24
ขนิษฐาทรุดนั่งลงบนเตียง หยิบอัลบั้มรูปที่ใส่ไว้ในกล่องใต้โต๊ะญี่ปุ่น เธอเปิดดูภาพถ่ายหลายภาพที่ดูซ้ำๆ ทุกวันๆ อย่างไม่รู้เบื่อ ดวงหน้าหวานที่เต็มไปด้วยความเศร้ายิ้มทั้งน้ำตา เมื่อเห็นรอยยิ้มของเด็กชายดนุพล หรือน้องเฮิร์บ บุตรชายวัยหนึ่งขวบครึ่งของตน
สิบวันแล้วที่ขนิษฐาไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้กอด ไม่ได้หอมบุตรชาย และเป็นระยะเวลาที่เธอมีแต่ความทุกข์ เปิดอัลบั้มรูปดูภาพน่ารักน่าชังให้หายคิดถึง แต่พอปิดอัลบั้มรูป ความคิดถึงก็หวนเข้ามาในจิตใจ ยิ่งนับวัน ความคิดถึงที่เธอมีต่อลูกชายก็เพิ่มมากขึ้นและมากขึ้น ขนิษฐาใจแทบขาดกับความคิดถึงที่ตอกย้ำในจิตใจ ทว่าหญิงสาวไม่สามารถไปหาดนุพลได้ ถ้ารอซซี่ไม่อนุญาตและไม่พาตนไป
ขนิษฐาละความคิดถึงบุตรชายชั่วคราวเมื่อเสียงเพลงเรียกเข้ามือถือของตนดังขึ้น มือเล็กหยิบมือถือขึ้นดูหมายเลขที่โทรศัพท์เข้ามา และเมื่อหน้าจอปรากฏชื่อ ‘พี่แมว’ เธอก็รีบกดรับสายทันที
“ค่
