“อย่าลืมที่บอกนะ มีอะไรรีบโทรหาฉันเลย”
“ค่าาาาาา รู้แล้วค่ะนี่รอบที่สามสิบแล้วนะคะ”
เช้าวันต่อมา รนราชย์ที่มาส่งไอยรินทร์ที่มหาวิทยาลัยอดที่จะกำชับไม่ได้ เมื่อเขาแน่ใจว่าคนที่ตามถ่ายรูปของเธอคือเด็กที่เรียนที่นี่ ก่อนจะขับรถออกมาแต่ก็อดเป็นกังวลไม่ได้อยู่ดี แต่พอมาถึงบริษัทกับต้องเจอกับปัญหาใหญ่อีก เมื่อคุณรนชัยนั่งรอเขาอยู่ในห้องทำงาน
“คุณพ่อ...มีอะไรรึเปล่าครับ”
“ฉันคิดว่าแกรู้ดีว่าฉันมาที่นี่ทำไม”
รนราชย์เดินเข้ามาแล้วเอ่ยถามขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานของเขาเมื่อรู้อยู่แล้วว่าบิดาต้องมาคุยเรื่องไอยรินทร์แน่นอน เพราะตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้เขายังไม่ยอมรับโทรศัพท์จากมารดาเลย
“เลิกกับเด็กคนนั้นซะเถอะ”
“ถ้าคุณพ่อมาเรื่องนี้ก็กลับไปเถอะครับ”
คุณรนชัยมองหน้าบุตรชายที่แทบไม่แสดงอาการใดใดออกมา เพราะถ้าเป็นปกติรนราชย์ต้องลุกขึ้นมาโวยวายแล้ว
“ฉันจะไม่บังคับแกเรื่องแต่งงานก็ได้ แ
