เขา(ไม่เคย)รัก

บทนำ

“เราคุย ๆ กันมานานแล้วนะ แปดเดือนแล้วอะ” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอเอ่ยพูดอะไรทำนองนี้ออกมา เสียงเซ็งแซ่ของผู้คนในโรงอาหารของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งนั้นไม่ได้รบกวนสิ่งที่ได้ยินเลยสักนิด ฐากูร แพทย์หนุ่มวัยสามสิบปีหมาด ๆ นี้ได้แต่นั่งอึ้งกับคำเปรยของผู้หญิงตรงหน้า

“มัดจะพูดอะไรเหรอ” แม้นจะรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นต้องการอะไร แต่ก็ภาวนาในใจว่าไม่อยากให้หล่อนเอ่ยพูดมันออกมา

“คือว่ามัดเองก็ไม่อยากพูดมันออกมาหรอกนะ แต่ว่ามัดก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว เราจะมาคุยกันเล่น ๆ แบบนี้ไม่ได้แล้ว” เธอพูดเสียงอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงมากนัก หวั่นใจ กลัวคำตอบของเขามากที่สุด เธอใช้เวลารวบรวมความกล้ามากเลยทีเดียว ไม่ใช่อยู่ ๆ จะมาพูดอะไรทำนองนี้

“_” เขาเงียบ

“อีกอย่างนะ เราไม่ได้แค่คุยด้วย เรามีอะไรกันไม่รู้กี่ครั้งตั้งแต่เริ่มคุยกันมา”

“_”

“ตอนนี้มัดสับสนมาก ๆ เหมือนว่าฐาไม่อยากพัฒนาความสัมพันธ์ของเราเลย ฐาไม่ขอมัดเป็นแฟนสักที”

“ก็นี่ไง เราคุยกัน...ก็เดี๋ยวมันจะพัฒนาความสัมพันธ์ไง” ว่าเสียงเรียบ โดยไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนพูดนี่แหละที่แปลว่าไม่อยากพัฒนาความสัมพันธ์ “เราก็คุย ๆ กันนี่มัด คิดว่าเรายอมแลกเวรออกมาเจอมัดนี่เราไม่อยากพัฒนาความสัมพันธ์เหรอ”

“พัฒนายังไงเหรอ คือคุย ๆ กัน มีอะไรกันแทบจะทุกครั้งที่เจอหน้า แต่ไม่มีสถานะเนี่ยเรียกว่าคุย ๆ กันเหรอ”

“เสียงดังไปแล้วมัด” ยิ่งพูดอารมณ์ก็ยิ่งขึ้น มัดไหมไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำว่าขึ้นเสียงออกมาดัง แต่พอเลื่อนสายตามองรอบกายก็เห็นว่ามีคนหลายคนกำลังมองมาที่เธอกับเขาอยู่

“พูดก็พูดเถอะ ทุกวันนี้มัดอดคิดไม่ได้จริง ๆ ว่าฐาแค่หลอกฟันมัดแค่นั้น” เธอพูดเสียงเบาลง แต่คำพูดก็ยังคงแรงอย่างต่อเนื่อง มันอัดอั้นตันใจมานาน พอได้เริ่มพูดก็ไม่ต่างจากเริ่มจุดไฟ ค่อย ๆ ลามและรุนแรงมากยิ่งขึ้น

“ไม่ใช่ ถ้าหลอกฟันคิดว่าเราจะมาหลอกฟันมัดทำไม มีผู้หญิงตั้งมากมายที่รอถ่างขาให้เรา แต่ที่คุยกับมัดก็เพราะมัดดี มัดมีหลายอย่างที่เราชอบ อยากที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับมัดนั่นแหละ ”

“แล้วทำไมไม่ขอเป็นแฟนสักที ถ้าจะบอกว่ามัดดีกว่าคนอื่น มาคุยมาจีบมัดเพราะคิดว่ามัดดีอย่างนั้นอย่างนี้ เราสนุกด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน แต่ก็ต้องทำเป็นหลบ ๆ ซ่อนอย่างกับว่ามัดเป็นเมียน้อยอย่างนั้นแหละ”

“ไม่ใช่ เรายังไม่มีเมีย ไม่มีมีแฟน” เพียงแต่รอใครคนนั้นอยู่ ประโยคหลังเขาไม่ได้พูด ฐากูรยอมรับว่าตนนั้นเห็นแก่ตัว เหงา อยากมีใครสักคนที่เป็นทุกอย่างให้กับตัวเอง ขณะเดียวกันก็ไม่อยากจริงจังมาก เขายังคงรอที่จะบอกบางอย่างกับรุ่นน้องที่สนิท เพียงแค่กลัว กลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไป แม้นแต่สถานะพี่น้องก็จะไม่ได้ ชายหนุ่มจึงไม่ยอมที่จะสารภาพรักกับเธอ

