Secret Ep.3 ขืนใจ (NC+)
1618 คำ
=pc=3
=br=
"เลิกยุ่งกับไอ้พาร์ซซะ!"
เขาตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังแล้วเหยียบคันเร่งออกไปด้วยความเร็ว ฉันทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่นั่งร้องไห้มือข้างหนึ่งก็ถูกบีบแน่นจนตอนนี้มันแดงจนช้ำแล้ว
เขาเป็นใคร แล้วจะพาฉันไปไหน เกี่ยวอะไรกับพี่พาร์ซ
"นายใจเย็นๆนะ มีอะไรก็คุยกันดีๆก็ได้" ฉันเอ่ยขึ้นเสียงเบาเพราะเขาดูไม่ใช่คนที่ฉันควรจะโมโหใส่
"หึ ใจเย็นเหรอ ใจเย็นกับผู้หญิงร่านอย่างเธอเหรอ" ฉันนั่งนิ่งเมื่อได้ยินเขาพูดประโยคนั้นออกมา สายตาของเขายังคงจับจ้องบนท้องถนนแต่กลับยิ้มมุมปากอย่างกวนๆ
"นายรู้จักฉันหรือไงถึงมาพูดแบบนี้"
"ฉันดูครั้งแรกก็รู้แล้วว่าเธอเป็นยังไง ผู้ชายเขามีเจ้าของแล้วเธอยังจะไปยุ่งด้วย ไม่เรียกว่าร่านจะเรียกว่าอะไรวะ!" อีกครั้งที่เขาตะคอกใส่ ตอนนี้ฉันเริ่มหมดความอดทนแล้ว คำก็ร่านสองคำก็ร่าน มันเป็นใครมาพูดแบบนี้กับฉันวะ
"ถ้าไม่รู้จักฉันดี ไม่ต้องมาเสร่ออวดรู้!"
"ไอ้พาร์ซมันเอากี่ครั้งแล้วล่ะ ถึงไม่ยอมปล่อย"
"พูดเรื่องอะไรของนาย ฉันไม่รู้เรื่อง แล้วฉันก็ไม่เคยมีอะไรกับพี่เขา ไม่รู้อย่าเสือกทำเป็นรู้!"
"ปากดีนักนะ มารอดูว่าจะปากดีได้ถึงไหน"
พูดจบมันก็หักรถเข้าข้างตึกที่ปิดไฟมืดสนิท แล้วจอดหลบมุมไว้ ตอนนี้หัวใจของฉันเริ่มเต้นแรงเพราะความกลัว มันเรื่องอะไรตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ หมอนี่เป็นใครฉันก็ยังไม่รู้
"จะ ทำอะไร" ฉันพูดออกมาติดขัดเมื่อเขาปิดเครื่องรถแล้วนั่งนิ่งเหมือนสงบสติ
"กลัวแล้วหรือไง"
"..."
"ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าอย่างเธอ ยังจะเหลืออะไรให้ตื่นเต้นอีกมั้ย" พูดจบเขาก็ยิ้มมุมปากแล้วเดินลงจากรถ
เขาอ้อมมาฝั่งฉันแล้วกระชากให้เดินลงไปแต่ก็ถูกผลักให้ไปนั่งเบาะหลังอีกครั้ง สายตาของเขาตอนนี้ดุร้ายและเจ้าเล่ห์เหมือนเหยี่ยว
"ปล่อยนะ! ไอ้เลว ไอ่ชั่ว ปล่อยฉัน มึงปล่อยกู!" ฉันตะโกนด่าออกไปเสียงดัง แต่มันไม่ฟังที่ฉันพูดเลยสักนิด
ตอนนี้มันปิดประตูรถแล้วกดฉันนอนลงกับเบาะหลัง แล้วก็ขึ้นมาคร่อมฉันไว้
"ดีนี่ มึงกูแบบนี้กูชอบ มึงปากดีให้สุดแล้วกัน" พูดจบมันก็ก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรง พอฉันไม่ยอมจูบตอบมันก็กัดปากของฉันจนเจ็บ มือก็ดึงกระชากเสื้อผ้าของฉันจนหมดและรู้สึกว่ามันจะขาดด้วย ฉันทั้งทุบทั้งตีมันและก็ไม่เกิดผลอะไรขึ้นมาซักนิด
ยิ่งทำแบบนั้นมันยิ่งทำกับฉันรุนแรงขึ้นเรื่อย
ลิ้นหนาของมันแทรกเขามาในปากของฉันพยายามฉกเอาลิ้นเล็กของฉันไปดูดไว้ ถึงฉันพยายามจะปิดกั้นแล้วดันลิ้นมันออกยังไงก็สู้มันไม่ได้
