SOMETIME08:เผลอทำเมียเจ็บ
1668 คำ
SOMETIME 08
**************************
พี่แทนเอื้อมมือมาจับมือที่เปื้อนน้ำของเขาก่อนจะเอามาตรงหน้าฉัน แล้วสั่งให้ฉันเลียมือตัวเองให้เขาเห็นตอนนี้
ถ้าไม่ทำเขาก็จะไม่ยอมช่วยฉันทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องที่ฉันขอเป็นเรื่องอะไร
อีกแล้วนะเขาชอบสั่งฉันอีกแล้ว ฉันยอมทำตามที่เขาบอกโดยการเลียมือตัวเองที่เปื้อนไปด้วยน้ำของเขา
พอทำเสร็จคนตรงหน้าก็ยิ้มอย่างพอใจที่ฉันยอมให้เขาเหมือนอย่างเคย ฉันแค่ไม่อยากมีปัญหา อีกอย่างฉันยังต้องการให้เขาช่วยอีกด้วย
“อร่อยป่ะ?”
ร่างสูงเลิกคิ้วถามอย่างอารมณ์ดีที่ฉันยอมทำตามเขาทุกอย่าง ถึงฉันไม่อยากทำเขาก็ต้องบังคับให้ฉันทำอยู่ดี นิสัยของเขามันเป็นแบบนี้มานานแล้วนี่
ฉันไม่เคยขัดใจเขาได้หรอก
“หวานมีเรื่องอยากให้พี่แทนช่วยค่ะ”
ฉันเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของเขา แต่เลือกที่จะขอความช่วยเหลือเขาแทน พี่แทนเดินไปใส่เสื้อผ้าก่อนจะกลับเข้ามานอนที่เตียงโดยโอบกอดฉันเอาไว้จากทางข้างหลัง
“ว่ามาค่ะอยากให้พี่ช่วยอะไร?” เขายิ้มบางให้ฉันแล้วให้ฉันบอกความต้องการของตัวเองให้เขา
เชื่อมั้ยถ้าฉันบอกว่าอยากได้กระเป๋าแบรนด์เนมสุดใหม่ล่าสุดเขาพร้อมควักเงินซื้อให้ฉันทันที เพราะเมื่อกี้ฉันทำให้เขาพอใจแล้วไง
“รถบิ๊กไบก์รุ่นพี่หวานยางรั่วที่หน้าร้านโซนนมน่ะค่ะ หวานอยากให้พี่แทนส่งคนไปจัดการให้หน่อย” พี่แทนผละออกจากฉันทันที
ทำให้ฉันต้องหันไปมองเขาด้วยความงุนงงทำไมถึงต้องทำหน้าเหมือนไม่พอใจด้วยแค่เรื่องแค่นี้เอง
เมื่อก่อนตอนที่ฉันขอร้องให้เขาช่วยส่งคนไปลากรถเหมยที่เสียกลางทางเขายังไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลยนี่
“ทำไมต้องเป็นพี่?” คนตรงหน้าถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์ เขารู้หรือเปล่าว่าเขาเปลี่ยนอารมณ์เร็วกว่าคนที่เป็นโรคไบโพลาร์ซะอีก
“ก็พี่แทนเป็นแฟนหวาน”
พี่แทนแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะหันมามองหน้าฉันแล้วโยนมือถือของตัวเองมาตรงหน้าฉัน
ฉันหยิบมันขึ้นมาดูอย่างงงๆ ฉันก้มลงมองหน้าจอมือถือที่มีรูปฉันกับพี่อาร์นั่งอยู่ในร้านโซนนม ทำให้ฉันรู้ได้ทันทีเลยว่าคนที่ทำให้ยางรถพี่อาร์รั่วก็คือพี่แทน
“พี่แทน!!!”
