บทที่ 6.2 หัวใจที่เชื่อมั่น

1389 คำ

บทที่ 6.2 หัวใจที่เชื่อมั่น ในยามที่แสงอรุณวันใหม่ฉายแสงจ้าวซิงอีก็ปรือตาตื่นขึ้น กองไฟเล็กเบื้องหน้ามอดดับแล้ว ทว่าความอบอุ่นยังคงไม่จางหาย ยามที่ขยับตัวลุกขึ้นก็พบว่าแท้จริงความอบอุ่นที่รู้สึกนั้นมาจากเสื้อคลุมของหลี่มู่หรงและหลี่มู่เฉินที่วางซ้อนทับกัน ริมฝีปากบางพลันเม้มเข้าหากันแน่น นึกย้อนถึงวันวานยามที่ตัวนางช่วยหลี่มู่เฉินจากม้าพยศ เพื่อปกป้องคนไร้ค่าเช่นข้า เจ้าจึงต้องเจ็บตัวถึงเพียงนี้ อีอี...ข้าหลี่มู่เฉินชั่วชีวิตนี้ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด แต่นับจากนี้เจ้าคือสิ่งเดียวที่ ข้าปรารถนาแม้ตายก็ไม่ยินดีสูญเสีย ถ้อยคำมากมายชวนให้หัวใจอบอุ่นในวันวาน ทว่ายามหวนคะนึงกลับชวนให้ขบขันยิ่งนัก มุมปากบางยกขึ้นเย้ยหยัน ก่อนจะพับผ้าไหม เนื้อดีวางข้างกายแล้วสะบัดผูกปมผ้าคลุมสีหม่นลงบนไหล่ แม้ความทรงจำในอดีตยังมิลืมเลือน แต่ความรู้สึกของนางที่มีต่อหลี่มู่เฉินล้วนเลือนรางไปจนหมดสิ้น ในเมื่อสว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม