ตอนที่ 3 ไล่ออก
1947 คำ
หลังจากมะนาวเรียนเสร็จก็รีบกลับบ้านเพื่อจะได้งีบซักนิดก่อนออกไปทำงานที่ร้านเหล้า
“มาแล้วหรอหนู”
มะนาวไม่ได้สนใจเสียงเรียกของพ่อเลี้ยงแม้แต่น้อยรีบเดินเข้าห้องตัวเอง แต่จังหวะที่กำลังจะเปิดห้องพ่อเลี้ยงก็เดินมาหาเธอ มะนาวจึงหันตวาดใส่พ่อเลี้ยง
“อย่าแม้แต่จะคิดทำเรื่องสกปรกในขณะที่แม่ฉันไม่อยู่”
“หึ พ่อไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย แค่จะเดินมาถามว่าอยากกินอะไรมั้ยแค่นั้นเอง”
พ่อเลี้ยงตอบมะนาวด้วยท่าทีกวนๆ
“อย่ามายุ่งกับฉัน”
พูดจบมะนาวก็รีบเปิดห้องเข้าไปทันทีพร้อมกับล็อคห้องตัวเองไว้
“อดทนไว้ยัยมะนาว แกต้องรอดจนเรียนจบ”
มะนาวให้กำลังใจตัวเองเบาๆ จากนั้นก็ทิ้งตัวนอนเพราะตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว เธอเข้างานสองทุ่มจึงคิดจะพักซักชั่วโมงแล้วค่อยตื่นเตรียมตัวไปทำงาน มะนาวทำแบบนี้อยู่เป็นประจำถ้าว่างเธอมักจะงีบหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายตัวเอง ถึงแม้เวลาจะไม่ถึงชั่วโมงก็ตาม ถ้าวันไหนช่วงบ่ายไม่มีเรียนเธอก็จะไปแอบงีบที่ห้องชมรมตัวเอง หลังจากงีบหลับไปได้เกือบชั่วโมง มะนาวก็ตื่นรีบอาบน้ำแต่งตัวเวลานี้แม่และพ่อเลี้ยงของเธอมักจะออกไปเล่นการพนันข้างนอกจึงทำให้เธอสบายใจขึ้นหน่อยที่ไม่ได้เจอสองคนนั้นเพราะกว่าเธอจะเลิกงานแล้วมาถึงบ้านก็เกือบตีสองแม่และพ่อเลี้ยงเธอก็เข้านอนแล้ว หลังจากแต่งตัวเสร็จมะนาวจึงเดินไปทำงานเพราะร้านห่างจากบ้านเธอแค่กิโลกว่าๆ จึงเลือกเดินไปเอา
“สวัสดีค่ะ พี่เอ้”
เมื่อมาถึงร้านมะนาวก็ยกมือไหว้สวัสดีพี่เอ้ผู้จัดการร้านทันที
“มาพอดีเลยมะนาว ช่วยอะไรพี่หน่อยได้มั้ย”
“ช่วยอะไรหรอคะ”
“ช่วยไปชงเหล้าห้องวีไอพีให้หน่อยได้มั้ย วันนี้เด็กๆ PR หยุดงานหลายคนเลย นะมะนาวพี่ขอร้อง”
ผู้จัดการร้านเอ่ยขอร้องมะนาว จริงๆ เธอเป็นแค่เด็กเสิร์ฟแต่งตัวธรรมดาแต่ด้วยหน้าตาและหุ่นของเธอทำเอาผู้จัดการร้านเสียดายไม่หายที่เธอไม่ยอมทำงาน PR ทั้งที่ได้เงินเยอะกว่าเด็กเสิร์ฟด้วยซ้ำ แต่ก็เคารพการตัดสินใจของลูกน้องแต่วันนี้มันจำเป็นเธอจึงเอ่ยขอร้องมะนาวให้ช่วย
“แต่พี่เอ้คะ นาวไม่เคยทำกลัวจะทำให้ลูกค้าไม่พอใจเอานะคะ”
มะนาวเอ่ยบอกไปตามความจริง เธอกลัวว่าตัวเองจะทำให้งานเสียเพราะการที่ต้องไปชงเหล้าให้ลูกค้าแน่นอนว่าต้องมีการถึงเนื้อถึงตัวซึ่งไม่ใช่สำหรับเธอ
“ถ้าทำงานนี้ วันนี้พี่จ่ายสดเลยหนึ่งหมื่น”
ข้อเสนอของผู้จัดการทำเอามะนาวเบิกตากว้าง
