พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
-----------บทที่ 36
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยืนยันหนักแน่นแล้วว่าจะทำ เสือก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะห้ามเธอ เขาคิดว่าถ้าลองอธิบายให้เธอฟังดูก่อนแล้วจะทำหรือไม่ทำนั่นก็สิทธิของเธอแล้ว
“มีบางอย่างที่คุณต้องรู้ ก่อนที่ผมจะขอให้เขาช่วยคุณ” เสือพูดขึ้น พลอยมายาพยักหน้ารับ เธอตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ ความหวังของเธอกำลังสาดแสงส่องประกายเข้ามา ‘รอพี่อีกนิดนะ พี่จะไปรับน้องมาอยู่ด้วยกัน’ เธอคิดในใจ
“ผมชื่อจาร์มา....” เพียงประโยคแรก คิ้วเรียวของลอยมายาก็ขมวดหากันอย่างทันที เธอไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่ หรือว่าเขากำลังล้อเล่นกับเธออยู่
“เสือ ฉันไม่ตลกกับนายหรอกนะ เรื่องนี้ฉันจริงจัง” พลอยมายาร้องขึ้นเสียงแข็ง
“คุณใจเย็น ๆ แล้วฟังผมก่อนนะ ผมไม่ได้ล้อเล่น เสือเป็นชื่อที่ผมตั้งขึ้นมาหลังจากได้รับมอบหมายให้มาทำงานที่ไทย” ยิ่งเขาพูดหญิงสาวก็ยิ่งไม่เข้าใ
