33

1132 คำ

33 “แล้วหวานล่ะคะ หวานก็อยู่กับคุณ จะให้ฉันอยู่กับคุณด้วย ฉัน...” กรรณิการ์หยุดค้างประโยค เธอพูดไม่ออก ตะขิดตะขวงใจกับสถานะของตัวเองที่ตอนนี้อาจอยู่ในสถานเดียวกันกับศุภวรรณเพื่อนสนิท ‘เด็กของรัฐรวิศ’ “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันจัดการแล้ว” รัฐรวิศเหมือนรู้ว่า เธอกังวลเรื่องอะไร “จัดการแล้ว ยังไงคะ” กรรณิการ์ถามทันควัน “อย่าบอกนะคะว่าคุณไล่หวานออกจากห้อง” “แล้วทำไมฉันจะทำอย่างนั้นไม่ได้ เธอก็รู้นี่ว่า เพื่อนเธอซื้อได้ด้วยเงิน ไม่ได้มีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน ฉันก็แค่ให้เงินหวานเพิ่มไปอีกสองเท่าตัว แค่นี้ก็เรียบร้อย” ศุภวรรณไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เขาทำตามที่บอกกรรณิการ์ไป ซึ่งศุภวรรณก็ยินยอมแต่โดยดี เก็บเสื้อผ้าแล้วย้ายออกจากห้องของเขา “ฉันกลัวหวานว่าฉัน ฉันไม่อยากเสียเพื่อน” กรรณิการ์พูดเสียงเบา สีหน้าไม่ค่อยดีนัก “เธอแคร์เพื่อนแบบนี้ด้วยเหรอ ฉันชักสงสัยแล้วสิว่า เธอคบเพื่อนแบบนี้ได้ยังไง นิสัยต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม