ร้านเหล้าข้างถนน...เป็นที่ที่เธอและเขามักนัดเจอกันเสมอ ตั้งแต่รู้จักกัน ไม่เคยมีสักหนที่เขาจะเมินเฉยไม่มาตามนัด น้ำฝนแบกเอาความมั่นใจมาเต็มอกว่าอย่างไรเขาจะต้องมาหาเธอ แต่ทว่ากลับว่างเปล่า
“เอ่อ คุณลูกค้าสั่งอาหารเลยไหมครับ” พนักงานเสิร์ฟมารับออเดอร์ น้ำฝนหันไปมองก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ
“ฉันขอรอ...เอ่อ รอเพื่อนสักพักนะคะ” จะบอกว่ารอแฟนก็ไม่ใช่ จะบอกว่าพี่ชายก็ไม่เชิง โกหกว่าเป็นเพื่อนเสียยังดีกว่า
“โอเคครับ” พนักงานหนุ่มพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้ลูกค้าสาวนั่งอยู่เพียงลำพัง น้ำฝนเท้าคางมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ว่างเปล่า ไม่มีข้อความเข้าเลยสักข้อความเดียว ก่อนจะตัดสินใจส่งข้อความหาเขาอีกครั้ง
“จะไม่มาจริง ๆ เหรอคะ”
“ไหนบอกเราเป็นพี่น้องกันไงคะ เรายังเจอกันได้นี่นา”
“ทำไมพี่ทำแบบนี้กับฉันอะ”
รอนานกว่าข้อความจะขึ้นอ่าน น้ำฝนกระตุกยิ้มบาง ๆ อย่างไรเขาก็ไม่มีทางที่จะลืมเ