"ฮึก ฮือๆ อื้อ อื้อ" ฉันร้องไห้ออกมาน้ำตาไหลเป็นทาง ไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันเลยซักนิด ทั้งกลัวทั้งเจ็บ
"หุบปากซะ! รำคาญ!" ไม่ใช่แค่พูดแต่มันเอามือมาปิดปากของฉันไว้และบีบแน่นจนเจ็บ มืออีกข้างของมันเอื้อมไปหยิบมือถือแล้วกดอะไรยุกยิกก่อนจะวางไว้ในช่องเดิม
"อื้อ อึ อื้อ อื้ออ" มือหนาเลื่อนมาบีบคลึงอกสองเต้าของฉัน มันไม่มีความอ่อนโยนอะไรเลย บอกเลยมันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดี
นี่มันอารมณ์คนถูกข่มขืนชัดๆ
ปึก ปึก ปึก
"อื้ออออ" ฉันทั้งทุบทั้งตีผู้ชายตรงหน้าเพื่อเอาตัวรอดแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะละความพยายาม นี่มันคนหรือควายวะ ตีเท่าไหร่ก็ไม่สะทกสะท้าย
กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยเข้ามาแตะจมูกฉันเป็นระยะ มันไม่ใช่ของฉันเพราะฉันดื่มไปแค่นิดเดียวแต่มันเป็นของคนที่กระทำรุนแรงกับฉัน บ่งบอกได้ว่าตอนนี้เขาไม่มีสติอย่างแน่นอน
"ปะ อื้อ" ฉันกำลังจะอ้าปากร้องทันทีที่เขาปล่อยมืออกจากปากแต่ก็ไม่ทันเพราะริมฝีปากนั่นกดลงมาบดขยี้ริมฝีปากฉันอีกครั้ง ครั้งนี้มันทั้งรุนแรงและจาบจ้วง ลิ้นร้อนพยายามจะแทรกเข้ามาในปากที่ปิดสนิทของฉัน พอไม่ยอมมันก็ใช้มือบีบหน้าฉันอีกแรงๆ
ปึก ปึก ปึก
ฉันยังไม่ลดละความพยายามที่จะขัดขืน มันไม่ใช่เรื่องเลยที่ฉันจะมาโดนใครก็ไม่รู้มาขืนใจแบบนี้
"มึงจะดิ้นทำไมนักหนาวะ!" เขาตะคอกใส่ฉันเสียงแข็ง ตอนนี้น้ำตาของฉันไหลอาบแก้มแล้ว ตามมาด้วยเสียงสะอื้น ร่างกายสั่นสะท้านเพราะความกลัวและเหนื่อยหอบที่ต้องต่อสู้กับผู้ชายตรงหน้า
"อึก ฮือๆ ปล่อยฉันไปเถอะขอร้อง อย่าทำฉันเลย ฮือๆ" ฉันร้องไห้ไม่หยุดและพูดออกไป สีหน้าเขาเปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อยแต่การกระทำก็ยังรุนแรงเหมือนเดิม
"อย่าสำออย เป็นเด็กไอ้พาร์ซ เรื่องแบบนี้อย่าทำเป็นกลัว" เขาพูดเสียงเรียบแล้วเลื่อนมือจากหน้าอกของฉันลงไปที่เนินเนื้อด้านล่างอย่างฉกฉวย
ปากของเขายังคงก้มลงมากดปิดปากของฉันไว้ ฉันพยายามหนีบขาตัวเองแน่นแต่ก็ถูกมันจับให้อ้าออกเพื่อที่จะแทรกมือเข้าไปได้ถนัด
คืนนี้ฉันคงไม่รอดแน่
คิดในใจได้อย่างนั้นฉันจึงปล่อยให้มันทำตามใจแล้วร้องไห้ออกมาไม่หยุดร้องไห้จนแสบตา ปลายนิ้วของผู้ชายคนนั้นเคลื่อนเข้าไปในแพนตี้ของฉันแล้วใช้มือถูขึ้นลงอย่างเร่งรีบ ไม่นานมันก็ใช้นิ้วนั้นแทงเข้าไปจนสุด
"อึก อื้อ เอาออกไป!" มือเล็กๆของฉันพยายามจะดึงมือของมันออก แต่สุดท้ายก็ถูกมือข้างหนึ่งของมันมากดล็อคไว้แน่น
"หึหึ แน่นดีนี่" พูดจบมันก็แทงนิ้วเข้าออกรัวๆจนฉันรู้สึกทรมาน แต่ไม่มีคำว่าความสุขออกจากความคิดฉันเลย มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่สุด
"ฮือๆ อย่าทำแบบนี้เลย เราไม่รู้จักกันเลยซักนิด ฮึก ฮือๆ"
"หยุดร้อง!"
