"ดาไม่ได้รวยหรอกค่ะ ทุกอย่างเป็นสมบัติของคุณพ่อ"
รัญชิดายักไหล่เล็กน้อย ก็เธอคิดอย่างนั้นจริงๆ สมบัติของพ่อทั้งนั้นเธอแค่โชคดีที่เกิดมาเป็นลูกคนรวยแต่อาภัพรัก
"ถ่อมตัวเองซะด้วย เอาเถอะๆ พี่ไม่ถามเซ้าซี้แล้วก็ได้..ถึงรถพี่แล้วล่ะแล้วรถน้องดาล่ะ?"
เอ่ยออกมาอย่างรู้ทันว่าอีกฝ่ายเป็นคนไม่ค่อยอยากเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวเพียงแต่เกรงใจเขาเลยต้องฝืนใจบอก ชัยวัฒน์กดรีโมทปลดล็อกประตูรถก่อนจะเอาของเข้าไปเก็บแล้วกลับออกมาร่ำลาหญิงสาวอีกครั้ง
"อ้อ ตรงโน้นค่ะ งั้นดาไปก่อนนะคะสวัสดีค่ะพี่ชัยวัฒน์"
รัญชิดาพยักเพยิดไปอีกทางก่อนจะยกมือขึ้นไหว้คนที่เธอมองเขาเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของเธออีกหนึ่งคน
"ขับรถดีๆ นะครับ"
ชัยวัฒน์โบกมือลาพร้อมกับยิ้มให้รัญชิดา ยิ้มซะหล่อ นี่ถ้าเป็นยัยเบลล่ะก็คงจะใจละลายไปถึงไหนต่อไหนยัยนั่นชอบผู้ชายทรงแดดดี้ นี่มันสเปคยัยเบลชัดๆ
"ค่ะ"
รัญชิดาเดินปลีกตัวออกมา เธอรู้สึกว่าอยู่กับชัยว
