SOMETIME 47
******************************
พอกลับมาถึงห้องฉันก็เห็นพี่แทนกลับมาแล้วสีหน้าของเขาดูโมโหจนเส้นเลือดปูดขึ้นที่ขมับ เดินวนทั่วห้องเหมือนพยายามจะหาอะไร
พอเห็นว่าฉันเดินเข้ามาร่างสูงก็ตรงมาหาฉันทันทีพร้อมตะโกนใส่หน้าฉันเหมือนว่าของที่เขาหาอยู่นั้นกำลังหาฉันอยู่
ก่อนที่ฉันจะกลับเข้ามาฉันทำใจเอาไว้แล้วล่ะว่าตัวเองจะต้องโดนเขาทำร้ายแน่ๆ
“โทรหาทำไมไม่รับแล้วนี่แม่งหายไปไหนมา?”
คนตรงหน้าตะโกนใส่หน้าฉันอย่างเกรี้ยวกราด ดูเหมือนเขาเป็นห่วงฉันใช่มั้ย ความจริงไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เขาก็แค่อยากให้ฉันอยู่เป็นที่รองรับอารมณ์ให้เขาเท่านั้นแหละ
“ไปกับพี่แดนมา” ฉันตอบหน้าตาย
เพราะฉันรู้อยู่แล้วไงว่ายังไงเขาก็ต้องทำร้ายฉันอยู่แล้วงั้นก็พูดความจริงไปเลย เขาจะได้รู้ว่าฉันไม่ใช่ของตายของเขาอีกต่อไป
อีกอย่างที่ฉันพูดแบบนั้นเพราะฉันอยากให้เขารู้ว่าความรู้สึกเจ็บมันเป็นยังไง เขาไม่ชอบให้ฉันอยู่
