ไอ้ผมมันก็คนรักเด็ก
1125 คำ
“ ไปไหนก็ไปก่อนขวัญ ป้าคุยธุระอยู่ ” รัตนาหรือป้ารัตน์ของเพียงขวัญรีบเอ่ยไล่หลานสาวให้ไปไกล ๆ เธอดีใจที่สุดในโลกที่โดนป้าไล่ ก่อนเผ่นแน่บขึ้นชั้นบนอันเป็นห้องนอนของเธอทันที
ดวงตาคมกริบมองตามร่างบอบบางจนลับสายตา ให้ตายเถอะ เพียงแค่เห็นหน้าเด็กคนนี้อีกครั้ง ไอ้งูใหญ่ที่สงบเงียบอยู่กลับตื่นขึ้นมาทันควัน ดุนดันเป้ากางแกงแสล็คตัวแพงจนกระทั่งปวดหนึบ
ดาเมจแรงเป็นบ้าเลยโว้ย !
หัวสมองของมาเฟียร้ายครุ่นคิดไปมาอยู่ลำพัง ทั้งที่เพียงขวัญไม่ได้ทำอะไรแม้แต่น้อย จนกระทั่งบอดี้การ์ดคนสนิทต้องแตะแขนเพื่อเรียกสติ
“ คุณมาร์ตินครับ ” นั่นล่ะ เขาถึงได้กลับมาสู่เหตุการณ์เบื้องหน้าอีกครั้ง
“ นั่นหลานคุณรัตนาเหรอครับ ” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างเรียบนิ่ง หญิงกลางคนพยักหน้า
“ ใช่ค่ะ หลานเดี๊ยนเอง ลูกน้องสาว พ่อแม่รถคว่ำตายเมื่อปีกลายเลยต้องกลายเป็นภาระเดี๊ยนนี่แหละ เห็นไหมคะคุณมาร์ติน เดี๊ยนน่ะ มีภาระเยอะแยะมากมายไปหมด เงินมันเลยหมุนไม่ทันน่ะค่ะ ยัยเพียงขวัญเนี่ยก็พึ่งเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ไหนจะค่าเทอม ค่านู่น ค่านี่ เยอะแยะมากมายไปหมดเชียวค่ะ ”
ป้ารัตน์ของเพียงขวัญมุสาคำโต ทั้งที่พ่อแม่ของเธอนั้นฝากเงินในบัญชีให้ถึงเธอจำนวนมาก เพียงพอที่เธอจะเรียนจบหรือกระทั่งใช้ไปได้จนตลอดชีวิต ก่อนที่จะจะตบท้ายด้วยถ้อยคำที่คิดว่าจะทำให้ตนน่าสงสารที่สุดในโลก
“ ถ้าหากว่าเดี๊ยนต้องหาเงินมาใช้คุณมาร์ตินทั้งหมดในตอนนี้ ยัยขวัญก็อาจจะต้องได้ลาออกจากมหาวิทยาลัยน่ะค่ะ คงจะไม่ต้องเรียนกันละ ” พูดราวกับว่าความผิดทั้งหมดเกิดจากหลานสาว ดังนั้นเธอต้องร่วมรับผิดชอบ
มาร์ตินเนซยังคงมีสีหน้าเรียบนิ่งเช่นเคย แต่ในดวงตาคมกริบมีประกายบางอย่างวาบขึ้นชั่วขณะ ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยเบา ๆ ทว่าราวกับเปิดสปอร์ตไล้ท์ให้กับหญิงโลภอย่างคุณรัตนา
“ อย่าให้ถึงกับเลิกเรียนเลยครับ ไอ้ผมมันก็คนรักเด็ก ขี้สงสารเสียด้วย บริจาคเงินให้เด็กมาก็มาก เอาเป็นว่า ทุนการศึกษาของเด็กคนนี้ ผมจะช่วยรับผิดชอบ แต่มีข้อแม้ว่า... ”
หญิงกลางคนตาเบิกโพลงปิดความดีอกดีใจไม่มิด มิสเตอร์มาร์ติเนซรวยแสนรวย มีธุรกิจทั้งสว่างและมืดอยู่หลายอย่าง แม้ว่าจะมีชื่อเสียงด้านเพลย์บอยจะกระฉ่อน หากว่าหลานสาวสามารถเข้าไปอยู่ด้วยได้แล้วทำให้ชายหนุ่มถูกอกถูกใจ หนี้ที่ผู้เป็นลุงกับป้าก่อไว้ก็น่าจะเจ๊ากันไป เผลอ ๆ สูบเงินสูบทองมาให้นางและผัวใช้สบายไปอีก ใบหน้าอวบอูมยิ้มกว้าง ก่อนเอ่ยเสียงสั่น
“ ข้อแม้ว่าอะไรคะ คุณมาร์ติน ”
“ ว่าเพียงขวัญ ต้องไปอยู่ที่บ้านกับผม ! ”
***
“ ไม่เอา หนูไม่ไปนะคะป้า ไม่ ! ”
เด็กสาวหน้าซีด ส่ายศีรษะดิก เมื่อผู้เป็นป้ามาแจ้งว่า ผู้ชายหน้าฝรั่งคนนั้นต้องการรับอุปการะเธอในฐานะลูก และต้องการรับเธอไปอยู่ด้วยในวันนี้เลย !