"ฮือๆ ฮึก ฮือ" มันยังกระทำรุนแรงกับฉันเรื่อยๆพอฉันร้องไห้ออกมาก็เหมือนยิ่งทำให้มันหงุดหงิด ฉันได้แต่นอนตัวสั่นอยู่อย่างนั้น ตอนนี้มันกำลังปลดกางเกงของตัวเองออก จนในที่สุดก็งัดเอาท่อนกายอันใหญ่ออกมา
ยิ่งเห็นแบบนั้นฉันยิ่งร้องไห้ออกมามากขึ้นกว่าเดิม
"อย่าเกร็ง" ผู้ชายคนนั้นพูดออกคำสั่งแต่มันไม่เป็นผลกับฉันเลย เพราะตอนนี้ฉันกลัวจนตัวเกร็งไปทั้งร่างแล้ว
"ฮึก อึ อื้อ เจ็บ อย่าทำ!" ฉันร้องลั่นออกมาเมื่อมันพยายามจะกดส่วนหัวนั้นเข้ามา
"ถอยก็ควายแล้วว่ะ" พูดจบมันก็ก้มลงมาจูบฉันอีก พยายามจะเกี่ยวพันลิ้นของฉันยิ่งฉันหลีกหนีมันยิ่งทำรุนแรงขึ้น ท่อนล่างของมันก็เอามาถูไถ แล้วกดเข้ามาอีกครั้ง
"ฮึก อึ อื้อ ฮือๆ เจ็บ ฮือๆ"
"เป็นเด็กไอ้พาร์ซ แต่รอดมาได้ไงว่ะ ซิ๊ด" ผู้ชายคนนั้นทำหน้านิ่ว เหมือนรู้สึกเจ็บไม่ต่างกัน
ปึก ปึก ปึก
"เอาออกไป ไอ้! อึ อื้อ"
สวบ!
ฉันทั้งทุบทั้งตีทั้งผลักตัวมันออกแต่มันก็ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด ไม่พอมันยังกดท่อนลำของมันเข้ามาจนสุด มันทั้งรู้สึกเจ็บ ทั้งจุกในเวลาเดียวกัน อารมณ์เสียวแบบที่หลายคนรู้สึกมันไม่ได้เกิดขึ้นกับฉันเลยแม้แต่น้อย
จบแล้ว มันจบแล้ว
ครั้งแรกของฉันคือการถูกข่มขืน ครั้งแรกของฉันคือกับคนแปลกหน้า ครั้งแรกของฉันเกิดขึ้นในที่ที่ไม่ควรเกิด
"ฮือๆ อื้อ " ฉันพยายามจะปิดปากตัวเองตอนที่รับแรงกระแทกกระทั้นของมันเข้ามา มันแย่จนฉันไม่อยากลืมตาขึ้นมามอง อยากให้มันเสร็จๆไปจะได้จบๆ
"ซิ๊ดด แน่นชิบ เอามือออก!" มันยังสั่งฉันไม่เลิก เอื้อมมือมาดึงมือของฉันออกจากปากแต่ฉันไม่อยากส่งเสียงใดๆออกมาให้มันได้ยินเลย
"ฮึก อื้อ อื้อ" ฉันกัดปากตัวเองแน่นเพื่อพยายามข่มเสียงของตัวเองไว้ เอวสอบของมันยังคงขยับเข้ามาเรื่อยๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆจนฉันรู้สึกเกร็งและช่องสวาทของฉันมันกำลังบีบรัดเป็นระรอกแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ไม่นานนักมันก็เกร็งตัวแล้วส่งแรงกระแทกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะผ่อนแรงแล้วหยุดลงมาทับตัวฉัน
ตอนนี้เหมือนน้ำตาฉันมันหมดตัวไปแล้ว กลายเป็นความว่างเปล่าเข้ามาในใจแทน
ฉันคิดอะไรไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเจอกับอะไร
"ใส่เสื้อผ้าซะ"
=pc=------------------------
=pc=**เชิญด่าฮอร์กได้เลยตามสบาย**
=pc=**แต่เรื่องนี้ไรท์จะไม่ยุ่ง อย่าด่าไรท์เลย ฮือๆๆ**
- ผู้เขียน
