ตอนที่ 13 ความกังวล
หลังจากผจญเรื่องปวดหัวมาหลายวัน ในที่สุดก็ได้เวลาเริ่มงานเสียที แขไขรู้สึกคิดถึงช่วงเวลาทำงานของหล่อนนัก เพราะเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกผ่อนคลายและได้แสดงความเป็นตัวเองในการทำงาน จะเรียกว่าเธอเป็นพวกบ้างานคงไม่ผิด ซ้ำนี่ยังเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ลงไปในไร่ด้วยตัวเอง
“แน่ใจนะครับว่าไหว”
นนท์นธีถามย้ำหลังจากรอแขไขแต่งชุดเพื่อเตรียมพร้อมลงไร่ เขาต้องเอายูนิฟอร์มของคนงานมาให้เธอสวมเพื่อความปลอดภัย จากที่เคยใส่ส้นสูง หญิงสาวต้องเปลี่ยนมาใส่รองเท้าบูธ ด้วยหน้าหนาวหมอกลงจัดและน้ำค้างในช่วงเช้าเยอะ ทำให้ดินค่อนข้างแฉะ
“ไหวสิคะ นี่เรื่องงานนะ ไปกันเถอะค่ะ”
เธอยิ้มบอก สีหน้าของแขไขไม่ดูอมทุกข์เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ซึ่งนั่นทำให้ชายหนุ่มที่มองเธออยู่สบลายใจไม่น้อย เขายังไม่หายรู้สึกผิดที่ทำให้เธอต้องเสียใจ แต่ตอนนี้ดูท่าคงไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว
“อ๊ะ...!”
หมับ!
“ระวังนะครับ” นนท
