20
เกือบอาทิตย์แล้วที่ฉันไม่ยอมตอบข้อความ ไม่ยอมรับสายของเขา หนีกลับบ้านตั้งแต่วันนั้นที่สอบเสร็จ เอาจริงๆฉันเกือบจะยอมแพ้ไปหลายครั้งแล้ว เพราะความใจง่ายของตัวเอง และเพราะอะไรซักอย่างที่พอเห็นเขามาบอกรักมาถามนั่นถามนี่แล้วมันรู้สึกใจหายทุกทีที่อยู่คนเดียวแบบนี้ ถึงจะพยายามทำนั่นทำนี่กับครอบครัวมันก็ไม่ได้ทำให้ลืมอะไรได้
ครืด~
Hork : อยู่ไหน บอกมาเถอะ
Hork : ขอโทษบี กลับมาเถอะ ขอโทษ
Hork : จะไม่ทำอีกแล้ว ตอบหน่อยได้มั้ย
Hork : รับสายบ้างได้มั้ย
"บี มากินข้าวลูก"
เสียงของแม่เรียกให้สติของฉันที่กำลังหลุดลอยกลับคืนมา ตอนที่กำลังนอนดูสายที่โทรเข้ามาไม่หยุด กับข้อความเป็นร้อยข้อความในไลน์
นายโคตรตื้อเลยว่ะฮอร์ก
"แม่กินก่อนเลยนะ บีไม่หิว" ฉันตะโกนบอกแม่แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเหมือนเดิม
ครืด~
แพร : ยัยบีจะกลับมาวันไหน แกกลับมาพรุ่งนี้มั้ยไปคอนกัน
ฉันมองดูข้อความของเพื่อนที่เด้งเตือนขึ