“ทำไมถึงได้เยอะจังคะ ไปชงเหล้าเฉยๆ จริงๆ ใช่มั้ยพี่”
มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะค่าจ้างมันดูมากไป
“นี่ถือว่าถูกนะ เพราะเป็นลูกค้าวีไอพีเขาจ่ายเยอะกว่านี้อีก เผลอๆ ถ้าเราบริการเค้าดีก็ได้ทิปเพิ่มอันนั้นมะนาวก็เอาไปเลยไม่ต้องมาให้พี่ สนใจมั้ยแค่วันนี้วันเดียวเองนะ”
“ก็ได้ค่ะ นาวขอเลือกชุดเองนะคะ”
มะนาวตอบรับข้อเสนอของผู้จัดการ ความจริงเธอก็ไม่ค่อยอยากจะทำแต่ด้วยจำนวนเงินนั้นมันก็ล่อเธอไม่น้อย เพราะทำงานทั้งเดือนถึงจะได้ เมื่อตกลงกันเสร็จผู้จัดการก็โอนเงินให้เธอห้าพันเพื่อยืนยันว่าหลังเสร็จงานเธอจะได้เงินครบตามที่ตกลงกันไว้ มะนาวเลือกชุดที่โป๊น้อยที่สุดแต่ก็ยังโชว์ความเซ็กซี่ไว้เหมือนเดิมโดยเธอเลือกใส่เดรสแขนกุดสีดำแต่โชว์ร่องอกด้วยความที่หน้าอกของเธอใหญ่เกินตัวจึงทำให้เนินอกล้นออกชุดยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น
"ขออนุญาตค่ะ"
มะนาวถือเครื่องดื่มเข้ามายังห้องวีไอพี โดยในห้องก็มีชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมมองเธอด้วยสายตาแทะโลม บ่งบอกนิสัยเขาเป็นอย่างดี
“เข้ามานั่งข้างๆ เสี่ยมาคนสวย”
“ค่ะ”
มะนาวเดินไปนั่งข้างๆ ลูกค้าอย่างฝืนใจได้แต่ข่มอารมณ์ไว้เมื่อลูกค้าเอามือมาโอบไหล่เธอ
“เอ่อ เสี่ยคะ ปล่อยฉันก่อนนะคะเดี๋ยวจะชงเหล้าให้ค่ะ”
มะนาวพูดเสียงเรียบน้ำเสียงของเธอไม่มีออดอ้อนเลยแม้แต่น้อย
“มาใหม่หรอคนสวย เสี่ยไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย”
“แค่มาทำชั่วคราวค่ะ ไม่ได้ทำประจำ อ๊ะ! เสี่ยจะทำอะไรปล่อยฉันนะคะ ไม่งั้นฉันตะโกนเรียกให้คนช่วยจริงๆ ด้วย“
มะนาวร้องโววายทันทีเมื่อลูกค้าบ้ากามจับเธอกดลงโซฟาแล้วมาคร่อมเธอไว้
"เสี่ยจ่ายเงินมาเป็นแสนไม่ได้มาเพื่อกินเหล้าหรอกนะ หึ ไม่รู้รึไงว่าหนูต้องบริการเสียด้วยตัวของหนู อ่าส์ แค่ได้กลิ่นหอมๆ จากตัวหนูก็ทำเสี่ยอยากแตกแล้ว"
“อร้ายยย ปล่อยฉันนะไอ้บ้ากาม”
มะนาวพยายามขัดขืนเมื่อโดนเสี่ยกำลังโน้มตัวมาซุกไซ้ซอกคอเธอ เมื่อเธอตั้งสติได้ก็ใช้เข่าตัวเองกระแทกไปยังเป้าของเสี่ยคนนั้นทันที
"โอ้ยยย มึงเป็นบ้ารึไง"
เสียงของเสี่ยโววายดังลั่นเมื่อโดนมะนาวทำเขาเจ็บ เขาพยายามจะลุกมาจับเธอ มะนาวจึงหยิบขวดเหล้าแล้วฟาดไปที่หัวลูกค้าแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปทันทีแต่ก็โดนการ์ดของร้านจับไว้ก่อนเพราะได้ยินเสียงร้องสั่งจากลูกค้าข้างใน ซักพักผู้จัดการร้านก็รีบวิ่งมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นลูกค้าหัวแตกยืนโมโหอยู่
