18
เสียงเคาะกระจกรถฝั่งคนขับดังขึ้น คนที่กำลังมัวแต่คุยกันหันมามองชายร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างประตูแล้วหันไปมองหน้ากัน พิชัยบอกให้ชรัณเปิดกระจกเพื่อถามชายคนนั้นว่า ต้องการอะไร
“มีอะไรครับพี่” พิชัยเป็นคนถาม
“32” ชายคนนั้นพูดตัวเลขขึ้นมา พิชัยรู้รหัสจึงตอบกลับ
“47 ครับ” พิชัยตอบกลับ “พี่เอกไม่มาเองเหรอครับพี่”
“มันไปรับอีกสายนึง”ชายคนรับยาตอบ “รีบดีกว่า พี่ต้องไปที่อื่นต่อ”
“ครับพี่” พิชัยกับชรัณก้าวลงจากรถ เดินไปเปิดกระโปรงท้ายรถ “ของอยู่ในกระเป๋าครับพี่”
“ไอ้น้องเปิดให้พี่ดูหน่อยสิ” พิชัยเป็นคนเปิดกระเป๋าทั้งสี่ใบให้คนรับยาดู
“พี่มาคนเดียวหรือครับ แล้วจะเอาไปยังไง” ชรัณถาม เมื่อวานมีของน้อยกว่านี้ยังมาสามคน แต่นี่มีสี่กระเป๋าใหญ่กลับมาคนเดียว
“พี่มาหลายคน โน่นไงเดินมาโน่นแล้ว”
ชรัณกับพิชัยหันไปมองชายฉกรรจ์สี่คนที่เดินลงมาจากรถยนต์คันหนึ่งที่จอดห่างกับรถของพิชัยประมาณสิบเมตร เด็
