2
819 คำ
ชายหนุ่มคนเดียวในโต๊ะผูกขาดการคุยอยู่ในขณะที่อีกสองสาวชวนคุยไม่หยุด มีเพียงคนเดียวที่นั่งทานข้าวเงียบๆตามลำพัง มือบางตักกับข้าวใส่จานและทานอาหารของตัวเองไปเรื่อยๆบางจังหวะก็อือออไปตามคนอื่นบ้างเพื่อไม่ให้รู้สึกว่าเงียบเหงาจนเกินไป
"นับดาว ตกลงไปฝึกงานที่ไหน" ชายหนุ่มถามขึ้นมา
"พวกเราสามคนลงชื่อของภาควิชาไว้แล้ว เราจะไปต่างจังหวัดกัน" จอยบอกกับแทนแล้วยิ้มออกมา
"แทนละได้หรือยัง" "ได้แล้วครับใก้ลๆมอนี่แหละ เดินทางสะดวกดี" เค้าตอบออกมาแล้วมองคนที่นั่งตรงข้ามที่ยิ้มน้อยๆออกมาให้ ทำให้หัวใจพองโตเหลือเกิน เพื่อนสาวสองคนที่นั่งขนาบข้างอดอิจฉาเล็กๆไม่ได้ นับดาวสวยเธอไม่เถียง แต่เย็นชาแบบนี้ทำไมใครๆถึงได้ชอบนัก
"เราไปพบอาจารย์รวีก่อน จอยกับนาวกลับบ้านก่อนเลย เราต้องทำงาน" นับดาวบอกลาเพื่อนร่วมคลาสแล้วเดินแยกออกมา เธอค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ทำไมต้องอึดอัดขนาดนี้ด้วยไม่เข้าใจเลย
จอยยิ้มออกมาแล้วเดินออกมาที่ลานจอดรถที่จอดรถเก๋งคันหรูของตัวเอง
"น่าสงสารเหมือนกันนะทำงานงกๆแบบนี้ แต่เค้าเสน่ห์แรงดีเหลือเกินใครๆก็ชอบ"
นาวมองไปที่บนตึก ก่อนจะย้ำอีกคำ "สวยแต่เย็นชาแถมที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ใครเค้าอยากจะคบด้วย" สองสาวสบตากันแล้วเปิดประตูขึ้นรถไป ก่อนจะขับรถออกจากมหาวิทยาลัยไป
นับดาวเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับจมูกที่ได้กลิ่นบุหรี่ที่โชยเข้าจมูก ร่างสูงโปร่งยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น เธอรีบเดินเร็วๆให้ผ่านไป ก่อนจะเหลือบมองอย่างเสียไม่ได้ รณพีร์สบตากับคนที่เหลือบมองมาที่เค้าก่อนจะดับบุหรี่แล้วเดินตามไปทันที มือบางเคาะกระจกเบาๆเตรียมจะเปิดประตูเข้าไป
"ไม่มีใครอยู่หรอก" เสียงนุ่มดังอยู่ข้างหลังทำให้ต้องหันกลับไปนับดาวสะดุ้งตัวด้วยความตกใจ พร้อมกับได้กลิ่นน้ำหอมและบุหรี่โชยเข้าจมูก
"ตกใจหรอ ขอโทษที " เสียงเค้าบอกออกมาพร้อมกับขยับตัวออก ก่อนจะดันประตูเปิดกว้าง
"มาพบใคร อาจารย์สอนกันหมด" เค้าถามออกมาแล้วเดินมาที่โต้ะตัวเองที่อยู่ข้างในสุด
"หนูมาช่วยงานอาจารย์รวีค่ะ" เสียงเธอตอบออกมา แล้วเดินเข้ามาด้านในก่อนจะลงมือทำงานของตัวเองทันที
"นับดาว ขอบใจมากเลยนะที่มาช่วยอาจารย์ " อาจารย์วัยกลางคนยิ้มออกมา
"งานเร่งมากอาจารย์ทำไม่ทันจริงๆมีหนูมาช่วยอาจารย์ก็เบาใจ พรุ่งนี้วันหยุด หนูมีนัดหรือเปล่า" อาจารย์รวีถามลูกศิษย์ของตัวเอง
"ไม่มีค่ะ " "ถ้าหนูว่าง อาจารย์ยังมีงานค้างอีกมาก หนูมาช่วยได้ไหม" "ได้ค่ะหนูมาได้"
รณพีร์แยกการบ้านของนักศึกษาที่วางกองบนโต้ะเอาไว้นับร้อยแผ่น แล้วค่อยๆตรวจไปเรื่อยๆบางจังหวะก็เงยหน้าขึ้นมามองคนที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกลนัก เสียงเปิดกระดาษเป็นจังหวะท่ามกลางความเงียบของห้องพักอาจารย์ด้านบน สายตาของเค้ามักจะวนเวียนไปที่เธอเสมอ
"เหลืออีกเยอะหรือเปล่าจ้ะ" "อีกไม่ถึงสิบชุดค่ะของปีหนึ่งห้องแรกค่ะ" นับดาวตอบออกไป
"อาจารย์มีนัดกับหมอต้องไปก่อน แต่พรุ่งนี้มาแน่ๆถ้ายังไงหนูมาก่อนก็เริ่มงานเลยนะ" นับดาวรับคำก่อนจะรับซองค่าแรงมา
"ค่าขนมวันนี้กับพรุ่งนี้นะจ้ะ"
"ขอบคุณมากค่ะอาจารย์" รณพีร์มองคนที่เดินจากไปและคนที่กำลังนั่งอยู่ในห้องแล้วครุ่นคิด หารายได้พิเศษหรอ
เอกสารตรงหน้าตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้ว เค้ามองนาฬิกาข้อมือ "จะกลับหรือยังเย็นแล้วนะ"
เสียงเค้าถามออกไป นับดาวเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะดูรอบๆห้อง แล้วรีบเก็บงานทันที "กลับค่ะ" เธอตอบเสียงเบาแล้วเก็บอุปกรณ์ลงกระเป๋าผ้าของตัวเอง ก่อนจะยกมือไห้วคนที่อยู่ในห้อง
"หนูไปนะคะสวัสดีค่ะ" รณพีร์เดินเร็วๆมาที่หน้าห้อง "ไปสิลงไปพร้อมกันเลย"
เธอยืนตัวลีบอยู่ในลิฟต์กับอาจารย์หนุ่มตามลำพัง เทอมนี้เค้าเพิ่งย้ายมาสอนประจำที่นี่เธอจึงไม่คุ้นเคยกับเค้ามากนัก
"พรุ่งนี้มาทำงานหรอ" เค้าถามออกมาก่อนจะก้าวออกจากลิฟต์ไป "ค่ะพรุ่งนี้หนูมา"
- ผู้เขียน
