ติ๊ด!
แกควรกลับมาขอโทษแม่แกนะถ้าไม่อยากให้แม่แกล้มป่วย ยังไงแม่แกก็ทำเพื่อแก
“มีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมทำหน้าเครียดอีกแล้ว”
“เปล่าหรอกคุณพ่อส่งข้อความมาน่ะ”
ติ๊ด!
ถ้าจะให้ดีพาผู้หญิงของแกมาด้วย แกก็รู้ว่าแม่แกไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
หลายวันต่อมา ในขณะที่ไอยรินทร์กับรนราชย์กำลังนั่งทานอาหารเช้าหลังจากพึ่งตื่นนอนกัน คุณรนชัยก็ส่งข้อความมาหาบุตรชายเมื่อตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องจนกระทั่งตอนนี้คุณหญิงกมลรัตน์ยังไม่ยอมออกมาจากห้องเลย เอาแต่ขังตัวอยู่ในนั้นจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้จนต้องส่งข้อความมาบอกให้บุตรชายกลับไปขอโทษภรรยากับเรื่องที่ทำลงไป
“เรื่องมันรุนแรงมากเลยเหรอคะ...”
“ก็...คุณแม่แค่กำลังโกรธน่ะ เดี๋ยววันนี้แต่งตัวสวยๆนะ ฉันจะพาไปบ้านโน้น”
“ห๊ะ! เอ่อ ไอยว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่กว่านี้นะสิคะ...อย่าเลยนะคะ ไอยไม่อยากให้แม่ของคุณราชย์โกรธไอยมากไปกว่านี้”
“ถ้าไม่ไปก็อาจจะไม่จบก็ได้ ไปเถอะแล้วเอาชน