“เออ! พี่เองแหละที่เป็นคนเจาะยางรถมัน”
“พี่ทำแบบนี้ทำไม?” ฉันถามคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
ทำไมต้องไปทำแบบนั้นกับคนที่ใจดีกับฉันด้วย ถ้าไม่ได้พี่อาร์งานของฉันอาจจะไม่เสร็จก็ได้
แล้วทำไมต้องกลั่นแกล้งพี่อาร์ขนาดนั้นด้วย พรุ่งนี้เขาจะมาเรียนยังไง พี่แทนทำไมใจร้ายแบบนี้ เห็นถึงความใจร้ายของเขาหรือยัง ถ้าเขาคิดจะทำเขาก็ทำมันได้ง่ายมาก
“นั่นรุ่นพี่ของหวานนะคะ”
“รุ่นพี่หรือผัวกันแน่?” ร่างสูงสวนกลับมาทันที แววตาของเขาวาวโรจน์จนดูน่ากลัว
นี่เขากำลังคิดอะไรของเขาอยู่ การที่ฉันกับพี่อาร์ไปนั่งที่ร้านนั้นก็แค่คุยเรื่องงานเพราะถ้าเรามีอะไรเกินเลยกันจริงๆ ก็คงไม่ไปนั่งให้คนอื่นเห็นหรอกไปโรงแรมง่ายกว่าเยอะเลย
“พี่แทน”
อีกครั้งที่เขาพูดจ่ายแย่ๆ ทำร้ายจิตใจฉันไม่เลิกสักที ใจดีได้ไม่เท่าไหรก็พูดจาหยาบคายออกมา
ที่จริงฉันก็ควรจะชินได้แล้วนะแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะต้องมาชินหรือต้องมาเจอกับอะไรแบบนีั้เลย
“ได้กันมากี่ครั้งแล้วล่ะ?” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของฉันจะกล้าพูดคำนี้ออกมา
การกระทำของฉันไม่ได้ทำให้เขาเชื่อใจเลยเหรอว่าฉันไม่เคยคิดที่จะหักหลังเขาเลยสักนิด
อีกอย่างฉันกับพี่อาร์เราก็ไม่ได้ทำอะไรที่มันส่อไปทางนั้นด้วย คนที่คิดแบบนี้ได้ก็คงจะเป็นพวกที่มีจิตใจต่ำช้าอย่างคนตรงหน้าฉันคนนี้ไง
“ดีแค่ไหนที่กูไม่เข้าไปยิงหน้ามันต่อหน้ามึงน่ะหวาน”
“...”
“ต่อไปนี้กูจะไม่ใจดีกับมึงอีกแล้ว”
พี่แทนเดินไปหยิบโซ่ไม่รู้ว่าเขาเอามาจากไหน เขาเดินเข้ามาก่อนจะกระชากขาฉันแล้วเอาโซ่มาพันรอบขาฉันก่อนจะใช้กุญแจล็อกเอาไว้ไม่ให้ฉันหนีไปไหนได้
“มึงจะไม่มีวันได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก คิดว่ากูไม่กล้าทำไง มึงดูถูกกูเกินไปแล้วหวาน”
“พี่แทนทำแบบนี้กับหวานไม่ได้นะคะ”
พี่แทนพูดหยายคาบกับฉันยังไม่พอ เขายังจะทำร้ายฉันแบบนี้อีก เขามันบ้าไปแล้ว ฉันยังไม่ได้ทำอย่างที่เขาพูดเลยด้วยซ้ำ
“ฆ่าเธอพี่ยังกล้าทำเลย จับขังแค่นี้ถือว่ามันเป็นเรื่องเบบี้มากที่รัก”
ก่อนที่ฉันจะทันได้ตะโกนให้คนมาช่วยก็มีเสียงมือถือดังขึ้นมาซะก่อน มันเป็นเสียงมือถือของฉันเอง
พี่แทนมองหน้าฉันก่อนจะเดินไปหยิบมือถือฉันมา เขาบอกให้ฉันเงียบก่อนจะกดรับและเปิดสปีกเกอร์โฟนให้ฉันได้ยินด้วย
[หวานเรื่องงานที่แกไปสัมภาษณ์พี่อาร์เสร็จยัง ถ้ายังไม่เสร็จพรุ่งนี้ฉันจะได้ไปหาพี่อาร์ แกถึงไม่ต้องทะเลาะกับแฟนแกไง]
“...”
