1
975 คำ
ซีรีส์คนเถื่อนง้องอนรัก เล่ม 1 เรื่องมาเฟียง้องอนรัก
นักรบแหงนใบหน้าขึ้นไปมองหน้าต่างห้องนอนของเมียรักตาปริบ ๆ คิดในใจว่าตึกของคุณย่ามันสูงขนาดนี้เชียวหรือ
“เจ้านายครับ เจ้านายจะปีนขึ้นไปจริง ๆ เหรอครับ” ครามเอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม
“แล้วไง ทำไมฉันถึงจะไม่กล้าปีนขึ้นไปล่ะ” นักรบเสียงดังใส่ลูกน้อง
“แต่มันสูงมากนะครับเจ้านาย” ครามทำหน้าเหยเก
“แกคิดว่าคนแบบฉันกลัวความสูงหรือไง”
“ผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลยนะครับ” ครามเอ่ยกับเจ้านายหนุ่มด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง
นักรบคือใคร เขาคือมาเฟียที่โหดที่สุดในยุคนี้ หล่อ รวย เพลย์บอย ร้ายกาจ ใครขวางฆ่าไม่เลี้ยง มีลูกน้องอยู่ใต้บังคับบัญชาเป็นจำนวนมากมาย
นักรบเป็นที่เคารพยำเกรงของใครๆ อีกฝ่ายยังโสดไม่มีเมีย แต่เมื่อสี่ปีก่อนได้รับเลี้ยงเด็กสาวนักศึกษานามว่าม่านไหมเอาไว้
ม่านไหมโดนมารดาเลี้ยงวางยาคิดจะขายลูกเลี้ยงกิน หลังจากบิดาของม่านไหมเสียชีวิต
ม่านไหมมาขอความช่วยเหลือจากนักรบ เขายื่นข้อเสนอที่จะช่วยเหลือเธอ โดยการที่เธอต้องเป็นผู้หญิงของเขาหนึ่งปี
เธอตอบตกลงในทันที และหนึ่งปีดูเหมือนจะไม่เพียงพอสำหรับนักรบ เขาเลี้ยงดูม่านไหมอย่างจริงจัง แต่ให้สถานะของเธอแค่ผู้หญิงลับๆ ของเขาเท่านั้น
ผู้หญิงลับๆ ที่อยากโบยบินเมื่อเรียนจบ ทำให้เจ้านายของเขาต้องมายืนชะเง้อคอมองคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่แบบนี้
ครามเองก็คิดว่าม่านไหมจะเป็นลูกไก่ในกำมือของเจ้านาย แต่ที่ไหนได้
มันไม่ใช่!!!
เขาดูออกว่าเจ้านายของเขาหลงรักเมียลับๆ ในสังกัดแค่ไหน แล้วก็มีแค่คนเดียวเท่านี้แหละที่อยู่ในสังกัด หลังจากได้ม่านไหมเป็นเมียครานั้น เจ้านายของเขาก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่นที่เลี้ยงดูเป็นล่ำเป็นสันแบบนี้อีกเลย
แบบนี้เรียกอะไร ไม่เรียกหลงรักก็คงหลงเสน่ห์
เห้อ... แต่คนเรามักหลงมัวเมาไปกับอำนาจของตัวเอง หรือจะเรียกง่าย ๆ ว่าหลงตัวเองนั่นแหละ
หล่อ รวย เลือกได้ คิดว่าอีกคนเป็นของตาย พอของตายกระพือปีกหายไปก็ทุรนทุรายแทบวางวาย
ครามไม่ได้คิดหรอกว่าเจ้านายควายเผือกมากๆ
แต่คิดว่าโคตรจะควายเผือกสุด ๆ ต่างหากล่ะ
อยากมีเมียสองคน เลยจะแต่งกับอีกคน ปล่อยให้อีกคนช้ำใจ โดนรังแก
ไอ้คนที่มาที่หลังแต่กลับกำลังจะได้แต่งก็ตามราวีน่ะสิ ที่ร้ายไปกว่านั้นก็คือเจ้านายกลับควายเผือกยิ่งกว่า ไม่เชื่อผู้หญิงที่รัก แต่เชื่อว่าที่เมียแต่งที่ปั้นน้ำเป็นตัว หาว่าโดนทำร้ายอย่างโน้นอย่างนี้
ชีวิตของพวกผู้หญิงนี่มันเหมือนนิยายน้ำเน่า เก่งแย่งชิงดี อิจฉาริษยา
แม่งโคตรปวดกบาล
แล้วสุดท้ายไอ้คนที่จะแต่งก็ไม่ได้แต่ง เพราะไม่ได้รัก
ปวดหัวฉิบหาย
“ไอ้คราม ไอ้คราม!”