ลูกบ้าลูกบออะไร แค่เธอเห็นแววตาก็รู้แล้ว ว่าเขาอยากจะเอาเธอไปไว้ในฐานะไหน
เขาก็แค่อยากจะสานต่ออะไรต่อมิอะไรในคืนนั้นให้มันจบสิ้น !
“ นี่ ยัยขวัญ แกรู้ไหมว่ามิสเตอร์มาร์ตินน่ะ มีธุรกิจเยอะแยะไปหมด รวยไม่รู้กี่ร้อยกี่พันล้าน โชคดีแค่ไหนแล้วที่เขาจะรับอุปการะดูแล เอ็นดูแกน่ะ ไม่ต้องพูดมาก เก็บเสื้อเก็บผ้าให้ไวเลย เขานั่งรออยู่ข้างล่าง ให้ผู้ใหญ่รอนานมันไม่ดี ไม่มีมารยาท ” ผู้เป็นป้าพูดหน้าตาเฉย เพียงขวัญน้ำตาอาบแก้ม นี่ป้าเห็นเธอเป็นตัวอะไร อยากจะผลักไสไล่ส่งเธอให้ใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ ป้าเคยเห็นเธอเป็นคนบ้างไหม หรือเป็นแค่สินค้าบางอย่างที่อยากจะทิ้งขว้างเมื่อไรก็ได้
พลันร่างสันทัดออกไปทางท้วมนิด ๆ ก็ปรากฏกายขึ้น เพียงขวัญสะดุ้งทันทีที่ได้เห็นเขาคนนั้น
“ อ้าว ป้าหลานคุยอะไรกัน รัตน์ มีอะไรกินบ้างวะ ผัวพึ่งตื่น ผัวหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว ” นายชาติชาย หรือลุงชาย สามีของป้ารัตนา ผู้เป็นลุงเขยของเพียงขวัญเอ่ยขึ้น
“ นี่ พี่ชาย พี่เงียบปากไปก่อนได้ไหม ตอนนี้มิสเตอร์มาร์ตินนั่งรออยู่ข้างล่าง ” นายชายตาเบิกกว้างอย่างตกใจ
“ ฮะ อะไรนะ มิสเตอร์มาร์ตินมาถึงบ้านเลยเหรอ แล้วเราจะทำยังไงกัน หนีดีไหม ”
“ ป้าดโธ่ ใจเย็นก่อนสิพี่ พอดีมิสเตอร์มาร์ตินบังเอิญได้เห็นหนูขวัญหลานรักของเราแล้วรู้สึกเอ็นดู ก็เลยเสนอว่าอยากอุปการะ อยากเอาหนูขวัญไปอยู่ที่บ้านด้วย ”
“ ไม่ได้นะ ! ” นายชายพูดเสียงดัง จนทั้งป้าทั้งหลานสะดุ้ง ก่อนจะเริ่มขึ้นเสียงเพราะโมโหที่ผู้เป็นผัวขัดคอ
“ อะไรของแกวะ ตาชาย เสียงดังทำไม ตกใจหมด แล้วทำไมจะไม่ได้ มิสเตอร์มาร์ตินรวยจะตายห่า มันดีอยู่แล้วที่ยัยขวัญจะได้เข้าไปอยู่ในบ้านนั้น หนี้สินของพวกเราน่ะ มิสเตอร์มาร์ตินก็ลดให้เหลือครึ่งหนึ่ง แล้วแกเป็นอะไร จะมาหวงยัยขวัญไว้ทำไม ” และรัตนาหวังว่า เขาจะยกหนี้ให้ทั้งหมดในท้ายที่สุด ผู้เป็นสามีมองไปที่ร่างบอบบางของหลานสาวอย่างแสนเสียดาย
“ นี่มันหลานรักของเรา อยู่ ๆ จะยกให้คนอื่นง่าย ๆ มันดีเสียที่ไหน เดี๋ยววิญญาณน้องมันรู้มันจะโกรธเอาได้นะ อยู่กับเราก็ดีแล้ว เราจะได้ช่วยกันประคบปะหงมเลี้ยงดู นะ ไม่ต้องไปหรอกหลานรักของลุง ” พูดพลางเดินเข้าไปหาหลานสาว เธอรีบลนลานลุกหนี ความคิดในหัวตีกันให้วุ่นไปหมด
ลุงเขยคนนี้ พยายามที่จะลวนลามเธออยู่เสมอแตะตรงโน้น กอดตรงนี้ เธอเคยบอกเรื่องนี้กับป้าแต่กลับโดนด่าตอกหน้าหงายกลับมาว่า แต่งตัวไม่เรียบร้อยบ้าง ยั่วยวนลุงบ้าง คิดมากไปเองบ้าง เธอไม่รู้จะทำอย่างไร จึงได้แต่ระมัดระวังตัว พยายามไม่เปิดโอกาสให้ผู้เป็นลุงได้เข้าใกล้
- ผู้เขียน
