทั่งถึงบ้าน ภาพของใครหลายๆ คนที่กำลังยืนออรอกันอยู่ที่บริเวณหน้าบ้านคือความผิดปกติแรกที่รู้สึก จนเมื่อทุกคนหันมาพบเธอเข้า จึงได้พากันกรูเข้ามาหาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไหร่
- ผู้เขียน