“โอ๊ย! เจ้านายตบหัวผมทำไมครับ” ครามร้องด้วยความเจ็บ มองเจ้านายอย่างน้อยใจ อุตส่าห์มาช่วยถือบันไดยังจะมาทำร้ายร่างกายเขาอีก
ถ้าใครรู้ว่ามาเฟียแสนดุดันร้ายกาจอย่างนักรบมาปีนห้องเมีย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
เออ... ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละว่ะ
“แกใจลอยไปถึงไหน ฉันเรียกแกตั้งหลายครั้ง ไม่ขานรับ หรือว่าแกหูหนวกไปแล้ว”
“ผมขอโทษครับ”
“คุณย่าไม่น่าเข้ามายุ่งเลย” นักรบบ่นเหมือนหมีกินผึ้ง เพราะความบังเอิญ ม่านไหมจึงช่วยเหลือย่าของเขาเอาไว้ คุณย่าจึงซาบซึ้งบุญคุณของม่านไหมเป็นอันมาก จึงออกปากว่าหากต้องการให้ช่วยเหลืออะไรก็ขอให้บอก จะช่วยเหลือทุกอย่าง
“ไม่ยุ่งไม่ได้ครับ คุณท่านเป็นกัลยาณมิตรกับคุณไหมครับ แค่คุณไหมเอ่ยปากคุณท่านก็ต้องช่วยครับ”
ปกติแล้วหงส์หยก ย่าของนักรบพักผ่อนอยู่บนเขาที่เกาะแห่งนี้ ไม่ค่อยออกงานหรือเปิดเผยตัวเองมากนัก ให้หลานชายสืบทอดกิจการทุกอย่างแทน โดยท่านวางมือจากธุรกิจทุกอย่างที่ต้องดูแลมานานหลายปี
หงส์หยกจึงไม่ได้รู้เรื่องราวเมียลับ ๆ ของเจ้านาย
“ทำไมแกถึงได้ใช้ศัพท์แสงอะไรฟังแล้วปวดหัวชะมัด กัลยาณมิตร เหอะ!” นักรบทำเสียงในลำคอ เงยหน้ามองตึกสูงแล้วกลืนน้ำลายลงคอ
หลังจากที่เขาไปคบหากับนีรนุช เพราะผลประโยชน์ล้วน ๆ ม่านไหมก็ยื่นคำขาดให้เขาเลือก
เขาไม่เลือกเพราะคิดว่านีรนุชก็แต่งกันเอาหน้า จะได้ควบรวมธุรกิจของครอบครัวเธอซะ ส่วนม่านไหมก็จะเลี้ยงดูให้ดีในฐานะเมียอีกคน
เขาไม่ได้รักนีรนุช แค่ผลประโยชน์และเรื่องธุรกิจเท่านั้น คิดว่าม่านไหมจะเข้าใจ แต่กลับอาละวาดทำร้ายนีรนุชพอทะเลาะกันก็น้อยใจ หอบผ้าหอบผ่อนหนีมา
“แกจับบันไดดี ๆ ฉันจะปีนขึ้นไปแล้ว”
“แต่ตึกของคุณท่านสูงมากนะครับ ถ้าตกลงมานี่ถึงตายเลยนะครับ”
“ปากมึงนี่อัปมงคลจริง ๆ จะแช่งกูให้ตายให้ได้หรือไงห้ะ”
“ผมพูดเรื่องจริงล้วน ๆ เลยครับ แล้วก็เป็นห่วงเจ้านายมากนะครับ”
“มึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอก แค่ทำหน้าที่จับบันไดให้มั่นแค่นั้นพอ”
“ครับเจ้านาย” ครามรีบรับคำเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะจัดการจับบันไดให้มั่น
“เจ้านายครับ”
“มึงมีอะไรอีก” นักรบชะงักเมื่อกำลังจะปีนขึ้นไป
“ถ้าเจอหน้าคุณไหม เจ้านายจะง้อเธอยังไงเหรอครับ”
- ผู้เขียน