“ว้าย! เกิดอะไรขึ้นคะเสี่ย ไปหาหมอก่อนมั้ยคะเดี๋ยวเอ้พาไปค่ะ”
“กูไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าจะเคลียร์กับอีนังเด็กนี่เสร็จ ร้านทำงานประสาอะไรถึงเอาเด็กแบบนี้มาบริการกู”
เสียงตวาดโวยวายดังลั่นร้าน สายตาเสี่ยมองมะนาวที่โดนการ์ดจับไว้อย่างเคียดแค้น
เพี๊ยะ
ทุกคนต่างตกใจเมื่อลูกค้าวีไอพีเดินไปตบหน้ามะนาว
“เสียใจเย็นๆ นะคะ เด็กแค่มาทำงานชั่วคราว เป็นความผิดของเอ้เอง”
ผู้จัดการร้านเอ่ยขอโทษลูกค้า ไม่นานเจ้าของร้านก็ลงมาเพราะเหตุการณ์เริ่มบานปลาย
“สวัสดีครับเสี่ยวิชัย เกิดอะไรขึ้นครับ”
เจ้าของร้านเอ่ยถามอย่างนอบน้อม แสดงว่าเสี่ยวิชัยคนนี้ต้องมีอิทธิพลไม่น้อย
“มาก็ดี ถ้าอยากให้ร้านนี้เปิดไปอย่างราบรื่นก็ไล่นังนี่ออกอย่าให้มันมาทำงานที่นี่อีก”
“แค่นี้สบายมากครับ เอ้จัดการไล่เด็กนี่ออกซะ”
คำตอบของเจ้าของร้านทำเอามะนาวชะงักนิ่ง เธอทำใจไว้แล้วว่ายังไงเขาก็เลือกลูกค้าอยู่ดี
“ค่ะ ไปเถอะมะนาว“
ผู้จัดการตอบรับคำสั่งของเจ้านายแล้วพามะนาวเดินมายังห้องพักของเธอ
"พี่ขอโทษนะมะนาว ที่ทำให้เราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เจ็บมั้ย"
ผู้จัดการร้านเอ่ยขอโทษแววตาเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่ทำให้ลูกน้องดีๆ ของตัวเองต้องโดนไล่ออก เธอเอ็นดูมะนาวมากเพราะเป็นเด็กที่ขยันไม่บ่นไม่เกี่ยงงานเลย
"ไม่เป็นไรค่ะพี่เอ้ นาวผิดเองที่ไปทำร้ายลูกค้าแบบนั้น ขอโทษนะคะ"
มะนาวเอ่ยขอโทษผู้จัดการตัวเอง เธอไม่ได้โทษผู้จัดการเลยแม้แต่น้อยเพราะเธอเป็นฝ่ายผิดเอง
"เดี๋ยวนาวโอนเงินคืนให้นะคะ"
"ไม่ต้องหรอก เราก็เสียหายพี่จะให้ไปเลยหนึ่งหมื่นถือว่าเป็นค่าทำขวัญเรานะ"
ผู้จัดการเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"งั้นนาวลานะคะ สวัสดีค่ะพี่เอ้"
เมื่อเอ่ยลาผู้จัดการเสร็จมะนาวก็เดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากร้านโดยไม่ได้เปลี่ยนชุด เดินมาถึงหน้าร้านก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากเชอรี่เพื่อนของเธอ
“มะนาว นั่นแกจะไปไหนไม่ได้ทำงานหรอ”
เชอรี่เมื่อเห็นเพื่อนเดินออกจากร้านจึงเดินเข้ามาถาม วันนี้เธอเหงาๆ จึงออกมานั่งดื่มเผื่อจะได้ผู้ชายไปแก้เหงาคืนนี้
“ฉันโดนไล่ออกอ่ะแก”
มะนาวเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้เชอรี่ฟังจนเชอรี่โมโห
“ชั่วมาก แกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว งั้นไปแก้เครียดกัน”
