บทที่13
ช่องว่างระหว่างกันภายในครอบครัวเริ่มเกิดมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อก่อนแม้จะไม่พอใจกันแต่ก็ยังมานั่งกินข้าวด้วยกัน แต่ยามนี้ เพราะทุกครั้งที่ร่วมโต๊ะอาหาร หวงอิ่งจื่อจะแทบไม่ได้กินเพราะคำพูดกระแทกแดกดันจากแม่สามีนางจึงไม่คิดที่จะมาร่วมโต๊ะด้วยอีก
และอีกเหตุผลเป็นเพราะท่านย่าอ่อนแอลงทุกวัน อาจจะเป็นเพราะอายุที่มากขึ้น หวงอิ่งจื่อจึงใช้เวลาทั้งหมดของตนเพื่อดูแลท่านย่า
“สีหน้าวันนี้ไม่ดีเลยนะลูก”
คำจากผู้ใหญ่ทำให้หวงอิ่งจื่อที่ช่วงนี้อารมณ์แปลก ๆ อยากจะร้องไห้ออกมา นางรู้สึกโดดเดียวยิ่งนัก “คงเป็นเพราะไม่สบายนะเจ้าค่ะ ท่านย่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกข้าสบาย“
“เรียกหมอมาดูบ้างก็ดีนะลูก”
หวงอิ่งจื่อหน้าเปลี่ยนสี “ท่านย่าก็รู้หากข้าทำเช่นนั้นคงต้องเป็นเรื่องแน่ ๆ ช่างเถอะเจ้าค่ะ ยังพอไหว”
ไม่ใช่หวงอิ่งจื่อไม่รู้ว่าช่วงนี้ตัวเองแปลก ๆ ไม่รู้เป็นเพราะใกล้หน้าหนาวหรือเปล่านางจึงรู้สึกคล้ายจะป่
