SOMETIME01 : เริ่มต้นเลวกับเมีย+คาเรคเตอร์ตัวละคร
2026 คำ
SOMETIME 01
******************************
“หวานวันนี้ฉันเห็นแฟนแกเดินควงกับรุ่นน้องปีหนึ่งที่หน้าคณะนิเทศฯ ด้วยอ่ะ ทีแรกฉันคิดว่าตัวเองตาฝาดก็เลยถ่ายรูปมาให้แกดู”
เหมยเพื่อนที่เรียนร่วมคลาสกับฉันหยิบมือถือในกระเป๋าส่งให้ฉันดู
มันไม่ใช่แค่ครั้งนี้ครั้งแรกหรอกนะที่มีคนมาบอกฉันแบบนี้ มันมีแทบทุกวันจนทุกวันนี้ฉันเริ่มชินมันไปแล้วล่ะและก็ไม่อยากจะรับรู้อะไรที่เกี่ยวกับแฟนของตัวเองไปแล้วด้วย
ฉันก้มมองดูรูปในมือถือของเหมยก็เห็นว่าเป็นรูปแฟนฉันโอบไหล่ผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ ดูท่าเหมือนจะรักกันมาก ฉันส่งมือถือคืนให้เหมยด้วยมือที่สั่นเทา
มันกี่ครั้งแล้วที่เขาทำแบบนี้กับฉันและฉันก็ไม่สามารถไปเรียกร้องอะไรได้ด้วย ในเมื่อเขามีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นและฉันก็ต้องทำใจในสิ่งที่เขาทำ
“ขอบใจนะเหมย” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรกับภาพที่ตัวเองได้เห็น
ครั้งนี้มันชัดเจนกว่าทุกครั้ง ไหนบอกว่าจะไม่ทำอีกแล้วไงแล้วไอ้ที่เห็นมันหมายความว่ายังไง ให้ฉันมองแค่ปลายเส้นผมฉันก็รู้ว่าเป็นเขา
เราอยู่ด้วยกันมานานแค่ไหนทำไมฉันจะทำคนที่เป็นแฟนตัวเองไม่ได้ ต่อให้เขาจะยืนอยู่ห่างจากฉันเป็นกิโลฯ ฉันก็รู้ว่าผู้ชายที่โอบไหล่ผู้หญิงคนอื่นเป็นแฟนฉัน
ฉันเองก็อยากจะถามคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนตัวเองเหมือนกันนะว่าจิตใจเขาทำด้วยอะไรทำไมใจร้ายกับฉันได้มากขนาดนี้
ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้เขาต้องเสียใจเลยมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ฉันต้องเจ็บทุกวัน
ก่อนที่เราจะคบกันเขาสัญญากับฉันว่าเขาจะมีแค่ฉันคนเดียว แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะจำคำพูดตัวเองไม่ได้แล้วหรือไม่ก็ไม่คิดที่จะจำมากกว่า
“แกไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอหวาน?”
รู้สึกสิ
รู้สึกว่าฉันไม่น่าหลงเชื่อผู้ชายคนนี้ตั้งแต่แรกเลย ถ้าฉันไม่พลาดท่าเสียทีให้เขาเมื่อหลายเดือนก่อนฉันก็คงไม่ต้องมารับฟังเรื่องแย่ๆ แบบนี้
พอพูดถึงเรื่องนั้นทีไรฉันก็เกลียดตัวเองทุกที ถ้าฉันมีความยับยั้งชั่งใจมากกว่านี้ฉันก็คงไม่ต้องเสียตัวตั้งแต่ยังเรียนไม่จบหรอก
“อาจจะเป็นรุ่นน้องของพี่แทนก็ได้”
ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องพูดคำนี้อีกสักกี่ครั้ง ภาพที่เห็นมองยังไงก็ไม่ใช่รุ่นพี่กับรุ่นน้องกันแน่ๆ กอดกันกลมซะขนาดนี้ถ้าบอกว่าพี่น้องก็คงต้องเป็นพี่น้องท้องชนกันแล้วล่ะ
ฉันกำชายกระโปรงตัวเองแน่นด้วยความเสียใจที่พี่แทนทำกับฉันแบบนี้ เมื่อก่อนเขาเป็นผู้ชายที่แสนดี ดีจนฉันคิดว่าเขาจะไม่ทำให้ฉันเสียใจเด็ดขาด
แต่พอเวลาเปลี่ยนผู้ชายคนนี้ก็เปลี่ยนไปด้วย เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยล่ะ กลายเป็นคนที่ฉันไม่รู้จัก
เขาสามารถใจร้ายกับฉันได้ทุกเมื่อถ้าเขาคิดอยากจะทำ
“พูดเข้าข้างตัวเองอีกแล้วนะ ฉันล่ะเบื่อแกจริงๆ เมื่อไหร่จะตาสว่างสักทีนะหวาน พี่แทนของแกเลวระยำขนาดนี้แกยังจะอยู่กับเขาต่ออีกเหรอ?”
ใครบอกว่าฉันอยากอยู่ต่อล่ะ?
ฉันมีเหตุผลบางอย่างที่ต้องอยู่กับเขาต่อไป ฉันบอกแล้วไงว่าเขามันเป็นผู้ชายใจร้าย
เขาสามารถทำให้ฉันเสียใจได้ทุกเมื่อถ้าเขาคิดจะทำ ฉันมันก็แค่แฟนที่เขาเอาขึ้นหิ้งไว้บูชาเท่านั้น ไม่ได้คิดที่จะเอาลงมาใช้ประโยชน์อะไร
เขาไม่เคยพาฉันไปเปิดตัวกับเพื่อนๆ ของเขาเลย ถึงแม้ว่าเขาจะบอกคนอื่นว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน
แต่การกระทำที่เขาแสดงออกมันก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าฉันมันไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาเลยสักนิด จะเป็นก็แค่ของตายของเขาเท่านั้นแหละ
“ฉันอยากให้มีผู้ชายดีๆ เข้ามาหาแกจัง พี่แทนจะได้รู้ว่าแกไม่ใช่ของตายของเขา”
“ถ้าพี่แทนมาได้ยินที่แกพูดเขาคงโกรธแกมากเลยนะเหมย”
“แล้วทำไมฉันต้องแคร์ พี่แทนไม่ใช่แฟนฉันฉันไม่สนหรอกนะว่าเขาจะโกรธหรือไม่โกรธ แต่ฉันไม่ชอบให้เขาทำร้ายแกแบบนี้”
เหมยหน้าแดงเหมือนเธอโกรธแทนฉันที่พี่แทนนอกใจฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“หวานแกเลิกกับพี่แทนเหอะ แกทนได้ยังไงที่แฟนแกทำแบบนี้กับแกอ่ะ”
“ฉันไม่ได้ทนนะเหมย ฉันก็แค่ปล่อยผ่านไปเท่านั้นเอง”
ฉันคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากที่สุดในโลกแล้วล่ะ ที่โดนทำร้ายแบบนี้แล้วยังคงรอยยิ้มเอาไว้บนใบหน้าเหมือนตัวเองไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องที่มันเกิดขึ้นเลย ให้ทนมากกว่านี้ฉันก็ทนได้
มันคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ของฉัน ในเมื่อเราเป็นคนผูกเราก็ต้องเป็นคนแก้เอง ปัญหานี้ฉันจะเป็นคนจัดการเอง ใครที่ไม่มาเป็นฉันก็คงไม่รู้หรอกว่ามันรู้สึกยังไง
ใครๆ ก็อยากให้ฉันเลิกกับพี่แทน นี่ถ้าฉันเลิกได้ก็คงเลิกไปนานแล้วล่ะ ใครจะอยากอยู่กับคนใจร้ายที่ทำร้ายจิตใจไปเรื่อยๆ แบบนี้กันล่ะ
“เอาเป็นว่าเราเลิกพูดถึงเรื่องนี้เหอะ ฉันไม่อยากทะเลาะกับแก”
“เออ! ฉันเองก็ขี้เกียจบอกแกแล้วเหมือนกัน” เหมยทำหน้ามุ่ยใส่ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะกับเพื่อนสนิทของเธอ
ฉันเองก็เป็นเพื่อนสนิทกับเหมยนะเพียงแต่ว่าเพื่อนอีกคนของเธอไม่ชอบฉันน่ะเลยทำให้เหมยต้องเปลี่ยนสลับมานั่งกับฉันบ้างและเพื่อนอีกคนบ้าง
ฉันหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาหน้าจอเป็นรูปคู่ของฉันกับพี่แทนที่กอดกันอยู่บนเตียง แต่ทำไมนะเวลาที่มองดูรูปคู่เหล่านี้ทีไรฉันถึงได้รู้สึกเจ็บทุกที
มันเหมือนเป็นมีดที่แหลมคมคอยทิ่มแทงจิตใจฉันทุกวันๆ จนไม่เหลือช่องว่างให้หายใจอีก ถ้ามันเป็นเรื่องจริงฉันเองก็คงตายไปนานแล้วล่ะ
ไม่ว่าจะเป็นรูปคู่ของเราสองคน หรือแม้กระทั่งข้อความที่พี่แทนส่งมาหาฉันแทบทุกวัน ไหนจะไลน์ที่เราคุยกับยาวเหยียดจนไม่รู้จักเหนื่อย มันเปรียบเสมือนยาพิษดีๆ นี่เอง
ฉันคงกำลังหวังมากเกินไปใช่มั้ยที่จะขอให้เขาหยุดที่ฉัน
เพราะยิ่งหวังมากเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งห่างออกไปไกลมากเท่านั้น
สายลมที่พัดเข้ามาที่หน้าต่างทำให้ฉันเงยหน้ามองออกไปข้างนอกที่ตอนนี้ฝนเริ่มตั้งเคล้าทำท่าจะตกลงมา วันนี้พี่แทนบอกว่าเขาจะมารับฉัน
แต่เชื่อมั้ยว่ายังไงวันนี้เขาก็ไม่มา เขาผิดนัดกับฉันเกือบจะทุกครั้งที่เขาบอกว่าจะมาหา และฉันก็ไม่เคยต่อว่าเขาเลย มันก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาทำนิสัยแย่ๆ กับฉันเสมอมา
ลืมบอกไปอีกอย่างว่าฉันพักอยู่คอนโดของพี่แทน เราพักอยู่ด้วยกันแต่ก็เหมือนว่าอยู่ไกลกันมาก
เวลาที่ฉันกลับเข้าห้องไปก็พบกับความว่างเปล่าเสมอ ตื่นนอนขึ้นมาก็เห็นว่าเขาออกไปแล้ว
แต่ฉันก็ชินกับอะไรแบบนี้ตั้งนานแล้วล่ะ
ฉันอยากจะทำตัวเฉยชากับเรื่องนี้บ้างนะ แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำใจกับเรื่องนี้ได้หรอก
มีแฟนก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว อยากจับมืออยากกอดก็ทำไม่ได้ ทำได้เพียงมองดูเขาไปกอดคนอื่น
จะว่าไปฉันเองก็เป็นคนที่มีความอดทนสูงมากเหมือนกันนะที่ยอมอะไรแบบนี้ง่ายๆ ทั้งที่ตัวเองเจ็บแทบตาย
หลังจากเรียนเสร็จฝนก็ตกลงมาพอดีทำให้ฉันต้องมายืนหลบฝนที่ใต้ตึกคณะที่มีผู้คนยืนรอกันมากมายเพื่อที่จะกลับบ้าน
วันนี้ฉันไม่ได้ขับรถมาเนื่องจากรถเสียต้องเข้าศูนย์ซ่อมอีกสามวันถึงจะได้ไปเอา
ระหว่างนี้ก็คงต้องเดินทางลำบากหน่อยเพราะคอนโดของพี่แทนอยู่ไกลจากที่นี่มาก อีกอย่างนะเขาก็ไม่ได้มารับมาส่งฉันเหมือนตอนแรกที่เราคบกันใหม่ๆ ด้วย
ตุ้บ!!!
ยืนเหม่ออยู่ได้ไม่นานก็มีแผ่นหลังของใครคนหนึ่งชนเข้าที่หน้าอย่างแรงจนฉันเซถลาเกือบจะล้มแต่ดีที่มือนั่นคว้าตัวฉันเอาไว้ได้ซะก่อนไม่อย่างนั้นล้มหัวฟาดพื้นแน่
พอสายตาปรับโฟกัสได้ฉันก็เงยหน้าเพื่อที่จะขอบคุณคนที่ช่วยฉันเอาไว้ไม่ให้ล้ม
แต่พอเจอหน้าคนตรงหน้าเท่านั้นแหละฉันก็ต้องตกใจเพราะไม่คิดว่าจะเป็นเขาที่ยื่นมือเข้ามาช่วยและไม่คิดด้วยว่าเขาจะมาหาฉันตามที่เรานัดกันเอาไว้จริงๆ
“พะ...พี่แทน?”
คนตรงหน้ายิ้มให้ฉัน เป็นรอยยิ้มที่แสดงความห่วงใยและเอ็นดูออกมา เขามาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ พี่แทนแย่งหนังสือในมือฉันไปถือให้ก่อนจะพยุงตัวฉันให้ยืนเองได้
“ซุ่มซ่ามอีกแล้วนะเด็กน้อย” น้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความเอ็นดูทำให้ฉันดีใจจนเผลอสวมกอดพี่แทนท่ามกลางผู้คนมากมาย
ฉันนึกว่าเขาจะไม่มารับฉันแล้วซะอีก ฉันนึกว่าวันนี้เราจะไม่ได้เจอกัน เขายังคงจำคำพูดของตัวเองได้ว่าจะมารับฉันแล้วเราจะไปดูหนังกัน
“พี่แทนมาจริงๆ ด้วย” พี่แทนยังคงยิ้มให้ฉันด้วยรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนและแววตาที่แสนห่วงใยเหมือนเดิม ถ้าการกระทำของเขาเหมือนรอยยิ้มและแววตาที่เขาแสดงออกมาก็คงจะดีไม่น้อย
ฉันลืมบอกไปใช่มั้ยว่าพี่แทนไม่เคยทำหน้าไม่พอใจใส่ฉันเลยสักครั้ง เวลาที่เจอหน้ากันเขามักจะยิ้มให้ฉันตลอดเวลา
ไม่ว่าฉันจะทำตัวงี่เง่าเข้าใจยากเขาก็ไม่เคยทำหน้าเบื่อหน่ายฉันเลย เพราะเขาบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เขารักมากก็ไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือเปล่าแต่ฉันก็ยอมเชื่อในสิ่งที่เขาพูด
นี่ล่ะมั้งคงเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันรักเขาไม่น้อยลงเลย
*********************************
แจ้งคาแรกเตอร์พี่แทนกับหวานงับ
- พี่แทนจะมีอารมณ์ค่อนข้างแปรปรวนเหมือนคนสองบุคลิกแค่ไม่รู้ตัว เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ถ้าดีก็ดีใจหาย แต่ถ้าร้ายก็คือน่ากลัวสุดๆ มีความโรคจิตหน่อยๆ นี่คือคาแรกเตอร์ของพี่แทน
- หวานเป็นคนที่มีความอดทนสูงมาก และที่ไปจากพี่แทนไม่ได้เพราะถูกข่มขู่ ข้อเสียของหวานคือใจอ่อนเป็นคนมองโลกในแง่ดีทุกอย่าง นี่คือคาแรกเตอร์ของหวาน
- เรื่องนี้อยากจะบอกว่าไม่มีคำว่าพระเอกนางเอกนะคะ เพราะทุกตัวละครในเรื่องนี้คือทำผิดพลาดกันหมด นางเอกที่ไม่ใช่นางเอก พระเอกที่ไม่ได้แสนดี
- ผู้เขียน