“ไปไหน ไม่ดื่มร้านนี้นะเค้าไม่ให้ฉันเข้า”
มะนาวเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้เธอก็อยากดื่มเพราะเครียดเรื่องที่โดนไล่ออก
“จะบ้าหรอ ฉันไม่พาเข้าไปหรอก ไปบาร์โฮสกันเถอะเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”
“สวยๆ อย่างแกเหงาถึงขั้นจะไปพึ่งหนุ่มบาร์โฮสเลยหรอ”
มะนาวเอ่ยแซวเพื่อนจนเชอรี่มองค้อนใส่
“ฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตาต่างหากล่ะ ไปลองสักครั้งไม่ต้องดีลให้ไปนอนด้วยแค่ให้นั่งคุยเป็นเพื่อนก็พอ โอเคมั้ยแก”
เชอรี่เอ่ยบอกมะนาว เธอแค่อยากให้เพื่อนได้ผ่อนคลายแค่นั้น
“อืม ลองไปก็ได้ ฉันไม่อยากกลับบ้านตอนนี้”
พูดจบเชอรี่ก็พามะนาวขับรถเก๋งไปยังบาร์โฮสที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ เมื่อไปถึงก็มีหนุ่มมารอบริการอยู่หน้าร้าน เชอรี่จัดการเรียกเด็กมาสองคนแล้วเดินเข้ามาในร้านที่เต็มไปด้วยสาวๆ หลายรุ่นนั่งดื่มโดยมีพนักงานหล่อๆ บริการเป็นคู่ๆ
“ดูคุณเครียดๆ นะครับ”
เสียงหนุ่มหล่อที่เชอรี่เลือกมานั่งข้างมะนาวแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอหลงเลยแม้แต่น้อย
“มีเรื่องเครียดนิดหน่อยค่ะ”
“ให้ผมนวดให้มั้ยครับ”
หนุ่มบาร์โฮสเอ่ยถาม วันนี้เขาดีใจมากที่ได้มาบริการลูกค้าสาวสวย ถ้าดีลให้ไปนอนด้วยฟรีๆ เขาก็ยอมเพราะสาวตรงหน้าช่างเซ็กซี่ยั่วยวนเขาไม่น้อย
“ไม่ต้องค่ะ ฉันแค่อยากดื่ม”
มะนาวเอ่ยปฏิเสธคนข้างๆ อย่างไม่สนใจแถมยังขยับตัวออกห่างจนหนุ่มข้างๆ เริ่มไม่พอใจเธอ
“ชงแค่เหล้าให้เพื่อนฉันก็พอค่ะ รายนั้นเป็นแม่ชีไม่สนใจผู้ชาย”
เชอรี่เอ่ยบอกหนุ่มบาร์โฮสด้วยท่าทางอารมณ์ดีเพราะตอนนี้เธอกำลังซบหนุ่มคนข้างๆ อยู่ มะนาวยกดื่มเอาดื่มเอาไม่สนใจอะไร จนเริ่มเมามากจึงจะขอตัวกลับแต่เมื่อมองไปก็ไม่เห็นเชอรี่แล้ว
“เพื่อนฉันไปไหนแล้วคะ”
มะนาวเอ่ยถามหนุ่มข้างๆ ที่ชงเหล้าให้เธอไม่หยุด เขากะจะมอมเธอเพื่อจะเครมเธอง่ายๆ แล้วตอนนี้เธอก็เริ่มเมามากแล้ว
“คุณเชอรี่ไปเปิดห้องนอนแล้วครับ บอกว่าให้คุณดื่มได้เลยเพราะจ่ายหมดแล้วครับ”
“งั้นฉันกลับดีกว่าค่ะ”
มะนาวทำท่าจะลุกแต่ก็ต้องเซล้มเพราะมึนหัว
“งั้นผมไปส่งดีกว่านะครับ”
หนุ่มบาร์โฮสพยุงตัวมะนาวขึ้นซึ่งตอนนี้เธอไม่มีแรงขัดขืนเลยแม้แต่น้อยจึงยอมให้เขาพยุงเธอเดินไป เมื่อเห็นมะนาวไม่ได้มีท่าทีขัดขืนหนุ่มบาร์โฮสก็ยกยิ้มพาเธอเดินตรงไปยังห้องนอนสำหรับลูกค้าทันที แต่ต้องชะงักเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งมาเดินขวางไว้
- ผู้เขียน