“แล้วทำไมล่ะ ทำไมไม่ขอเราเป็นแฟนสักที รู้ป้ะว่าบางครั้งมัดก็อยากจะอัปรูปที่เราไปเที่ยวด้วยกันให้คนอื่นเห็น ไม่ต้องคอยหลอกคนอื่นว่าไปคนเดียว ต้องคอยตอบคำถามว่าไปกับใคร ใช้อะไรถ่ายรูป” เธอระบายความรู้สึกออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ปริ่มรอบดวงตา ก่อนที่ไม่นานมันจะไหลออกมาเป็นทางยาว เธอรีบยกหลังมือขึ้นปาดออก

“คือ...แบบนี้มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เราเป็นกำลังใจให้กันและกัน คุยกันทุกวัน ว่างก็มาหากัน มีเซ็กซ์เราก็สนุกด้วยกัน” สิ่งที่เขาพูดนั้นมันไม่ต่างจากคนเป็นแฟนเสียด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ว่าจะกั๊กทำไมกัน

“นั่นสิ แล้วเมื่อไร อึก เมื่อไรฐาจะขอมัดเป็นแฟน มัดจะต้องรอนานแค่ไหน” น้ำเสียง แววตาของเธอทำเอาคนขี้ขลาดไปไม่เป็น ชายหนุ่มยังคงอยากมีเธออยู่ข้าง ๆ เวลาเหงาทำให้ช่วงเวลาเหล่านั้นไม่น่าเบื่อ แต่ถ้าให้เลือกเป็นแฟน เขากังวลว่าผู้หญิงที่ตนรออยู่นั้นจะเข้าใจผิด

“การเป็นแฟนกันมันก็มีหลายปัจจัยนะ แค่ชอบกันมันไม่พอหรอก” ก็แค่ข้ออ้างที่เขายกมันขึ้นมากลบความขี้ขลาด ความเห็นแก่ตัวของตัวเองแค่นั้น

“แล้วอะไรล่ะ ที่ว่าไม่พอ ฮึก อะไรที่มัดให้ฐาไม่ได้ มัดไม่เคยขอให้ฐาต้องมาเลี้ยงเลย ไม่เคยร้องขอให้ฐาต้องมาทำอะไรให้ แทบจะไม่เคยขอให้ช่วยอะไรเลยสักอย่าง แต่ทำไม...อึก แค่นี้มันยังไม่พอ แล้วมันต้องทำยังไงอะ” มัดไหมไม่อาจฝืนทนได้ เธอระบายความอึดอัดทั้งหมดทั้งมวลนี้ออกมา

“คือ...”

“อึก ก็ถ้าฐาให้สถานะมัดไม่ได้ มัดก็คงต้องไป”

“ไปไหน” ใจหล่นวูบ ฐากูรกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ ในใจของเขารู้สึกโหวง ๆ อย่างบอกไม่ถูก

“ก็ ฮึก เลิก...ไม่สิ ใช้คำว่าเลิกก็ไม่ได้ เราคงจบกันแค่นี้” เธอเตรียมไว้แล้ว เตรียมที่จะพูดกับเขาไว้แล้ว ไม่ใช่เพิ่งนึกขึ้นได้ มัดไหมรวบรวมความความกล้าอยู่นานกว่าจะกล้าพูดมันออกมา

และหวัง

หวังว่าเขาจะยื้อสักหน่อย

“ถ้าต้องการอย่างนั้น...ก็คงทำอะไรไม่ได้” ใจมันเจ็บแปล๊บกับคำพูดไม่กี่คำที่เขาเอื้อนเอ่ย มันเจ็บแปล๊บอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน ราวกับถูกเครื่องช็อตไฟฟ้ากำลังสูง มันเจ็บไปทั้งใจที่เขาไม่คิดยื้อ ไม่พยายามพูดอะไรให้เธอรู้สึกอยากอยู่ต่อ

ราวกับว่าความรู้สึกของเขานั้น...จะมีเธอก็ได้ ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นอะไร แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกต่างจากเขา กระนั้นก็เรียกร้องอะไรจากเขาไม่ได้อยู่ดี ก็เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่นา

....มันจบแล้วกับความสัมพันธ์ไร้สถานะนี้

ความสัมพันธ์ที่ไม่มีแม้นแต่ชื่อเรียก...