ฉันอยากจะตะโกนขอความช่วยเหลือนะแต่มือของพี่แทนปิดปากฉันเอาไว้ เขาทำหน้าเหมือนสงสัยอะไรบางอย่างก่อนจะหันมาถามฉันที่นั่งตัวสั่นด้วยความกลัว
“ที่ไปมาวันนี้คือไปทำงาน?” ฉันพยักหน้าตอบ พี่แทนปล่อยมือออกจากปากฉันก่อนจะพูดกรอกสายกลับไป “นี่แทนนะหวานเข้าห้องน้ำอยู่”
[พี่แทนเหรอคะ งั้นเหมยฝากบอกหวานด้วยนะคะว่าขอบใจมากสำหรับวันนี้ ถ้าไม่ได้หวานช่วยไปติดต่อพี่อาร์ให้รายงานนี้ไม่เสร็จแน่ๆ]
“ครับ” พี่แทนวางสายจากเหมยไปเขาไขกุญแจโซ่ออกให้ฉันก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปกอด
ตอนนี้บอกเลยว่าฉันผวามาก ฉันกลัวว่าพี่แทนจะทำอะไรฉันเหมือนที่เขาพูดเอาไว้ ฉันตัวสั่นอยู่ภายใต้อ้อมกอดของคนที่เกือบจะฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็น
“ทำไมหวานไม่บอกพี่ว่าหวานไปทำงาน”
“...ฮึก”
ฉันร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ฉันกลัวไปหมด กลัวว่าตัวเองจะอยู่ได้ไม่ถึงพรุ่งนี้ ชีวิตฉันตอนนี้เหมือนอยู่วันต่อวัน ถ้าทำอะไรไม่ถูกใจเขาก็กลัวว่าเขาจะทำร้าย
“พี่ขอโทษ”
พี่แทนกอดฉันแน่นขึ้นเหมือนเขาจะรู้สึกผิดจริงๆ ที่ทำกับฉันแบบนี้ ครั้งแรกเลยนะที่เขาใช้โซ่ล่ามฉันเอาไว้แบบนี้
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำแบบนี้เลย ไม่เคยตวาดใส่หรือแม้กระทั่งขึ้นเสียงเขายังไม่เคยทำ
เพราะอะไรรู้มั้ยเพราะเขาไม่เคยสนใจฉันเลยไง เขาปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวจนสามารถอยู่ด้วยตัวเองได้โดยไม่มีเขา
“พี่คงทำให้หวานกลัว”
“ฮึก...”
ฉันยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้น ฉันไม่คิดว่าพี่แทนจะกล้าทำอะไรฉันแบบนี้ จริงอยู่ที่เขาร้ายแต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายฉันด้วยวิธีนี้เลย
“เรื่องรถเดี๋ยวพี่จัดการให้”
พี่แทนคลายอ้อมกอดออกก่อนจะใช้หลังมือเช็ดน้ำตาให้ฉัน การกระทำที่อ่อนโยนของเขาทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาว่าเขาจะไม่ทำร้ายฉันอีก
“พี่รู้ว่ายังไงหวานจะต้องไม่นอกใจพี่เหมือนคนอื่นเขาพูดกัน”
“มะ...มีคนพูดเรื่องของหวานด้วยเหรอคะ?”
พอพี่แทนพูดแบบนั้นฉันก็ตกใจมากว่าฉันไปทำตัวนอกใจเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันอยู่กับเพื่อนตลอดเวลาจะมีก็แต่บางวันที่ติดต่อเรื่องงานกับพี่อาร์เท่านั้น
“ช่างแม่งเหอะ เจ็บมั้ย?”
ร่างสูงลูบขาฉันที่แดงเถือกไปหมด เพราะเขาทั้งกระชากไหนจะล่ามโซ่จับขาฉันไว้แน่นอีกล่ะ เจ็บกายไม่เท่าไหร่แต่เจ็บที่ใจนี่สิ
ฉันแค่เสียใจที่แฟนของฉันไม่คิดที่จะเชื่อฉันเลย เวลาที่ฉันจะทำอะไรฉันก็ต้องระแวงไปหมดกลัวว่าจะทำไม่ถูกใจเขา
“เจ็บตรงนี้มากกว่า” ฉันชี้มาที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
พี่แทนเอื้อมมือมาทาบไว้ที่หน้าอกข้างซ้ายของฉันที่มันเต้นแรงอยู่ตอนนี้ สีหน้าของเขาดูรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด เหมือนเขาเองก็ไม่ได้อยากทำให้ฉันเจ็บ
ไม่รู้สิ ฉันอาจจะคิดเข้าข้างตัวเองไปเองก็ได้มั้ง
“พี่ขอโทษ”
“หวานเบื่อกับคำนี้แล้วค่ะพี่แทน ขอเป็นคำอื่นบ้างได้มั้ย”
ทุกครั้งที่เขาทำให้ฉันเสียใจเขาก็จะกลับมาพูดคำว่าขอโทษแล้วสุดท้ายเขาก็กลับไปทำผิดอีก และมันก็เป็นแบบนี้มาตลอดจนฉันแทบไม่อยากฟังคำขอโทษจากเขาแล้ว
“พี่รักหวาน”
- ผู้เขียน
